حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

تقویم شیعه

چهارم جمادی الثانی

ﻣﺮ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺍﻟﺮﺷﻴﺪ 

ﺩﺭ ﺷﺐ ﻬﺎﺭﻡ ﺳﺎﻝ ۱۹۳ هجری قمری ﺷﻘﻰ ﻠﻴﺪ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺍﻟﺮﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﺳﻦ ۴۵ ﺳﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﺩﺭک ﻭﺍﺻﻞ ﺷﺪ. قول دیگر اول جمادی الثانی است. ﺍﻭ ۲۳ ﺳﺎﻝ [غصب] ﺧﻠﺎﻓﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻗﺒﺮﺵ ﺸﺖ ﺳﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﺍﺋﺮﻳﻦ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﻛﻨﻨﺪ.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۶۹

نام امیر المومنین علیه السلام بر ساق عرش (به روایت اهل تسنن)

ابن مغازلی و جوینی از علمای اهل تسنن روایت کرده‌اند:

أخبرنا محمد بن أحمد بن سهل النحوي إذناً قال: أخبرنا أبو الحسين محمد بن أحمد بن الطيب بن كماري الفقيه قال حدثنا العباد، قال: حدثنا محمد بن إسحاق، قال حدثنا أبو بكر الغرافي، قال: حدثنا إسماعيل ابن علية يرفعه إلى أبي الحمراء قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: لما أسري بي إلى السماء رأيت على ساق العرش الأيمن: أنا وحدي لا إله غيري غرست جنة عدن بيدي، محمد صفوتي أيدته بعلي».

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: وقتی به آسمان برده شدم، دیدم که بر ساق راست عرش نوشته شده بود: من خدای یگانه‌ای هستم که معبود دیگری با من نیست؛ بهشت جاودان را به دست خودم کشت نمودم و حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) برگزیده‌ی من است که او را به وسیله‌ی علی (علیه السلام) تایید و کمک کردم.

مناقب امیر المومنین علی بن ابی طالب (علیهما السلام)، تألیف ابن مغازلی، صفحه ۸۹

فرائد السمطین، تالیف جوینی، جلد ۱، صفحه ۲۳۷

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۴۶)

(٩٠١) الْإِخْلٰاصُ مِلٰاكُ العِبٰادَةِ

اخلاص، ملاک عبادت است.

(٩٠٢) الْإِخْلٰاصُ أَعْلَيٰ الْإِيمٰانِ

اخلاص، بالاترین ایمان است.

(٩٠٣) الْإِيثٰارُ غٰايَةُ الْإِحْسَـٰانِ

از خودگذشتگی، بالاترین بخشش است.

(٩٠٤) اليَقِينُ جِلْبٰابُ الأَكَيٰاسِ

یقینن به خدا، تن پوش زیرکان است.

(٩٠٥) العَدْلُ أَقْويٰ أَسٰاسٍ

عدالت، نیرومندترین بنیان است.

(٩٠٦) النِّعِمُ يَسْلُبُها الكُفْرٰانُ

نعمت‌ها را، کفران نابود می‌کند.

(٩٠٧) القُدْرَةُ يُزِيلَها العُدُوٰانُ 

دشمنی، قدرت را از بین می‌برد.

(٩٠٨) الْإِسٰآءَةُ يُمْحٰاهَا الإِحْسٰانُ 

نیکی، زشتی را از بین می‌برد.

(٩٠٩) الكُفْرُ يَمْحٰاهُ الْإِيمٰانُ 

ایمان [به خدا]، کفر را از بین می‌برد.

(٩١٠) الشَّرَهُ يُزْرِي و يُرْدِي

آزمندی، معیوب می‌سازد و پستی می‌آورد.

(٩١١) الحِرْصُ يُذِّلُ و يُشْقِي

آزمندی، خوار و بدبخت می‌سازد.

(٩١٢) اُهْدُ مَتْجَرٌ رٰابِحٌ

پارسایی، تجارت پر سودی است.

(٩١٣) البِرُّ عَمَلٌ صٰالِحٌ

نیکوکاری، درستکاری است.

(٩١٤) اُهْدُ قَصْرُ الْأَمَلِ

پارسایی، کوتاهی آرزو است.

(٩١٥) الْإِمٰانُ إِخْلٰاصُ العَمَلِ

ایمان، اخلاص عمل است.

(٩١٦) الأَمَلُ يُنْسِيِ الأَجَلَ

آرزو، مرگ را از یاد می‌برد.

(٩١٧) الظُلْمُ تَبِعٰاتٌ مُوبِغٰاتٌ

ستم، گرفتاری‌های هلاک کننده می‌آورد.

(٩١٨) الشَّهَوٰاتُ سُمُومٌ قٰاتِلٰاتٌ

شهوات، زهرهای کشنده‌اند.

(٩١٩) الفَوْتُ حَسَرٰاتٌ مُحْرِقٰاتٌ

از دست دادن فرصت‌ها، حسرت‌های جانسوزند.

(٩٢٠) الفِكْرُ يُفْيدُ الحِكْمَتَ

اندیشه، معرفت می‌آورد.

دو راه هلاکت

قطب راوندی رضوان الله علیه از وجود مقدس حضرت امام حسن عسکری علیه السلام روایت کرده است که فرمودند:

وإياك والإذاعة وطلب الرئاسة، فإنهما يدعوان إلى الهلكة.

از افشای اسرار و ریاست‌طلبی بپرهیز، كه این دو [آدمی را] به هلاکت می‌کشانند. 

الخرائج و الجرائح، تالیف قطب راوندی، جلد ۱، صفحه ۴۵٠

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۷)

يا علي ثلاث منجيات: تكف لسانك. وتبكي على خطيئتك. ويسعك بيتك.

ای علی! سه چیز مایه نجات است: زبانت را نگهداری، و بر گناهت گریه کنی، و خانه‌ات برای حضورت گنجایش داشته باشد (هنگام بروز فتنه بتوانی در خانه بنشینی).

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲۰

٨ ـ وبهذا الاسناد قال رسول الله صلى الله عليه وآله : من مر على المقابر وقرأ قل هوالله أحد احدى عشرة مرة ثم وهب أجره للاموات اعطي أجره بعد الاموات.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: هر که بر قبور مردگان گذر کند و یازده مرتبه سوره‌ی قل هو الله احد» را بخواند و ثواب آن را تقدیم به مردگان آنجا اهدا کند، به تعداد همان مردگان از ثواب آن بهره‌مند خواهد شد.

گزیده بحار الانوار، مناظره‌های چهارده معصوم، ویرایش و ترجمه صادق حسن زاده، صفحه ۶۱٣

تقویم شیعه

چهارم جمادی الثانی

حرکت به سوی خیبر

در این روز در سال هفتم هجری پیامبر صلی الله علیه و آله با ۴۰۰ نفر به سوی خیبر حرکت فرمودند و دو روز بعد به آنجا رسیدند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۶۸

١١ ـ وبهذا الاسناد قال رسول الله صلى الله عليه وآله : من ترك معصية مخافة من الله أرضاه الله يوم القيامة.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: هر که از ترس خدا، گناهی را ترک گوید، در روز رستاخیز خدا راضی‌اش می‌کند.

گزیده بحار الانوار، مناظره‌های چهارده معصوم، ویرایش و ترجمه صادق حسن زاده، صفحه ۶۱٣

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۸)

يا علي سيد الاعمال ثلاث خصال: إنصافك الناس من نفسك. ومساواةالاخ في الله. وذكر الله على كل حال.

ای علی! سه خصلت سرآمد کردارها است: از جانب خود به مردم انصاف دادن، و همدردی با برادر دینی برای رضای خدا، و در همه حال به یاد خدا بودن.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲۰

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (٩)

يا علي ثلاثة من حلل الله: رجل زار أخاه المؤمن في الله فهو زور الله وحق على الله أن يكرم زوره ويعطيه ما سأل. ورجل صلى ثم عقب إلى الصلاة الاخرى فهو ضيف الله وحق على الله أن يكرم ضيفه. والحاج والمعتمر فهما وفدا الله وحق على الله أن يكرم وفده.

ای علی! سه چیز از زينت‌های الهی‌اند: آنکه برای خشنودی خدا به دیدار برادر مومنش برود زائر خداست گویی به ملاقات خدا رفته است و بر خداست که زائر خود را گرامی دارد و و حاجتش را برآورده نماید. و کسی که پس از ادای نماز تعقیبات نماز را تا فرا رسیدن وقت نماز دیگر به جا آورد، مهمان خداست و بر خداست که مهمانش را گرامی دارد. و کسی که به حج و عمره رود پس او بر پروردگار وارد شده و است بر خدا لازمست وارد شوندگان به محضرش را اکرام نماید.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲١

حضرت ام البنین علیها السلام شجاع‌ترین و بهترین زن عرب

ابن عنبة نسب شناس بزرگ شیعه روایت کرده است:

وقد روي أن أمير المؤمنين عليا عليه السلام قال لأخيه عقيل ـ وكان نسابة عالما بأنساب العرب وأخبارهم ـ : انظر الى امرأة قد ولدتها الفحولة من العرب لأتزوجها فتلد لي غلاما فارسا. فقاله : تزوج ام البنين الكلابية فانّه ليس في العرب أشجع من آبائها. فتزوجها.

حضرت امیر المومنین علیه السلام به برادرش عقیل که عالم به علم نسب شناسی عرب بود و از وضعیت خانواده‌ها خبر داشت فرا خواند و به او فرمود: دوست دارم زن شجاعی از قبیله‌ای برایم انتخاب کنی که فرزند قهرمانی برای من به دنیا بیاورد تا با او ازدواج کنم. من می‌خواهم یک قهرمان و بزرگ مرد برای من به دنیا بیاورد. عقیل گفت: با ام البنین کلابیه ازدواج کن، زیرا در میان عرب شجاع‌تر از آن‌ها سراغ ندارم. و حضرت علی علیه السلام نیز این انتخاب را پسندید.

عمدة الطالب فی انساب آل ابی طالب، تالیف ابن عنبة، صفحه ۳۵۷

السلام علیک ایتها ام البنین علیه السلام

تقویم شیعه

سیزدهم جمادی الثانی

ﻭﻓﺎﺕ (شهادت) ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻡ ﺍﻟﺒﻨﻴﻦ علیها ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ 

در این روز در سال ۶۴ هجری قمری حضرت ام البنین علیها السلام همسر امیر المومنین علیها السلام و مادر قمر بنی هاشم علیه السلام از دنیا رحلت فرمودند. نام مبارک آن حضرت فاطمه، و کنیه شریفش ام البنین است، و آن حضرت به همین کنیه معروفند. پدر آن حضرت حزام بن خالد، و مادرشان لیلی دختر شهید بن ابی عامر است. امیر المومنین آن حضرت را به همسری برگزید و خداوند چهار پسر به آن حضرت عنایت فرمود: حضرت قمر بنی هاشم عباس علیه السلام، عبد الله، جعفر و عثمان علیهم السلام، که هر چهار پسر در کربلا شهید شدند. بانوانی که از کربلا به مدینه مراجعت کردند، در خانه ام البنین علیها السلام عزاداری می‌کردند. آن حضرت اگر چه در کربلا نبود ولی از ناله و گریه قرار نداشت و همه روزه به بقیع می‌رفت و آنقدر جانسوز مرثیه می‌خواند که مروان با آن قساوت قلب گریه می‌کرد. هنگامی که زن‌ها او را ام البنین خطاب می‌کردند و تسلیت می‌دادند، می‌فرمود: دیگر مرا ام البنین نخوانید این گریه و زاری حضرت ادامه داشت تا بدرود حیات گفت‌.

علامه مامقانی می‌نویسد: از علو مقام ام البنین علیها السلام همین بس که وقتی بشیر بن جذلم خبر شهادت فرزندانش را به او داد، فرمود: رگ‌های قلبم را بریدی ! فرزندانم و هر آنچه در زیر آسمان است به فدای ابا عبد الله الحسین علیه السلام باد».

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۶۸-۱۶۹

پی نوشت:

حضرت ام البنین سلام الله علیها با فصاحت و بلاغتی که داشت در مقام افشاگری از ظلم و تعدی بنی امیه بر آمد و با اشعار جانسوز و بلیغ و عزاداری‌های مستمر مردم را متوجه ظلم و بی‌لیاقتی حکام وقت می‌نمود لذا آن بانو را با عسل زهرآگین مسموم و به شهادت رساندند چنانکه مورخ نامی حاج شیخ علی فلسفی در کتاب ن نابغه» و جناب عبد العظیم بحرانی در کتاب ام البنین» نگاشته‌اند که بنی امیه همسر امیرالمومنین علیه السلام، ام البنین سلام الله علیها را مسموم و به قتل رساندند.

الدرجات الرفیعة فی وقایع الشیعة، نوشته رفیع الدین رفیعی، صفحه ۸۵

مسمومیت و شهادت حضرت ام البنین علیها السلام توسط بنی امیه

حضرت ام البنین سلام الله علیها با فصاحت و بلاغتی که داشت در مقام افشاگری از ظلم و تعدی بنی امیه بر آمد و با اشعار جانسوز و بلیغ و عزاداری‌های مستمر مردم را متوجه ظلم و بی‌لیاقتی حکام وقت می‌نمود لذا آن بانو را با عسل زهرآگین مسموم و به شهادت رساندند چنانکه مورخ نامی حاج شیخ علی فلسفی در کتاب ن نابغه» و جناب عبد العظیم بحرانی در کتاب ام البنین» نگاشته‌اند که بنی امیه همسر امیرالمومنین علیه السلام، ام البنین سلام الله علیها را مسموم و به قتل رساندند.

در کتاب اختیارات» از اعمش نقل شده است که می‌گوید: روز سیزدهم جمادی الثانی که مصادف با روز جمعه بود نزد امام زین العابدین علیه السلام بودم که ناگهان جناب فضل بن عباس علیهما السلام وارد شد و در حالی که گریه می‌کرد گفت: جده‌ام حضرت ام البنين علیها السلام از دنیا رفت.

الدرجات الرفیعة فی وقایع الشیعة، نوشته رفیع الدین رفیعی، صفحه ۸۵

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۴۷)

(٩٢١) الإِعْتِبٰارُ يُثْمِرُ العِصْمَةَ

پند گرفتن، پاکدامنی را به بار می‌آورد.

(٩٢٢) الْإِصْرٰارُ أَعْظَمُ حُوبَةٍ

پافشاری [برگناه]، بزرگ‌ترین گناه است.

(٩٢٣) البَغْيُ أَعْجَلُ عُقُوبَةً

ستمگری، سریع‌ترین کیفر را دارد.

(٩٢٤) الْإِثٰارُ شِيمَةُ الأَبْرٰارِ

از خودگذشتگی، روش نیکان است.

(٩٢٥) الْإِحْتِكٰارُ شِيمَةُ الفُجّٰارِ

احتکار، رفتار بدکاران است.

(٩٢٦) الحَسُودُ لٰا يَبْرَءُ 

حسود، رهایی ندارد.

(٩٢٧) الشَّرَهُ لٰا يَرْضٰي

حریص، خرسند نمی‌گردد.

(٩٢٨) الحَسُودُ لٰا خُلَّةَ لَهُ

حسود، دوستی ندارد.

(٩٢٩) اللَّجُجوجُ لٰا رَأَيَ لَهُ 

ستیزه‌جو، اندیشه ندارد.

(٩٣٠) الخٰآئِنُ لٰا وَفٰاءَ لَهُ

خیانتکار، وفا ندارد.

(٩٣١) التَّكَبُّرُ عَيْنُ الحَمٰاقَةِ

خودخواهی، چشمه نادانی است.

(٩٣٢) التَّبْذِيرُ عُنوانُ الفٰاقَةِ

اسراف، نشانه تنگدستی‌ها[ی آینده] است.

(٩٣٣) النَّجٰاةُ مَعَ الْإِيمٰانِ

رستگاری، در ایمان است.

(٩٣٤) الفَضْلُ مَعَ الْإِحْسَـٰانِ

بزرگی و سروری، با احسان است.

(٩٣٥) اللُّؤمُ مَعَ الْإِمْتِنٰانِ

پستی، با منت همراه است.

(٩٣٦) النَّدَمُ عَلَيٰ الخَطِيئَةِ يَمحُوهٰا

پشیمانی بر گناه، آن را از بین می‌برد.

(٩٣٧) العُجْبُ بِالْحَسَنَتِ يُحْبِطُوهٰا

خودپسندی بر نیکی، آن را نابود می‌کند.

(٩٣٨) العٰاجِلَةُ الغُرُورُ الحُمْقَيٰ

دنیا، فریب ابلهان است.

(٩٣٩) الغَفْلَةُ شِيمَةُ النَّوْكيٰ

غفلت، روش بی‌خردان است.

(٩٤٠) الْإِصْرٰارُ سَجِيَّةُ الهَلْكَيٰ

پافشاری [بر گناه]، روش تباه شدگان است.

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۰)

يا علي ثلاث ثوابهن في الدنيا والآخرة: الحج ينفي الفقر. والصدقة تدفع البلية وصلة الرحم تزيد في العمر.

ای علی! سه کار هم در دنیا و هم در آخرت و پاداش دارند: حج گزاردن تنگدستی دنیوی را از بین می‌برد، صدقه دادن بلای دنیوی را دفع می‌کند و صله رحم بر عمر می‌افزاید.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲١

نمونه‌ای از شخصیت عالی جناب بلال حبشی علیه السلام

شیخ مفید رضوان الله علیه می‌نویسد:

وكان بلال مؤذن رسولالله صلى الله عليه وآله فلما قبض رسول الله صلى الله عليه وآله م بيته ولم يؤذن لأحد من الخلفاء وقال فيه أبو عبد الله جعفر بن محمد عليهما السلام: رحم الله بلالا " فإنه كانيحبنا أهل البيت لعن الله صهيبا " فإنه كان يعادينا وفي خبر آخر: كان يبكى على عمر.

بلال موذن رسول خدا صلی الله علیه و آله بود؛ پس هنگامی که پیامبر شهید شد، بلال خانه نشین شد و برای احدی از خلفا اذان نگفت و امام صادق علیه السلام فرمودند: خداوند بلال را رحمت کند که ما اهل بیت را دوست داشت و خداوند صهیب را لعنت کند که از دشمنان ما بود و بر عمر گریه می‌کرد.

الاختصاص، تالیف شیخ مفید، صفحه ۸۰

و همچنین شیخ عباسی قمی رضوان الله علیه می‌نویسد:

رُوی أنَّ بلالاً أبی أن یبایع أبا بکر، و أنَّ عمر أخذ بتلابیبه و قال له: یا بلال! هذا جزاء أبی بکر منک أن اُعتقک، فلا تجییء تبایعه! فقال: إن کان أعتقنی للّه فلیدعنی للّه، و إن کان أعتقنی لغیر ذلک فیها أنا ذا، و أمّا بیعته، فما کنت اُبایع من لم یستخلفه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و الذّی استخلفه بیعته فی أعناقنا إلی یوم القیامة. فقال له عمر: لا أباً لک لا تقم معنا. فارتحل إلی الشام. و توفّی بدمشق بباب الصغیّر، و له شعر فی هذا المعنی. و عن من لا یحضره الفقیه روی أبو بصیر، عن أحدهما علیهما السّلام أنَّه قال: إنَّ بلالاً کان عبداً صالحاً. فقال: لا اُؤذُّن لأحدٍ بعد رسول اللّه صلی الله علیه و آله؛ فُترک یومئذٍ حیّ علی خیرِ العَمَلِ.

و روایت شده است که بلال از بیعت با ابو بکر امتناع کرد. عمر گریبانش را گرفت و به او گفت: ای بلال، این بود جزای ابو بکر که تو را آزاد کرد! نمی‌آیی با او بیعت کنی؟ بلال جواب داد: اگر ابو بکر مرا برای خدا آزاد کرده است پس مرا به خدا واگذارد، و چنانچه مرا برای غیر او آزاد نموده حاضرم دوباره به بردگی بازگردم. اما درباره‌ی بیعت با او باید بگویم: من با کسی که رسول خدا او را جانشین خود نکرده است بیعت نمی‌کنم، زیرا بیعت کسی که پیامبر صلی الله علیه و آله او را جانشین خود ساخته بر گردن من است. پس عمر به او گفت: ای بی پدر، در این شهر نمان. پس بلال به شام رفت و در دمشق وفات یافت و در گورستان باب الصغیر دفن شد. به نقل کتاب من لا یحضره الفقیه ابو بصیر از امام باقر یا حضرت صادق علیهما السلام روایت کرده است که فرمود: بلال بنده‌ی شایسته‌ای بود و گفت: بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله برای هیچ کس اذان نمی‌گویم، و از وقتی که او اذان نگفت، عبارت حی علی خیر العمل متروک شد.

تتمة المنتهی، تالیف شیخ عباس قمی، صفحه ۱۹-۲۰

نام امیر المومنین علیه السلام بر ساق عرش (به روایت اهل تسنن)

ابن مغازلی و جوینی از علمای اهل تسنن روایت کرده‌اند:

أخبرنا محمد بن أحمد بن سهل النحوي إذناً قال: أخبرنا أبو الحسين محمد بن أحمد بن الطيب بن كماري الفقيه قال حدثنا العباد، قال: حدثنا محمد بن إسحاق، قال حدثنا أبو بكر الغرافي، قال: حدثنا إسماعيل ابن علية يرفعه إلى أبي الحمراء قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: لما أسري بي إلى السماء رأيت على ساق العرش الأيمن: أنا وحدي لا إله غيري غرست جنة عدن بيدي، محمد صفوتي أيدته بعلي».

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: وقتی به آسمان برده شدم، دیدم که بر ساق راست عرش نوشته شده بود: من خدای یگانه‌ای هستم که معبود دیگری با من نیست؛ بهشت جاودان را به دست خودم کشت نمودم و حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) برگزیده‌ی من است که او را به وسیله‌ی علی (علیه السلام) تایید و کمک کردم.

مناقب امیر المومنین علی بن ابی طالب (علیهما السلام)، تألیف ابن مغازلی، صفحه ۶۹

فرائد السمطین، تالیف جوینی، جلد ۱، صفحه ۲۳۷

امام رضا علیه السلام فرمودند:

إجتَهِدوا أن يَكونَ زَمانُكُم أربَعَ ساعاتٍ : ساعَةً مِنهُ لِمُناجاةِ اللّه ِ و ساعَةً لِأمر المَعاشِ و ساعةً لِمُعاشَرَةِ الإخوانِ و الثِّقاتِ و الَّذينَ يُعَرِّفُونَ عُيُوبَكُم و يَخلِصونَ لَكُم فِي الباطِنِ و ساعَةً تَخلُونَ فِيها لِلَذّاتِكُم و بِهذِهِ السّاعَةِ تَقدِروُن عَلَى الثَّلاثِ ساعاتٍ .

بکوشید که زمانتان را به چهار بخش تقسیم کنید؛ زمانی برای مناجات با خدا؛ زمانی برای تأمین معاش؛ زمانی برای معاشرت با برادران و معتمدانی که عیب‌هایتان را به شما می‌شناسانند و در دل شما را دوست دارند؛ و ساعتی برای کسب لذت‌هاى حلال. و با بخش چهارم توانایی انجام دادن سه بخش دیگر را به دست می‌آورید.

فقه الرضا عليه السلام، صفحه ۳۳۷

تقویم شیعه

نوزدهم جمادی الثانی

ازدواج حضرت عبد الله و آمنه علیهما السلام

روز ازدواج حضرت عبد الله و آمنه علیهما السلام و باردار شدن آن حضرت به رسول اکرم صلی الله علیه و آله) است. سزاوار است مومنین آن شب را تعظیم و احترام نمایند و به عبادت احیاء کنند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۶۹-۱۷۰

در قیامت کافرینش خیمه بر م زنند

سکه دولت به نام آل پیغمبر زنند

تشنگان وادی ایمان، چو در کوثر رسند

از شعف دست طلب، در دامن حیدر زنند

شهسواران در رکاب راکب دلدل روند 

خاکیان لاف از هوای صاحب قنبر زنند

هر که او چون حلقه نبوَد بر در حیدر مقیم

رهروان راه دین، چون حلقه اش بر در زنند

مومنان حیدری را مِی رسد کز بهر دین

حلقه ناموس حیدر، بر در خیبر زنند

ره به منزل برد هر کو مذهب حیدر گرفت

آب حیوان یافت، آنکو خضر را رهبر گرفت

خواجوی کرمانی

تقویم شیعه

بیست و دوم جمادی الثانی

مرگ ابو بکر

در شب سه شنبه ۲۲ جمادی الثانی در سال ۱۳ هجری قمری عبد الله بن عثمان معروف به ابو بکر بن ابی قحافه در سن ۶۷ سالگی، از این جهان به سوی سزای اعمالش رخت بربست. به قولی مرگ ابوبکر در ۲۷ جمادی الثانی بوده است. او مدت دو سال و سه ماه و بیست و دو روز غاصب خلافت بود، و اولین کسی بود که بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله به انتخاب اعضای سقیفه بنی ساعده خلیفه شد. انتخاب ابو بکر به گونه‌ای بی‌حساب بود که عمر با آنکه خود گرداننده برنامه سقیفه بود می‌گوید: بیعت با ابو بکر امری بدون تدبیر و م و دقت بود، مثل زمان جاهلیت، که خداوند مسلمانان را از شر آن محفوظ داشت. هر کس چنین کاری را تکرار کند او را بکشید. 

اهل سنت در علت مرگ او نوشته‌اند: ابو بکر در روز دوشنبه ۷ جمادی الآخر غسل کرده بود، و آن روز هوا سرد بود. به این دلیل سرما خورد و تب کرد، ۱۵ روز این تب ادامه داشت، و به نماز نمی‌رفت، تا در شب سه شنبه ۲۲ جمادی الآخر بعد از آنکه خلافت را به عمر واگذار کرد، مرد. قبل از وفات عثمان را برای نوشتن وصیت‌نامه‌ای درباره خلافت طلب کرد که امر خلافت بعد از ابو بکر با عمر بن خطاب باشد. او کلمه‌ای گفت و بیهوش شد، و بقیه را عثمان از پیش خود نوشت که امر خلافت با عمر است. ابو بکر به هوش آمد و عثمان را دعا کرد که آنچه او می‌خواسته نوشته است. 

باید پرسید: چرا هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله در روزهای آخر عمر کاغذ و قلم خواست تا وصی بعد از خود را به امر خداوند معین کند نسبت هذیان به آن مقام معظم دادند؟ 

ابو بکر هنگام مرگ کلماتی گفت. از جمله اینکه: کاش تفتیش خانه فاطمه و علی علیهم السلام نمی کردم. همان تفتیشی که شهادت پاره تن پیامبر صلی الله علیه و آله را به همراه داشت؟

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۷۴-۱۷۵

تقویم شیعه

بیستم جمادی الثانی

ولادت حضرت زهرا علیها السلام

در چنین روزی حضرت حوراء انسیه عذراء بتول ام ابیها حضرت فاطمه زهرا علیها السلام در سال پنجم بعثت در مکه مکرمه به دنیا آمد. بنا بر قولی ولادت حضرت در دهم جمادی الآخر است.

انعقاد نطفه حضرت فاطمه علیها السلام

داستان انعقاد نطفه حضرت فاطمه زهرا علیها السلام مراحلی دارد که ذیلاً خلاصه آن آورده می‌شود: 

۱ـ در شب معراج خداوند سیبی به پیامبر صلی الله علیه و آله هدیه داد که از عظمت خلقت و بوی و رنگ و زیبایی آن ملائکه تعجب کردند. خداوند امر فرمود تا پیامبر صلی الله علیه و آله آن را میل کند. هنگامی که آن سیب را شکافت، نوری از آن درخشید. جبرئیل گفت: بخور یا رسول الله، که این نور منصوره فاطمه، دختری است که از صلب تو خارج می شود. در بعضی روایات است که از رطب بهشتی هم خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله میل فرمودند. 

۲ـ در دهم شعبان سال چهارم جبرئیل علیه السلام بر پیامبر صلی الله علیه و آله در ابطح نازل شد و فرمان کناره گیری از حضرت خدیجه علیها السلام را به مدت چهل روز - به عنوان مقدمه حمل حضرت زهرا علیها السلام - ابلاغ فرمود. 

با اینکه آن حضرت علاقه وافری به حضرت خدیجه علیها السلام داشت و این کار برای آن حضرت پر مشقت بود، ولی برای خدیجه علیها السلام پیغام داد که مدتی به منزل نمی‌آیم و به منزل فاطمه بنت اسد علیها السلام می‌روم. شب‌ها در را ببند و در بستر آسایش کن. 

پیامبر صلی الله علیه و آله شب‌ها به منزل فاطمه بنت اسد صلی الله علیه و آله می‌آمدند. هر شب هنگام افطار، خرما و انگور و غذای بهشتی می‌آوردند. با آب بهشتی و حوله دست آن حضرت را شسته و تمیز می‌کردند. امیر المومنین علیه السلام حسب دستور پیامبر صلی الله علیه و آله جلوی در می‌نشست که کسی نیاید و در آن غذا با پیامبر صلی الله علیه و آله شریک شود. در شب چهلم دستور رسید به خانه‌ی خدیجه علیها السلام برو که خداوند به خود سوگند خورده که امشب از صلب تو ذریه‌ی پاک و طیبه‌ای بیافریند. حضرت از جا برخواسته و به منزل خدیجه علیها السلام آمدند.

حضرت خدیجه علیها السلام می‌فرماید: سوگند به آن کسی که آسمان را برافراشته و آب را از زمین جوشانیده، حضرت از من دور نشده بود که سنگینی وجود فاطمه علیها السلام را در خود احساس کردم.

دوران بارداری حضرت خدیجه علیها السلام

هنگامی که حضرت خدیجه علیها السلام دوران آبستنی خود را می‌گذراند، حضرت فاطمه علیها السلام از داخل شکم صحبت می‌فرمود، و او را دلداری می‌داد و به صبر و پایداری دعوت می‌فرمود. 

پیامبر صلی الله علیه و آله به خدیجه علیها السلام فرمودند: جبرئیل به من بشارت داد که این مولود دختر است، و او موجودی پاک و بابرکت است، خداوند متعال نسل و ذریه‌ی مرا از او قرار می‌دهد، و از نسل او امامانی در امت قرار خواهد داد که بعد از پایان یافتن وحی او، جانشینانش در روی زمین باشند. 

هنگام ظاهر شدن آثار وضع حمل، سراغ ن قریش فرستادند، ولی کسی برای کمک نیامد، چه اینکه آنها راضی به ازدواج حضرت خدیجه علیها السلام با پیامبر صلی الله علیه و آله نبودند، و خدیجه علیها السلام از این برخورد آن‌ها غمناک شد. 

در همین حال چهار زن بلند بالا که شبیه ن بنی هاشم بودند بر او وارد شدند. یکی از آنان به او گفت:ای خدیجه، غمگین مباش که ما فرستادگان پروردگان تو هستیم. ما خواهران تو هستیم، من ساره هستم، و این آسیه دختر مزاحم و همنشین تو در بهشت و این مریم دختر عمران و این صفوراء دختر شعیب است. خداوند ما را نزد تو فرستاده تا در کارهای مربوط به ن به تو کمک کنیم. یکی از آنان در سمت راست او، و دیگری در سمت چپش، و سومی پیش روی آن حضرت، و چهارمی پشت سر او نشستند.

فاطمه علیها السلام به دنیا آمد

علیا مخدره خدیجه علیها السلام، حضرت فاطمه زهرا علیها السلام را پاک و پاکیزه بر زمین نهاد. در این هنگام نوری از وجودش درخشید که تمام خانه‌های مکه را روشن کرد، و این نور در شرق و غرب درخشش نمود. بانویی که پیش روی خدیجه علیها السلام بود، حضرت فاطمه علیها السلام را برداشت و با آب کوثر شستشو داد، و پارچه سفیدی که از شیر سفیدتر و از مشک و عنبر خوشبوتر بود بیرون آورد. یکی را بر بدن او پیچیده و دیگری را بر سرش انداخت و سپس از او خواست که سخن بگوید. 

حضرت فاطمه علیها السلام لب به سخن گشود، و فرمود: اشهد ان لا اله الا الله، و ان أبی رسول الله سید الانبیاء و ان بعلی سید الاوصیاء و ان ولدی سید الأسباط: گواهی می دهم که جز الله خدایی نیست، و پدرم فرستاده خدا و سرور پیامبران است، و شوهرم سرور جانشینان و فرزندانم آقای نوادگان و اسباط هستند. 

بعد بر یکایک آنان سلام کرده و هر کدام را به اسم صدا زد. آنان بر چهره او تبسم کردند، و حور العین و بهشتیان یکدیگر را به ولادت حضرت فاطمه علیها السلام بشارت دادند. در آسمان نوری درخشان پدید آمد که ملائکه تا آن روز چنان نوری را ندیده بودند، و لذا نام حضرت را زهرا گذاشتند. بانویی که پیش روی خدیجه علیها السلام نشسته بود، به خدیجه علیها السلام گفت: او را پاک و پاکیزه و آراسته و با برکت در برگیر، که در نسل و ذریه‌اش برکت قرار داده شده است. 

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۷۰-۱۷۴

امیر المومنین علیه السلام صدیق و فاروق و دایر مدار حق

شیخ طبرسی رضوان الله علیه روایت کرده است:

قال سليم بن قيس جلست إلى سلمان وأبي ذر والمقداد فجاء رجل من أهل الكوفة فجلس إليهم مسترشدا فقال له سلمان عليك بكتاب الله فامه وعلي بن أبي طالب فإنه مع القرآن لا يفارقه فأنا أشهد أنا سمعنا رسول الله صلى الله عليه وآله يقول إن عليا يدور مع الحق حيث دار وإن عليا هو الصديق والفاروق يفرق بين الحق والباطل . قال فما بال القوم ـ يسمون أبا بكر الصديق وعمر الفاروق؟ قال نحلهما الناس اسم غيرهما كما نحلوهما خلافة رسول الله صلى‌ الله‌ عليه‌ وآله وإمرة المؤمنين لقد أمرنا رسول الله صلى الله عليه وآله وأمرهما معنا فسلمنا جميعا على علي بإمرة المؤمنين.

سلیم بن قیس (رضوان الله علیه) گفت: نزد سلمان و ابی ذر و مقداد (رضوان الله علیهم) نشسته بودم که مردی از اهل کوفه در طلب ارشاد و راهنمایی نزد ایشان نشست، سلمان گفت: بر تو باد به ملازمت کتاب خدا و على بن ابى طالب علیهما السلام، زیرا او با قرآن است و هرگز از آن جدا نمی‌شود، و ما نیز شهادت می‌دهیم که خود از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدیم که می‌فرمود: علی دایر مدار حق است هر کجا که حق باشد او نیز با آن است، و به درستی که على، صدیق است، على فاروق است، که میان حق و باطل را تمیز داده و جدا می‌کند». آن مرد گفت: پس چرا مردم به ابو بكر می‌گویند: صدیق» و به عمر می‌گویند: فاروق»؟ سلمان گفت: همانطور که خلافت و حکومت را به غیر او بخشیدند و غصب کردند، آن دو لقب را نیز به آن دو پیشکش کردند و برایشان غصب کردند، با اینکه طبق فرمان خود رسول خدا صلی الله علیه و آله به ما و ایشان همگی امر شدیدم که حکومت و امارت اهل ایمان را به حضرت امیر تسلیم نماییم.

الاحتجاج، تألیف شیخ طبرسی، جلد ١، صفحه ۲۰۹، چاپ منشورات الشریف الرضی

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۱)

يا علي ثلاث من لم يكن فيه لم يقم له عمل: ورع يحجزه عن معاصي الله عزوجل. وعلم يرد به جهل السفيه. وعقل يداري به الناس.

ای علی! سه خصلت است که اگر در کسی وجود نداشته باشد، کارش به سرانجام نرسد: ورع (پارسایی) که او را از نافرمانی خدا باز دارد، و دانشی که او را از نادانی کم خردان نجات بخشد، و عقل و خردی که به وسیله آن با مردم مدارا نماید.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲١

تقویم شیعه

بیست و هفتم جمادی الثانی

شهادت سلطان علی بن محمد الباقر علیهما السلام

در این روز در سال ۱۱۶ هجری قمری جناب ابو الحسن سلطان علی فرزند امام باقر علیه السلام در اردهال کاشان به شهادت رسید.

عده‌ای از دوستان اهل بیت علیهم السلام از اهالی چهل حصاران و فین کاشان نامه‌ای خدمت امام باقر علیه السلام نوشتند، که چون ما از محضر شما دور هستیم یکی از آقازادگان خود را برای راهنمایی و تربیت ما و تعلیم احکام به جانب ما بفرستید. آن حضرت فرزند بزرگوار خود، جناب علی بن محمد علیه السلام را با رسولان فرستاده، روانه‌ی کاشان کردند؛ و اسباب سفر آن حضرت را برادرش امام صادق علیه السلام فراهم نمودند. هنگام ورود آن حضرت، در فین حدود شش هزار نفر برای استقبال آمدند. حضرت مدتی در جاسب و خاوه مشغول هدایت مردم بودند، و بیشتر در مسجد جامع کاشانی - که فعلاً در کوی میدان کهنه واقع است - مشغول عبادت بودند و شیعیان برای ادای نماز جمعه خدمتش مشرف می‌شدند، و کرامات زیادی مشاهده می‌نمودند. آن حضرت نامه‌هایی برای پدر بزرگوارش به مدینه می‌فرستاد و حالات خود و شیعیان را بیان می‌فرمود، تا در سال ۱۴۴ هجری قمری خبر شهادت پدر بزرگوارش به آن حضرت رسید و بعد از سه سال از شهادت پدر بزرگوارش در سال ۱۱۶ هجری قمری، مخالفین آن حضرت را به عده‌ای از دوستان و موالیان و منسوبین به آن حضرت شهید کردند.

از آنجا که ۲۷ جمادی الثانی در سال شهادت آن حضرت مصادف با ۱۷ مهر ماه شمسی بوده، هر سال به مناسبت سالگرد آن حضرت در جمعه دوم مهرماه مراسم قالی شویان همراه با عزاداری با شکوهی کنار قبر مطهرش برگزار می‌شود. هم اکنون در سرداب زیر ضریح مقدس آن حضرت، بدن مبارک حدود صد نفر از آن شهدای بزرگوار تازه و سالم هست، که مرحوم آیة الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی مشاهده فرموده‌اند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۷۶-۱۷۷

مجازات فتوا دادن بدون علم

ثقة الاسلام کلینی رحمه الله روایت کرده است:

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: مَنْ أَفْتَى النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏ وَ لَا هُدًى لَعَنَتْهُ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلَائِكَةُ الْعَذَابِ وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْيَاهُ.

هر کس بدون علم و هدایت برای مردم فتوا دهد؛ ملائکه رحمت و ملائکه عذاب لعنتش می‌کنند و گناه کسانی که به فتوای او عمل کنند به او افزوده می‌شود. 

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، ج‏لد ۱، صفحه ۴۲، چاپ دار الکتب الاسلامیة

تقویم شیعه

یکم رجب

۱- زیارت امام حسین علیه السلام

در شب و روز اول این ماه زیارت مولانا الشهید ابی عبد الله الحسین علیه السلام مستحب است. از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند: کسی که امام حسین علیه السلام را در روز اول رجب زیارت کند، خداوند متعال گناهان او را می‌بخشد. اگر برای کسی زیارت آن حضرت در این روز ممکن نباشد، مشاهد مشرفه دیگر معصومین علیهم السلام را زیارت کند و اگر این هم برایش ممکن نبود با سلام از راه دور به طرف آن قبور شریف اظهار ارادت نماید.

۲- ولادت امام باقر علیه السلام

حضرت امام محمد بن علی باقر العلوم علیه السلام در روز جمعه اول رجب سال ۵۷ هجری قمری در مدینه تولد شدند. ولادت آن حضرت روزهای سوم و ششم صفر و پنجم و بیست و دوم رجب هم ذکر شده است. نام مبارک آن حضرت محمد، کنیه ایشان ابو جعفر و القاب آن حضرت باقر العلوم، الشاکر لله، هادی، امین و شبیه است. و لقب اخیر به خاطر شباهت آن حضرت به پیامبر صلی الله علیه و آله است. پدر بزرگوارش حضرت امام زین العابدین علی بن الحسین علیهما السلام و مادر آن حضرت ام عبد الله فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیهما السلام است. امام باقر علیه السلام اولین علوی است که از پدر و مادر نسب شریفش به پیامبر صلی الله علیه و آله و امیر المومنین و حضرت زهرا علیهم السلام می‌رسد. امام صادق علیه السلام درباره‌ی ام عبد الله می‌فرمایند: از زن‌های باایمان و پرهیزکار و نیکوکار بود. در روایت دیگر امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: در میان فرزندان امام حسن علیه السلام مثل او نبود. در عظمت و شرافت این بانو همین بس که با حضرت سید الساجدین علی بن الحسین و باقر العلوم علیهم السلام در واقعه کربلا حضور داشت و همراه آن بزرگواران و زینب کبری و دیگر اهل بیت علیهم السلام به اسارت رفت و وقایع کوفه و شام را دید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۸۵-۱۸۶

تقویم شیعه

رجب المرجب

ماه رجب بسیار پرخاطره و به یاد ماندنی است. ایام ولادت امامان علیهم السلام و بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله از یک سو، و مرگ چند تن از دشمنان معروف اهل بیت علیهم السلام از سوی دیگر، خبرهای خوشی است که این ماه را قرین سرور ساخته است. شهادت معصومین علیهم السلام و چند نفر از یاران باوفای ایشان نیز روزهای حزن آل محمد علیهم السلام در این ماه است. در روزهای ۱، ۲، ۳، ۱۰، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۲۲، ۲۱، ۲۴، ۲۵، ۲۶، ۲۷، ۲۸، ۲۹ ماه رجب خاطره‌هایی تازه می‌شود که ذیلاً به مرور آنها می‌پردازیم. ولادت امیر المؤمنین علیه السلام، امام باقر علیه السلام، امام جواد علیه السلام، امام علی النقی علیه السلام، و حضرت علی اصغر علیه السلام برکات متواصلی است که در این ماه نازل شده است. بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله، خروج از شعب ابی طالب علیه السلام، و اعطای فدک به حضرت زهرا علیها السلام خبرهایی هستند که از بعد اعتقادی اهمیت ویژه‌ای دارند. مرگ معاویه و مأمون و معتمد عباسی نیز ایام شادی برای دوستان اهل بیتند. 

شهادت حضرت زهرا علیها السلام به قولی، و نیز شهادت امام صادق علیه السلام و امام موسی بن جعفر علیهما السلام و امام هادی علیه السلام روزهای اشک و حزن در این ماه‌اند. وفات حضرت زینب علیها السلام، حضرت ابو طالب علیه السلام، حضرت خدیجه علیها السلام، ابراهیم فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله، و نجاشی پادشاه حبشه خبرهای حزن‌آور این ماه به شمار می‌آیند. همچنین حمله به امام مجتبی علیهم السلام در مدائن و خروج امام حسین علیه السلام از مدینه به سوی مکه دو خبر مهم این ماه است.  اولین اقامه نماز در اسلام، هجرت مسلمانان به حبشه و بازگشت آنان، تغییر قبله، فتح خیبر به دست امیر المؤمنین علیه السلام، غزوه نخله، ورود امیر المؤمنین علیه السلام به کوفه، اولین خطبه امیر المؤمنین علیه السلام در مسجد کوفه، اول خلافت شوم یزید، فرار ابو بکر و عمر در جنگ خیبر صفحات دیگری از تاریخ اسلام هستند که در ماه رجب رخ داده است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۸۳-۱۸۴

از قرائن این چنین پیداست در را دیده است

ما شنیدیم، او ولیکن چهل نفر را دیده است

قبل ضربت خوردن مولا و شاید قبل‌تر

بارها در کوچه‌ها داغ پدر را دیده است

آن که عمری با حسن خون جگر را خورده بود

بین تشتی عاقبت خون جگر را دیده است

صبر پنهان داشت در کرب و بلا از این جهت

دور از چشم همه رنج سفر را دیده است

در که جای خود، پدر که جای خود، در شهر شام

چهل نفر که هیچ از این بیشتر را دیده است

ام کلثوم است یا زینب نمی‌دانم کدام !

دور خواهر؛ خواهری چندین نفر را دیده است

بارها این شرم بی‌اندازه او را می‌کشد

این که زینب پیش او داغ پسر را دیده است

شرم او یک بار اما می‌کشد او را دو بار

این که هم در دشت هم در تشت سر را دیده است .

تقویم شیعه

بیست و نهم جمادی الثانی

وفات حضرت ام کلثوم علیها السلام

جناب ام کلثوم علیها السلام، چهار ماه پس از بازگشت از کربلا به مدینه از دنیا رفتند. پدرشان مولی الموحدین امیر المؤمنین علیه السلام و مادرشان حضرت زهرای مرضیه علیها السلام است. صاحب ریاحین الشریعة به نقل از اعیان الشیعة می‌فرماید: امیر المؤمنین علیه السلام آن مخدره را به عون بن جعفر طیار تزویج نمودند. آنچه در مورد ازدواج ام کلثوم علیها السلام با غیر عون بن جعفر نقل شده از بافته‌های مخالفین است. آن حضرت در واقعه جانسوز کربلا حضور داشتند و بعد از شهادت امام حسین علیه السلام و اهل بیت و اصحابشان در کنار خواهرشان حضر زینب علیها السلام از بانوان و یتیمان محافظت می‌نمود، و اشعار آن حضرت در فراق برادر در کربلا مشهور و جانسوز است. پس از عاشورا که بانوان به اسارت کوفه و شام رفتند. خطبه‌ی آن حضرت در شهر کوفه و مجلس ابن زیاد، اشعار آن حضرت در قادسیه و قنسرین، اثر دعای آن حضرت در سیبور و بعلبک، کلمات آن جناب با شمر هنگام ورود به دروازه شام، مرثیه های حضرت در اربعین و مراجعت به مدینه، دلالت بر عظمت و شجاعت و صبر آن مخدره دارد. سرانجام بعد از چهار ماه از ورود به مدینه با دلی پر از غم و اندوه در مصائب کربلا بالأخص شهادت سید الشهداء علیه السلام رحلت نمود و در مدینه منوره دفن شد. به قولی رحلت آن حضرت در ۲۱ ماه جمادی الثانی بوده است.

۲- وفات حضرت سید محمد فرزند امام هادی علیهما السلام

حضرت سید محمد فرزند امام هادی علیه السلام در سال ۲۵۲ هجری قمری در سامراء از دنیا رفت. آن حضرت را ابو جعفر و ابو عیل و سید محمد بعاج نیز می‌گفتند. جلالت قدر و منزلت او به حدی بود که عده‌ای از شیعیان گمان می‌کردند بعد از امام هادی علیه السلام آن بزرگوار امام خواهد بود، ولی با رحلت ایشان در زمان پدر بزرگوارش بر همه معلوم شد که امام حسن عسکری علیه السلام امام پس از ایشان است. امام عسکری علیه السلام به جناب سید محمد علیه السلام علاقه وافری داشت، به حدی که هنگام رحلت او گریبان چاک کرد. بعد از رحلت، آن حضرت را در آبادی به نام بلد، در شش فرسخی سامراء دفن نمودند، که هم اکنون قبر او در آنجا معروف است. کرامات زیادی از آن حضرت مشاهده شده، و هم اکنون دارای گنبد و صحن و غرفه های متعدد است، و دوستان اهل بیت علیهم السلام به زیارت آن بزرگوار مشرف می شوند. نسب سادات آل بعاج در عراق و خوزستان به علی و احمد فرزندان سید محمد بعاج منتهی می‌شود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۷۷-۱۷۹

تقویم شیعه

سوم رجب

شهادت امام هادی علیه السلام

شهادت اما علی النقی علیه السلام در سال ۲۵۴ هجری قمری بنا بر مشهور در سن ۴۱ سالگی بوده است. مرحوم کلینی شهادت آن حضرت را در ۲۶ جمادی الاخر نقل فرموده است. مشهور این است که آن حضرت ۶ یا ۸ سال و ۵ ماه داشت که پدر بزرگوار ایشان جواد الائمه علیه السلام به شهادت رسیدند، و مدت امام آن وجود شریف ۳۳ سال بود. ایام حیات امام هادی علیه السلام مصادف بود با خلافت به ناحق مأمون، معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین، معتز لعنت الله علیهم؛ و آخر الأمر معتز آن حضرت را با زهر شهید کرد. مدت عمر مبارک آن حضرت ۴۱ سال و چند ماه بود. ۱۳ سال در مدینه اقامت فرمودند و بقیه ایام امامت خویش را به اجبار متوکل در سامرا بودند. حاکم مدینه به متوکل نوشت که اگر تو را به مکه و مدینه حاجتی است علی بن محمد علیهما السلام را از این دیار بیرون ببر که همه را مطیع خود ساخته است. در مدینه اسباب اذیت و اضرار به آن حضرت را به دستور متوکل زیاد کردند، تا زمانی که آن حضرت را به سامرا بردند و جسارت‌ها کردند، تا اینکه معتز آن حضرت را شهید کرد. امام عسکری علیه السلام غسل و کفن و نماز بر آن حضرت را انجام داد، و بعداً در ظاهر این امورات توسط دیگران انجام شد و ایشان را در منزل خود در مکان فعلی حرم مطهر دفن نمودند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۸۶-۱۸۷

معجزه امام هادی علیه السلام و اسلام آوردن مسیحی

طبرى شیعی ‏رحمه الله در کتاب دلائل الامامة» از محمد بن اسماعیل نهلى و او از پدرش نقل کرده است که گفت: من در سامراء اسیر بودم روزى یزداد مسیحی شاگرد بختیشوع را دیدم که از خانه موسى بن بغا بر می‌گشت، او همراه من به راه افتاد و باهم گفتگو می‌کردیم تا به محلی رسیدیم، با دست اشاره کرد و گفت: آیا این دیوار را می‌بینی؟ آیا می‌دانى صاحب این خانه کیست؟ گفتم: خودت بگو صاحب آن چه کسی است؟ جواب داد: جوانی علوی و اهل حجاز است که علی بن محمد نام دارد و ما اکنون اطراف خانه‌‏اش راه می‌رویم. به یزداد گفتم: راجع به او چه می‌دانی؟ گفت: اگر کسی در عالم از غیب و پنهانی خبر داشته باشد او است. گفتم: از کجا می‌دانی و چگونه این مطلب را می‌گویی؟ گفت: قضیه عجیبی از او برایت تعریف می‌کنم که مثل آن را تو و دیگران نشنیده‌اید ولی خدا را وکیل و حاکم قرار می‌دهم که آن را از طرف من برای هیچ کس نقل نکنی، زیرا من طبیب هستم و خرجی زندگى من از طریق سلطان تأمین می‌شود، و شنیده‌ام که خلیفه او را از روى دشمنى از حجاز به اینجا کشانیده است که مردم به او روی نیاورند و گرد او جمع نشوند و در نتیجه سلطنت او از بین ایشان یعنى فرزندان عباس خارج نشود. گفتم: قول می‌دهم و خدا را ضامن می‌گیرم که آن را براى کسی نقل نکنم، قصه‌ات را بگو و ترسی به خود راه نده، چون تو یک نفر نصرانی هستی و نسبت به آنچه از این خانواده تعریف کنی کسی تو را متهم نمی‌کند، و مطمئن باش که من آن را کتمان خواهم کرد. گفت: بلی قضیه آن است که روزى او را ملاقات کردم در حالی که بر اسب سیاهى سوار شده بود، لباس سیاهی به تن و عمامه سیاهی بر سر گذاشته بود، چهره خود ایشان هم مایل به سیاهی شده بود، همینکه چشمم به ایشان افتاد به احترام او ایستادم، و با خود بدون آنکه از دهان من مطلبی خارج شود و کسی از من حرفی بشنود، به حق حضرت مسیح علیه السلام فقط در ضمیر خود گذراندم که گفتم: لباس او سیاه، عمامه او سیاه، مرکب او سیاه، و خودش سیاه، سیاهی در سیاهی در سیاهی. همین که به من رسید به تندی به من نگاهی کرد و فرمود: قلب تو سیاه‏‌تر است از آنچه چشمان تو مشاهده کرد که سیاهی در سیاهی در سیاهی گفتی.

اسماعیل (راوی) گفت: به او گفتم: بعد از آن چه کردی و به او چه جواب دادی؟ گفت: از شنیدن کلام آن حضرت متحیر و سرگردان در جای خود بی‌حرکت ماندم و نتوانستم هیچگونه پاسخی دهم. به او گفتم: آیا قلبت از مشاهده این معجزه و کرامت، نورانی و سفید نشد؟ جواب داد: خدا می‌داند.

اسماعیل در دنباله داستان گفت: هنگامى که یزداد مریض و ناتوان گردید کسی را به سوی من فرستاد، و من نزد او حاضر شدم، به من گفت: بدان قلب من بعد از آن تاریکی و سیاهی که داشت به برکت امام هادی علیه السلام روشن و سفید گردید و اکنون شهادت می‌‏دهم که خدایی جز خداوند یکتا نیست و محمد صلی الله علیه و آله فرستاده او است، و حضرت علی بن محمد علیهما السلام حجت خداوند بر بندگانش و ناموس بزرگ پروردگار است. سپس در همان بیماری دنیا را وداع گفت، و من در نمازی که بر او خواندند شرکت کردم؛ رحمت خدا بر او باد.

متن عربی روایت: ٣٨٢ / ١٥ - وحدثني أبو عبد الله القمي، قال: حدثني ابن عياش، قال: حدثني أبو الحسين محمد بن إسماعيل بن أحمد الفهقلي الكاتب بسر من رأى سنة ثمان وثلاثين وثلاثمائة، قال: حدثني أبي قال: كنت بسر من رأى أسير في درب الحصاء فرأيت يزداد النصراني تلميذ بختيشوع وهو منصرف من دار موسى بن بغا، فسايرني وأفضى بنا الحديث إلى أن قال لي: أترى هذا الجدار، تدري من صاحبه ؟ قلت: ومن صاحبه ؟ قال: هذا الفتى العلوي الحجازي. يعني علي بن محمد بن الرضا عليه السلام وكنا نسير في فناء داره، قلت ليزداد: نعم فما شأنه ؟ قال: إن كان مخلوق يعلم الغيب فهو. قلت: وكيف ذلك ؟ قال: اخبرك عنه بأعجوبة لن تسمع بمثلها أبدا، ولا غيرك من الناس، ولكن لي الله عليك كفيل وراع أنك لا تحدث به عني أحدا، فإني رجل طبيب ولي معيشة أرعاها عند هذا السلطان. و بلغني أن الخليفة استقدمه من الحجاز فرقا منه لئلا ينصرف إليه وجوه الناس، فيخرج هذا الامر عنهم. يعني بني العباس. قلت: لك علي ذلك، فحدثني به وليس عليك بأس، إنما أنت رجل نصراني، لا يتهمك أحد فيما تحدث به عن هؤلاء القوم، وقد ضمنت لك الكتمان. قال: نعم، اعلمك أني لقيته منذ أيام وهو على فرس أدهم، وعليه ثياب سود، وعمامة سوداء، وهو أسود اللون، فلما بصرت به وقفت إعظاما له - لا وحق المسيح، ما خرجت من فمي إلى أحد من الناس - وقلت في نفسي: ثياب سود، ودابة سوداء، ورجل اسود، سواد في سواد في سواد، فلما بلغ إلي وأحد النظر قال: قلبك أسود مما ترى عيناك من سواد في سواد في سواد. قال أبي رحمه الله: قلت له: أجل فلا تحدث به أحدا، فما صنعت ؟ وما قلت له ؟ قال: سقط في يدي فلم أجد جوابا. قلت له: أفما ابيض قلبك لما شاهدت ؟ قال: الله أعلم. قال أبي: فلما اعتل يزداد بعث إلي فحضرت عنده، فقال: إن قلبي قد ابيض بعد سواده، وأنا أشهد أن لا إله إلا الله، وأن محمدا رسول الله، وأن علي بن محمد حجة الله على خلقه وناموسه الاعلم، ثم مات في مرضه ذلك، وحضرت الصلاة عليه، رحمه الله.

دلائل الامامة، تألیف طبری شیعی، صفحه ۴۱۸-۴۲۰

راه رفتن دشمنان امیر المومنین علیه السلام بر روی زمین حرام است (به روایت اهل تسنن)

جوینی از علمای بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

٦٤- أنبأني الشيخ تاج الدين علي بن أنجب أبو طالب الخازن البغدادي بها، عن جدي شيخ الإسلام جمال السنة أبي عبد اللّه محمد بن حمويه بن محمد الجويني بواسطة واحدة قال: أنبأني شيخ الشيوخ ضياء الدين أبو أحمد عبد الوهاب بن علي إجازة، عن شيخ الإسلام إجازة عن الشيخ أبي الحسن علي بن أحمد المديني إجازة، قال: أنبأنا الشيخ أبو عبد الرحمن محمد بن الحسن بن موسى السلامي إجازة و إملاء، قال:حدثنا أبو المفضّل: محمّد بن عبد اللّه الشيباني، حدثنا محمد بن يزيد بن أبي الأزهر البوشنجي النحوي أنبأنا أبو هاشم داوود بن القاسم بن إسحاق بن عبد اللّه بن جعفر بن أبي طالب حدثنا أبي القاسم بن إسحاق، حدّثني أبي إسحاق بن عبد اللّه قال: سمعت أبي عبد اللّه بن جعفر يحدث علي بن الحسين صلوات اللّه عليهما، قال: سمعت عمي أمير المؤمنين علي بن أبي طالب عليه السّلام يقول: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله: يا علي إِنَّ الْأَرْضَ لِلّٰهِ يُورِثُهٰا مَنْ يَشٰاءُ، مِنْ عِبٰادِهِ، و إنّه أوحى إليّ أن أزوجك فاطمة على خمس الأرض فهي صداقها، فمن مشى على الأرض و هو لكم مبغض فالأرض حرام عليه أن يمشي عليها .

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به امیر المومنین (علیه السلام) فرمودند: به درستی که خداوند فاطمه سلام الله علیها را به ازدواج تو در آورد و مهریه او را همه زمین قرار داد. پس هر کس روی زمین راه رود و با تو دشمن باشد راه رفتن او حرام می‌باشد.

فرائد السمطین، تالیف جوینی، جلد ۱، صفحه ۹۴-۹۵، حدیث ۶۴، چاپ دار الحبیب

بر دشمنان امیر المومنین علیه السلام لعنت

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۴۸)

(٩٤١) الغِيبَةُ آيَةُ المُنٰافِقِ

بدگویی، نشانه‌ی دورویی است.

(٩٤٢) السِّلْمُ ثَمَرةُ ااحِلْمِ

نرمخویی، نتیجه بردباری است.

(٩٤٣) الرِّفْقُ يُؤَدِّي السِّلْمِ

نرمخویی، کار را به آشتی می‌کشاند.

(٩٤٤) التَّجُوعُ أَدْوُ الدَّوٰاءِ

کمخوری، سودمندترین داروها است.

(٩٤٥) الشَّبَعُ يُكْثِرُ الأَدْوٰآءُ 

پرخوری، دردها را بسیار کند.

(٩٤٦) الْإِسْتِغْفٰارُ دَوَاءُ الذُّنُوبِ

طلب آمرزش، داروی گناهان است.

(٩٤٧) السَّخَـٰآءُ سَتْرُ العُيُوبِ

بخشش، پوشنده‌ی عیوب است.

(٩٤٨) الكَرَمُ أَفْضَلُ الشِّيَمِ

بخشندگی، بالاترین روش‌ها است.

(٩٤٩) الْإِيثٰارُ أَشْرَفُ الكَرَمِ

از خودگذشتگی، شریف‌ترین کرامت‌ها است.

(٩٥٠) الْإِخْلٰاصُ أَعْليٰ الْإِيمٰانِ

اخلاص، بالاترین ایمان است.

(٩٥١) الْإِيثٰارُ أَفْضَلُ الإِحْسٰانِ

از خودگذشتگی، برترین بخشش‌ها است.

(٩٥٢) الخَيْرُ لٰا يَفْنَيٰ

خوبی، نابود نمی‌شود.

(٩٥٣) الشَّرُّ يُعٰاقَبْ عَلَيْهِ و يُخْزيٰ

بدی، کیفر و رسوایی می‌آورد.

(٩٥٤) الأَعْمٰالُ ثِمٰارُ النِّيّٰاتِ

کارها، نتیجه‌ی نیت‌ها هستند.

(٩٥٥) الدُّنْيٰا مَصْرَعُ العُقُولِ

دنیا جای در افتادن خردها است.

(٩٥٦) الشَّهَوٰاتُ تَسْتَرِقُّ الجَهُولَ

شهوات، اسیر کننده‌ی نادان هستند.

(٩٥٧) الإِنْصٰافُ زَيْنُ الْإِمْرَةِ

انصاف، زینت حکومت است.

(٩٥٨) العَفْوُ زَكٰاةُ القُدْرَةِ

گذشت، زکات توانایی است.

(٩٥٩) المَوْعِظَةُ نَصِيحَةُ شَـٰافِيةٌ

پند و اندرز، شفاء دهنده [دردها] است.

(٩٦٠) الفِكْرُ مِرٰآةٌ صٰافِيَةٌ

اندیشه، آینه‌ی شفاف و روشن است.

تقویم شیعه

پنجم رجب

شهادت ابن سکیت رحمه الله

یعقوب بن اسحاق معروف به ابن سکیت از بزرگان امامیه در شب دوشنبه ۵ رجب سال ۲۴۴ هجری قمری به دستور متوکل عباسی به خاطر تشیع به شهادت رسید و در سامرا دفن شد در حالی که از سن او ۵۸ سال می‌گذشت.

ابن سکیت خوزستانی از آبادی‌های دورق از اطراف اهواز بود. گفته شده چون زیاد ساکت بوده به او ابن سکیت می‌گفتند. نجاشی می‌گوید: یعقوب بن اسحاق السکیت، ابو یوسف، از نزدیکان امام جواد و امام هادی علیهما السلام بود و از امام جواد علیه السلام روایات و مسائل را نقل کرده است. او از بزرگان علم عربیت و لغت و ثقه‌ای راستگو بود و دارای کتاب‌هایی است.

علت شهادت

متوکل عباسی ابن سکیت را مم نموده بود که تأدیب دو فرزندش معتز و مؤید را عهده‌دار شود. یک روز به او گفت: آیا دو فرزند من نزد تو محبوب‌ترند یا امام حسن و امام حسین (علیهما السلام)؟ ابن سکیت گفت: به خدا قسم قنبر خادم حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام بهتر است از تو و از دو فرزندت. متوکل دستور داد زبان او را از پشت سر خارج نمایند، و با این جنایت او به شهادت رسید. بعضی گفته اند ضرباتی به شکم آن بزرگوار وارد کردند تا شهید شد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۸۸-۱۸۹

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۲)

يا علي ثلاثة تحت ظل العرش يوم القيامة: رجل أحب لاخيه ما أحب لنفسه. ورجل بلغه أمر فلم يتقدم فيه ولم يتأخر حتى يعلم أن ذلك الامر لله رضى أو سخط. ورجل لم يعب أخاه بعيب حتى يصلح ذلك العيب من نفسه، فإنه كلما أصلح من نفسه عيبا بدا له منها آخر، وكفى بالمرء في نفسه شغلا.

ای علی! سه گروه در روز قیامت در سایه عرش الهی قرار می‌گیرند: کسی که برای برادرش بپسندد آنچه را برای خود می‌پسندد، و کسی که با امری مواجه شود و قدم از قدم بر ندارد تا آنکه بداند آن امر با مورد رضای خداست یا نه، و کسی که از برادر خود عیبی نگیرد تا آنکه آن را در خود اصلاح نماید، چرا که وقتی عیب خود را اصلاح کند عیبی دیگر بر او فاش شود [به عیب دیگری پی می‌برد و در پی رفع آن بر می‌آید] شخص را همان بس که به [رفع عيوب] خود بپردازد [و فرصتی برای پرداختن به عیوب دیگران نیابد].

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲١-۲۲

امام جواد علیه السلام بابرکت‌ترین مولود در اسلام برای شیعیان

ثقة الاسلام کلینی رضوان الله علیه روایت کرده است:

۳- عدة من أصحابنا، عن سهل بن زياد، عن علي بن أسباط، عن يحيى الصنعاني قال: دخلت على أبي الحسن الرضا عليه السلام وهو بمكة وهو يقشر موزا ويطعمه أبا جعفر عليه السلام فقلت له: جعلت فداك هذا المولود المبارك قال: نعم يا يحيى هذا المولود الذي لم يولد في الاسلام مثله مولود أعظم بركة على شيعتنا منه.

یحیی صنعانی گفت: در مکه خدمت حضرت رضا علیه السلام رسیدم و دیدم كه آن حضرت براى فرزندش امام جواد عليه السلام موز را پوست مى‌کند و به او می‌خوراند. به ایشان عرض کردم: فدایت شوم ایشان آن نوزاد مبارک است؟ حضرت فرمود: بلی اى یحیی، این نوزادى است که در اسلام بابرکت‌تر از او براى شیعیان فرزندی به دنیا نیامده است.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی رضوان الله علیه، جلد ۶، صفحه ۲۲۵، حدیث ۳

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۳)

يا علي ثلاث من أبواب البر: سخاء النفس. وطيب الكلام. والصبر على الاذى.

ای علی! سه چیز از درهای [ورودی] خير است: سخاوتمندی وجود، شیرین سخنی، شکیبایی بر آزار و اذیت.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲۲

تقویم شیعه

هفتم رجب

طلب امام رضا علیه السلام برای ولایتعهدی

در هفتم رجب سال ۲۰۰ هجری قمری، مأمون (لعنت الله علیه) برای امام رضا علیه السلام نامه‌ای نوشت و در آن نامه امام رضا علیه السلام را برای ولایتعهدی به مرو احضار کرد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۸۹

جنگ امیر المومنین صلوات الله علیه با معاویه لعنت الله علیه پس از رجعت

علامه مجلسی رضوان الله علیه می‌نویسد:

در حدیث دیگر از حضرت امام صادق علیه السلام مروی است که حضرت امیر المومنین علیه السلام با حضرت امام حسین علیه السلام رجعت خواهد کرد و از جمیع بنی امیه و معاویه و آل معاویه و هر که با او جنگ کرده انتقام خواهد کشید. پس خدا زنده کند سی هزار کس را از یاوران [او] از اهل کوفه و از سایر مردم هفتاد هزار کس و در صفین با معاویه و اصحابش که زنده شده‌اند ملاقات کنند در همان موضع که در اول ملاقات واقع شده بود و معاویه و اصحابش را همگی به قتل رسانند، پس [بار] دیگر زنده شوند و ایشان را با فرعون و آل فرعون به بدترین عذاب‌ها معذب گرداند.

کتاب رجعت، تالیف علامه مجلسی، صفحه ۲۰۹، چاپ انتشارات دلیل ما

ان شا الله آن روز در صف اصحاب امیر المومنین علیه السلام باشیم

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۴۹)

(٩٦١) العَجَلَةُ تَمْنَعُ الْإِصٰابَةَ

شتاب، از رسیدن باز دارد.

(٩٦٢) المَعْصِيَةُ تَمْنَعُ الْإِجٰابَةَ

گناه، بازدارنده‌ی اجابت دعا است.

(٩٦٣) اللّجٰاجُ بَذْرُ الشَّرِّ

ستیزه‌خویی، بذر زشتکاری است.

(٩٦٤) الجَهْلُ فَسٰادُ كُلِّ أَمْرٍ

نادانی، تباه‌کننده‌ی کلیه‌ی کارها است.

(٩٦٥) اليَأْسُ عِتْقٌ مُرِيحٌ

ناامیدی [از مردم]، رهایی آسایش‌بخش است.

(٩٦٦) الْإِحْتِمٰالُ خُلْقٌ سَجِيحٌ

بردباری، رفتاری ستوده است.

(٩٦٧) القَنٰاعَةُ أَهْنَأُ عِيشَةٍ

قناعت، گواراترین [نوع] زندگی است.

(٩٦٨) الغَضَبُ مُثِيرُ الطَّيْشِ

خشم، انگیزه‌ی سبکسری است.

(٩٦٩) الفِكْرُ جَلٰآءُ العُقُولِ

اندیشه، روشن کننده‌ی خردها است.

(٩٧٠) الحُمْقُ يُوجِبُ الفُضُولَ

ابلهی، سبب زیاده‌روی است.

(٩٧١) اللَّهو قُوتُ الحَمٰاقَةِ

سبکسری، خوراک ابلهی است.

(٩٧٢) العُجْبُ رَأْسُ الحَمٰاقَةِ

خودخواهی، ریشه ابلهی است.

(٩٧٣) التَّوٰاضُعُ زَكوٰةُ الشَرَفِ

فروتنی، افزاینده‌ی بزرگی است.

(٩٧٤) العُجْبُ آفَةُ الشَّرَفِ

خودپسندی، آفت شرافت است.

(٩٧٥) التَّقْويٰ مِفْتٰاحُ الصَّلٰاحِ

پرهیزگاری، کلید درستی است.

(٩٧٦) التَّوفِيقُ رَأْسُ النَّجٰاحِ

موفقیت، قله‌ی رستگاری است.

(٩٧٧) الحَسَدُ يُفْنِي الجَسَدَ

حسادت، نابودکننده‌ی جسم است.

(٩٧٨) الكَرِيمُ بَرِيئيٌ مِنَ الحَسَدِ

جوانمرد، از حسد به دور است.

(٩٧٩) المَنَـٰايَـٰا تَقْطَعُ الآمٰالَ

مرگ‌ها، قطع کننده‌ی آرزوهایند.

(٩٨٠) الْأَمَانِيُّ هِمَّةُ الرِّجٰالِ

کارهای خير، همت رادمردان است.

تقویم شیعه

دهم رجب

۱- ولادت امام جواد علیه السلام

حضرت جواد الائمه علیه السلام بنا بر مشهور در دهم ماه رجب سال ۱۹۵ هجری قمری به دنیا آمده‌اند. اقوال دیگر در ولادت آن حضرت چنین است: ۱۷ ماه رمضان، ۱۵ ماه رمضان، آخر ذی القعده، به قولی هم در ۱۳ رجب ولادت آن حضرت واقع شده است. پدر بزرگوار آن حضرت امام رضا علیه السلام، و مادر آن حضرت جناب سبیکه یا دره است که حضرت رضا علیه السلام نام ایشان را خیزران نهادند. نام آن حضرت محمد، و کنیه ایشان ابو جعفر و مشهورترین القاب آن حضرت تقی و جواد است. حضرت رضا علیه السلام آن حضرت را به کنیه یاد می‌کردند، و می‌فرمودند: ابو جعفر به من نامه نوشته است، و نامه‌هایی که از آن حضرت می‌رسید در نهایت جلالت و زیبایی بود، و هنگامی که امام علیه السلام می‌خواستند نام برای امام جواد علیه السلام بنویسند آن حضرت را به بزرگی و احترام مورد خطاب قرار می‌دادند. یک روز در ایام کودکی حضرت جواد علیه السلام آن حضرت را نزد پدر بزرگوارش امام رضا علیه السلام آوردند. آن حضرت فرمودند: این مولودی است که برای شیعه مبارک‌تر از او به دنیا نیامده است، چرا که چهل سال و چند ماه از سن مبارک امام رضا علیه السلام گذشته بود و آن حضرت هنوز اولادی نداشتند، و بعضی از شیعیان در امر امامت نگران بودند، هنگامی که خداوند جواد الائمه علیه السلام را به مولایمان حضرت رضا علیه السلام داد، نگرانی و شک و تردید مردم بر طرف شد. آن حضرت شش فرزند داشت: ابو الحسن حضرت هادی علیه السلام، ابو طالب جناب زید، ابو جعفر جناب موسی مبرقع، حکیمه خاتون، خدیجه خاتون، ام کلثوم.

۲- ولادت حضرت علی اصغر علیه السلام

ولادت با سعادت حضرت باب الحوائج علی اصغر علیه السلام در این روز واقع شده است. با در نظر گرفتن اینکه آن حضرت در شش ماهگی در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید، ولادت حضرت مطابق این روز می شود. بعضی هم ولادت آن حضرت را در روز هشتم یا نهم ثبت کرده‌اند. نام شریف آن حضرت عبد الله مشهور به علی اصغر است. لقب شریفش باب الحوائج، رضیع، مذبوح من الاذن الی الاذن است. پدر بزرگوارش امام حسین (علیه السلام)، و مادر والامقامش حضرت رباب دختر امرء القیس کلبی است. قاتل آن حضرت، حرمله بن کاهل اسدی ملعون است که قلب امام حسین علیه السلام و اهل بیت و شیعیان، بلکه هر شنونده این مصیبت را سوزاند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۸۹-۱۹۱

تقویم شیعه

سیزدهم رجب

ولادت حضرت امیر المومنین علیه السلام

اولین امام مومنین و خلیفه الله بلافصل بعد از رسول الله خاتم النبیین صلی الله علیه و آله، برادر، پسر عمو، وزیر و داماد او سید الوصیین امیر المومنین علی بن ابی طالب علیه السلام در روز جمعه ۱۳ رجب در بیت الله الحرام، داخل کعبه معظمه به دنیا آمد، که قبل از او و بعد از او مولودی در آنجا به دنیا نیامده و نخواهد آمد. 

اسم شریفش علی علیه السلام است. صاحب کتاب الانوار می گوید: علی بن ابی طالب علیهما السلام در کتاب خدا ۳۰۰ اسم دارد. مشهورترین القاب آن حضرت امیر المومنین است و ابن شهر آشوب بیش از ۸۵۰ لقب برای آن حضرت ذکر نموده است.

القاب امیر المومنین علیه السلام

مشهورترین کنیه‌های آن حضرت ابو الحسن علیه السلام است. اضافه بر اسامی و القابی که آن حضرت در کتاب‌های مختلف آسمانی به زبان‌های مختلف دارند. چه اینکه آن حضرت نزد اهل آسمان معروف به شمساطیل است. در زمین جمحائیل، در لوح قنسوم، در قلم منصوم، در عرش معین، نزد رضوان امین است، زند حور العین اصب است، در صحف ابراهیم علیه السلام حزبیل است، در عبرانیه بلقیاطیس، در سریانیه شروحیل، در تورات ایلیا، در زبور اریا، در انجیل بریا، در صحف حجر عین، در قرآن علی است.

والدین امیر المومنین علیه السلام

پدر والا مقام آن حضرت، سید بطحاء حضرت ابو طالب علیه السلام، و مادر آن حضرت فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف علیها السلام، بانوی حرم حضرت ابو طالب علیه السلام است که انوار امامت و ولایت اولاً از آن خزانه عصمت و گنجینه حیاء و عفت به ظهور آمده و اولین هاشمیه‌ای است که چنین اختر فروزنده‌ای آورد. آن حضرت نه تنها مادر امیر المومنین علیه السلام بود، بلکه بعد از وفات حضرت عبد المطلب علیه السلام - که شش یا هشت سال از سن مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله گذشته بود و آن حضرت به ابو طالب علیه السلام سپرده شده بود - فاطمه بنت اسد علیها السلام در حق پیامبر صلی الله علیه و آله مادری می‌کرد و همیشه او را بر فرزندان خود مقدم می‌داشت و همه روزه از آن حضرت علامات نبوت را مشاهده می‌نمود و و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله آن حضرت را مادر خطاب می‌کرد. همچنین بعد از رحلت حضرت خدیجه کبری علیها السلام، پیامبر صلی الله علیه و آله فاطمه اهرا علیها السلام را به فاطمه بنت اسد علیها السلام سپردند. ایشان برای آن حضرت مادری می‌کرد و در دامان عزت خود آن مستوره دو جهان را با جان و دل سرپرستی می‌کرد تا زمانی که از دنیا رفت. آن حضرت در سال چهارم هجری در مدینه طیبه از دنیا رفت، و در بقیع مدفون شد. هنگامی که امیر المؤمنین علیه السلام خبر فوت والده‌اش را به پیامبر صلی الله علیه و آله دادند آن حضرت فرمودند: او مادر من بود. بعد عمامه و لباسش را داد که فاطمه علیها السلام را به آن‌ها کفن کنند و خود حضرت بر جنازه نماز خواند و چهل تکبیر گفت. بعد در قبر خوابید و هنگام دفن او را تلقین فرمود و درباره او دعا کرد.

نور امیر المومنین علیه السلام در اصلاب پدران

حدیث ولادت امیر المومنین علیه السلام هم دلالتی بر صلابت ایمان فاطمه بنت اسد علیها السلام مادر آن حضرت دارد. نوری که از عرض پروردگار آمده بود، در انبیاء و اوصیاء یکی بعد از دیگری منتقل شده تا به عبد المطلب علیه السلام رسید و بعد آن نور دو قسم شد. نوری در پیشانی مبارک عبد الله علیه السلام پدر بزرگوار پیامبر صلی الله علیه و آله که آن نور بعداً به پیشانی آمنه علیها السلام و سپس در صورت مبارک خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله منتقل شد. نصف دیگر نور در پیشانی مبارک ابو طالب علیه السلام قرار گرفت. خداوند به ابو طالب علیه السلام چند فرزند عطا فرمود: عقیل، طالب، جعفر، فاخته یا ام هانی، جمانه و علی امیر المومنین علیه السلام. هنگامی که خداوند علی علیه السلام را به ابو طالب و فاطمه بنت اسد علیهم السلام داد، آن نور در صورت فاطمه بنت اسد علیها السلام درخشندگی می‌کرد.

محل ولادت امیر المومنین علیه السلام

مکان ولادت امیر المومنین علیه السلام اشرف بقاع یعنی حرم است. اشرف اماکن حرم مسجد است، و اشرف بقاع مسجد کعبه است. مولودی جز آن حضرت در آن مکان به دنیا نیامده است، آن هم در سید ایام روز جمعه، در ماه حرام و در بیت الحرام. امیر المومنین علیه السلام سه روز چشم مبارک را باز نکرد، او را خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله آوردند. آنجا بود که چشم باز کرد. آن حضرت فرمود: او مرا مخصوص به نظر خود قرار داد و من او را مخصوص به علم خویش قرار دادم. سپس آن حضرت را در آغوش کشید به منزل ابو طالب علیه السلام آورد.

پیشگویی از ولادت امیر المؤمنین علیه السلام

جابر بن عبد الله انصاری می‌گوید: راهبی بود به نام مثرم بن رعیب که ۱۹۰ سال عبادت کرد بود، ولی حاجتی از خدا نخواسته بود. روزی  از خداوند خواست یکی از اولیائش را به او بنمایاند. خداوند متعال جناب ابو طالب علیه السلام را نزد او فرستاد و بعد از آن که راهب دانست این آقا چه کسی است، به آن حضرت بشارت داد که ای ابوطالب، خداوند به تو پسری عنایت می‌فرماید که او ولی خداست و اسم شریف او علی است. هنگامی که او را درک کردی سلام مرا به او برسان و به او بگو که مثرم راهب، اقرار می‌کند به وحدانیت خدا و به ولایت تو ای امیر المومنین علیه السلام شهادت می‌دهد. هنگام رفتن جناب ابو طالب علیه السلام خرما و انگور و انار بهشتی میل فرمودند و به منزل آمدند. فاطمه بنت اسد علیها السلام بانوی حرم جناب ابو طالب علیه السلام هم خرمایی که پیامبر صلی الله علیه و آله به آن حضرت داده بودند میل فرمود. پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده بودند: این خرما را کسی می‌خورد که مقر به توحید و نبوت من باشد. بعد از آنکه پدر و مادر آن حضرت، میوه‌های بهشتی را میل فرمودند وجود حضرت مولی الموحدین علی بن ابی طالب علیه السلام به وجود آمد. هنگامی که فاطمه بنت اسد علیها السلام حامل آن وجود شریف شد، به زیبایی و نورانیتش افزوده شد.

انعقاد نطفه امیر المومنین علیه السلام

هنگامی که وجود شریف آن حضرت در بطن فاطمه بنت اسد علیها السلام قرار گرفت در مکه زله شد، و قریش بت‌ها را به کوه ابو قبیس آوردند، ولی زله بیشتر شد و بت‌ها به رو افتادند. آنان به ابو طالب علیه السلام پناه بردند، و آن حضرت بالای کوه آمد و فرمود: مردم در این شب اتفاق مهمی افتاده است. خداوند خلقی را آفریده که اگر از او اطاعت نکنید اقرار به ولایت او ننمایید و شهادت به امامت او ندهید این زله ساکن نمی‌شود. پس به اطاعت و ولایت و امامت او اقرار کنید. سپس در حالی که اشک می‌ریخت دستان مبارک را بلند نمود و فرمود: پروردگار من و آقای من، تو را می‌خوانم به محمدیت پسندیده و علویت بلند مرتبه و به فاطمیت درخشنده و نورانی که بر سرزمین تهامه به رحمت و مهربانی خویش لطف بفرمایی. دیگران آمین گفتند. دعا که تمام شد زله پایان یافت. عرب‌ها در زمان جاهلیت تا گرفتار می‌شدند این دعا را می‌خواندند و گرفتاری برطرف می‌شد. 

جعفر بن ابی طالب علیهما السلام صدای آن حضرت را از شکم مادر شنید و بیهوش شد. همچنین فاطمه بنت اسد علیها السلام به قصد طواف گرد خانه خدا می‌رفت، ولی ناگهان آن حضرت از داخل شکم دو پای خود را به شدت فشار می‌داد و نمی‌گذاشت مادرش به محلی که بتها نصب شده‌اند نزدیک شود، و حال آنکه مادرش برای عبادت خانه خدا را طواف می‌کرد. زمانی دیگر، بت‌ها در مقابل آن فرزند به دنیا نیامده به صورت به زمین می‌افتادند. شیر درنده طائف در برابر ابو طالب علیه السلام تعظیم کرد. هنگامی که آن حضرت علی را جویا شد شیر گفت: شما پدر اسد الله و کمک محمد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و مربی شیر خدا هستی.

مادر امیر المومنین علیه السلام

سیزدهم رجب بانوی بزرگوار ابو طالب علیه السلام احساس درد کرد، ولی با قرائت نامی مخصوص آرامش پیدا کرد. هنگامی که جناب ابو طالب علیه السلام خواست نی از قریش را برای کمک فاطمه بنت اسد علیها السلام بیاورد، از گوشه خانه ندایی رسید: ای ابو طالب، صبر کن چرا که دست نجس نباید ولی خدا را لمس کند. صبح هنگام فاطمه بنت اسد علیها السلام ندایی شنید: ای فاطمه به خانه ما بیا. ابو طالب علیه السلام و پیامبر صلی الله علیه و آله آن حضرت را به مسجد الحرام آوردند. عباس بن عبد المطلب که به همراه جماعتی در مسجد نشسته بودند، دیدند که فاطمه علیها السلام وارد مسجد الحرام شد و در مقابل کعبه ایستاد و نگاهی به سوی آسمان نمود و چنین فرمود: پروردگارا، من به تو و به پیامبران و کتاب‌هایی که از جانب تو آمده‌اند ایمان دارم. من کلام جدم ابراهیم خلیل را تصدیق می‌کنم و او بوده که این خانه را بنا کرد، و به حق فرزندی که در شکم من است و با من سخن می‌گوید و با گفتارش با من انس می‌گیرد، و من یقین دارم که یکی از آیات و نشانه‌های توست، که این ولادت را بر من آسان فرمایی. ناگهان حاضرین در مسجد الحرام دیدند که دیوار پشت آن سمتی که در کعبه است شکافته شد و فاطمه بنت اسد علیها السلام داخل شد. هر چه کردند قفل در کعبه را باز کنند ممکن نشد، و دانستند که حکمت خداوند در کار است. فاطمه بنت اسد علیها السلام می‌فرماید: هنگامی که داخل کعبه شدم دیدم حوا، ساره، آسیه مادر موسی بن عمران و مریم مادر عیسی آمدند. آنان به من سلام کردند: السلام علیک یا ولیة الله و در مقابلم نشستند. آنچه در ولادت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله انجام دادند در ولادت علی بن ابی طالب علیهما السلام نیز انجام دادند، چه اینکه فاطمه بنت اسد علیها السلام در هنگام ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله حضور داشت و به ابو طالب علیه السلام ماجرا را خبر داد. حضرت ابو طالب علیه السلام قبلاً به او فرموده بود: ۳۰ سال صبر کن تا خدا مولودی به تو عنایت کند مثل خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله مگر در نبوت که وصی و وزیر او خواهد شد.

روز ولادت امیر المومنین علیه السلام

روز جمعه علی بن ابی طالب علیهم السلام مانند خورشید بر روی سنگ سرخ در گوشه راست کعبه طلوع فرمود. همین که قدم بر زمین کعبه نهاد، به سجده افتاد و دستها را سوی آسمان بلند نمود و فرمود: اشهد ان لا اله الا الله، و أن محمداً رسول الله و اشهد ان علیاً ولی محمد رسول الله، بمحمد یختم الله النبوه و بی یختم الوصیه و انا امیر المؤمنین: شهادت می‌دهم که خدایی جز الله نیست و محمد صلی الله علیه و آله پیامبر خداوند است و علی وصی محمد رسول الله صلی الله علیه و آله است. به محمد نبوت ختم می‌شود و به من وصایت کامل و تمام می‌شود و منم امیر المومنین. سپس فرمود: جاء الحق و زهق الباطل: حق آمد و باطل رفت. 

در این هنگام که وجود سرپا جودش پای بر این عرصه خاکی نهاده بود، بت‌هایی که در کعبه بود به صورت به زمین افتادند و آسمانها نورانی شد. شیطان فریاد برآورد: وای بر بت‌ها و بت پرستان از این فرزند!

سخنان امیر المومنین علیه السلام پس از ولادت

آنگاه سلام بر ن بهشتی نمود و حال آنان را پرسید. بانوان بهشتی او را در آغوش گرفتند و حضرت با آنان تکلم فرمودند. هنگامی که حضرت حوا علیها السلام او را در آغوش گرفت، آن حضرت فرمود: سلام بر توای مادر، حوا! حوا علیها السلام پاسخ داد: سلام بر تو پسرم! علی بن ابی طالب علیهما السلام از حال حضرت آدم پرسید. حوا علیها السلام پاسخ داد: غرق در نعمت‌های خداوند است و در جوار پروردگار متنعم است. در این هنگام که آن حضرت داخل کعبه بود ابو طالب علیه السلام در کوچه و بازار صدا می زد: بشارت باد شما را که ولی خدا ظاهر شده است، همان کسی که وصایت به او تمام و کمال می‌شود. بعد از رفتن ن بهشتی، پیامبران الهی حضرت آدم، حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسی، حضرت عیسی علیهم السلام آمدند. امیر المومنین علیه السلام با دیدن آنان حرکتی نمود و تبسم فرمود و آن بزرگواران بر حضرتش سلام کردند: سلام بر تو ای ولی خدا و خلیفه پیامبر خدا. حضرت در جواب فرمود: علیکم السلام و رحمه الله و برکاته. و جداگانه بر هر یک سلام نمودند. آن بزرگواران یکی بعد از دیگری او را در آغوش گرفتند و بوسیدند و زبان به مدح او گشودند و رفتند. سپس ملائکه آمدند و او را به آسمان‌ها بردند، و باز آوردند و بردند و هر بار کلماتی مخصوص در فضائل و مناقب حضرت می‌فرمودند. فاطمه بنت اسد علیها السلام می‌فرماید: بار دوم در حالتی آن حضرت را آوردند که او را در حریر سفید بهشتی پیچیده بودند و به من گفتند: او را از چشم بینندگان حفظ کن که ولی رب العالمین است. بدانکه وارد بهشت نمی‌شود مگر کسی که ولایت او را بپذیرد و امامت و ولایت او را تصدیق کند. خوشا به حال آن که تابع اوست و وای بر کسی که از او رویگردان شود. مثل او چون کشتی نوح است. هر که به آن پیوست نجات می‌یابد و هر که از آن باز ماند غرق می‌شود و سقوط می‌کند. سپس در گوش او مطلبی گفتند که من نفهمیدم. بعد او را بوسیدند و برخاستند و بیرون رفتند و من ندانستم از کجا خارج شدند.

سه روز در کعبه

فاطمه بنت اسد علیها السلام بعد از سه روز که مهمان الهی بود فرزند مبارک و محترم خود را در آغوش گرفته آماده خروج از کعبه شد که هاتفی غیبی چنین ندا داد: ای فاطمه، نام این مولود را علی بگذار، چرا که من خدای علی اعلی هستم. من نام او را از نام خود گرفته‌ام، و او را ادب آموخته‌ام و امر خود را به او سپرده‌ام، و او را بر غوامض علم خود آگاهی داده‌ام، او در خانه من بدنیا آمده است. او اول کسی است که بر فراز خانه من اذن می‌گوید، و بت‌ها را می‌شکند، و آنها را از بالای کعبه به صورت می‌اندازد. خوشا به حال کسی که او را دوست می‌دارد و از او اطاعت می‌کند و او را یاری می‌نماید. وای بر کسی که بغض او را دارد و از او سرپیچی می‌کند و او را خوار می‌نماید و حق او را انکار می‌نماید. در این سه روز در هر محفلی سخن از ولادت این مولود مبارک و استثنایی بود، به خصوص باز نشدن قفل در کعبه، شکافته شدن دیوار کعبه در روز و دیدن آن توسط کفار، این مطلب را به صورت یک مسئله عمومی در آورده بود.

طلوع نور علی علیه السلام در آغوش پیامبر صلی الله علیه و آله

صبح روز چهارم در مقابل دیدگان به انتظار نشسته، ناگهان دیوار کعبه از مکان قبلی شکاف برداشت به حدی که فاطمه بنت اسد علیه السلام با فرزند عزیزش از آنجا خارج شدند. مردم همه نگاه می‌کردند و قبل از سوال کسی، فاطمه بنت اسد علیها السلام از بعضی وقایع داخل خانه خبر داد و از عظمت آن مولود و غذاهای بهشتی و اینکه نام این حضرت به ندای آسمانی علی علیه السلام است. ابو طالب علیه السلام و پیامبر صلی الله علیه و آله پیش آمدند، و فاطمه بنت اسد علیها السلام با مولود پیش آمد. حضرت مولی الموالی علی علیه السلام فرمودند: السلام علیک یا ابه و رحمه الله و برکاته. ابو طالب علیه السلام فرمود: و علیک السلام یا بنی و رحمه الله و برکاته، و آن حضرت را در آغوش گرفت. امیر المومنین علیه السلام چشمان مبارک به صورت پیامبر صلی الله علیه و آله باز کرد و تبسم فرمود و خود را حرکتی داد و فرمود: السلام علیک و رحمه الله و برکاته، مرا در آغوش بگیر. پیامبر صلی الله علیه و آله پاسخ سلامش را داد و آن حضرت را در آغوش گرفت، و بوسید و دست در دست او گذاشت. آنگاه امیر المومنین علیه السلام دست راست بر گوش نهاد و اذان و اقامه فرمود و به یگانگی خداوند عز و جل و نبوت پیامبر صلی الله علیه و آله شهادت داد. سپس از پیامبر صلی الله علیه و آله برای قرائت کتب آسمانی اجازه خواست. بعد از آنکه پیامبر صلی الله علیه و آله اجازه فرمود، سینه را صاف کرد و آنچه در صحف حضرت آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی علیهم السلام بود قرائت فرمود. سپس شروع به قرائت قرآن نمود که هنوز نازل نشده بود. آن حضرت سوره مبارکه مومنون را آغاز کرد: قد افلح المؤمنون سپس در حالتی که آن حضرت در آغوش رسول الله صلی الله علیه و آله بود به خانه ابو طالب علیه السلام بازگشتند.

در روز سوم ولادت حضرت یا روز سوم خروج از کعبه و در بعضی اقوال دهم ذی الحجه، حضرت ابو طالب و قبلاً هفت بار کعبه را طواف کنید و بعد بر فرزندم علی علیه السلام سلام کنید.

کودکی علی علیه السلام با پیامبر صلی الله علیه و آله

امیر المومنین علیه السلام درباره دوران کودکی خود و همراه بودن با پیامبر صلی الله علیه و آله چنین می‌فرمایند: به هنگام کودکی، پیامبر صلی الله علیه و آله مرا به دامان می‌گرفت، و به سینه می‌چسباند. غذا را می‌جوید و به دهانم می‌گذارد. از بوی خوش خویش به مشام جانم می‌بویانید. او در گفتارم دروغ و در کردارم اشتباه و نادانی نیافت. خداوند پیامبر صلی الله علیه و آله را از هنگام شیر خوارگی با بزرگترین فرشتگان همراه کرد، تا شبانه روز او را در راه بزرگواری‌ها و نیکی‌های جهان رهنمون باشد. من نیز از پیامبر صلی الله علیه و آله پیروی می‌کردم تا چنانکه کودک شیر خواری از مادر فرمان می برد و از کردارهای او پیروی می‌کند. هر سال به کوه حرا می‌رفت، و در این هنگام هیچ کس جز من او را نمی‌دید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۹۵-۲۰۶

تقویم شیعه

دوازدهم رجب

۱- مرگ معاویه

در این روز سال ۶۰ هجری قمری معاویه بن ابی سفیان لعنت الله علیه در سن ۷۸ سالگی در شام به درکات جهنم شتافت. روز شادی اهل ایمان و حزن و اندوه اهل کفر و طغیان است. و روزه این روز به جهت شکر الهی بر هلاکت معاویه مستحب است.

نسب معاویه

کلبی نسابه و ابن روزبهان که از ثقات نزد علمای اهل سنت (عمری) هستند، نقل کرده اند که معاویه فرزند چهار نفر بوده: عماره، مسافر، ابو سفیان و مردی که اسم او را نمی‌برند. راغب اصفهانی در محاضرات و ابن ابی الحدید از ربیع الابرار زمخشری نقل می‌کنند که معاویه را به چهار کس نسبت می‌دادند: مسافر بن ابی عمرو، عمار بن ولید بن مغیره، عباس و صباح که مغنی عماره بن ولید بود. مادر معاویه هند با صباح - که جوان خوش‌رویی بود و کارگر ابو سفیان بود - الفتی تمام داشت! اما به ظاهر او را معاویه بن ابی سفیان بن حرب می‌گویند.  ابو سفیان مردی زشت و کوتاه قد بود، و یک چشم او در طائف و چشم دیگرش در یرموک کور شده بود. باطنش کورتر از چشمش بود و نهایت عداوت و دشمنی با پیامبر صلی الله علیه و آله را داشت. ابو سفیان در هر جنگ و فتنه‌ای که بر علیه پیامبر صلی الله علیه و آله به وجود می‌آمد دخالت داشت و در سال فتح مکه از ترس اسلام آورد و با نفاق زندگی کرد تا در سن ۸۲ سالگی در سال ۳۰ هجری قمری به درک رفت. مخفی نماند که حمامه یکی از جدات معاویه است که در بازار المجاز صاحب پرچم و مشهور بود! و از این جا نسب ابو سفیان هم معلوم می‌شود. مادر معاویه هند است که از ذوات الاعلام است و میل فراوانی به غلامان سیاه داشت و از توضیح حال پدر معاویه وضع مادر او هند روشن می‌شود. محدث قمی رحمه الله می‌فرماید: چون پیامبر صلی الله علیه و آله در فتح مکه ریختن خون معاویه را مباح شمردند، به اصرار و شفاعت عباس، پنج ماه قبل از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله اسلام آورد.

حکومت معاویه بر شام

یزید بن ابی سفیان از طرف ابو بکر با لشکر مسلمین به طرف شام رفت، معاویه هم همراه آن‌ها بود. یزید در شام مرد و ابا بکر ولایت شامات را به معاویه واگذار کرد و به این حال بود تا زمان خلافت امیر المومنین علیه السلام که طغیان معاویه علیه آن حضرت شروع شد. پس اساس ظلم‌های معاویه را هم ابو بکر بنا نهاد. 

معاویه در سال ۴۵ هجری قمری برای پسرش یزید بیعت گرفت. او اول کسی بود که دشنام بر امیر المومنین علیه السلام را ترویج کرد و در آخر خطبه نماز جمعه لعن و جسارت بر امیر المومنین علیه السلام می‌کرد. او دستور داد در تمام شهرها این لعن انجام شود و تا زمان عمر بن عبد العزیز ادامه داشت تا اینکه او لعن بر آن حضرت را منع کرد.

دشمنی معاویه با حضرت امیر المومنین علیه السلام

معاویه به صحابه و تابعین دستور داد تا حدیث در مذمت امیر المومنین علیه السلام جعل کنند، و عده زیادی از محبین و ارادتمندان آن حضرت را شهید کرد مانند جناب مالک اشتر نخعی که در قم مصر به سم شهید شد. امام مجتبی علیه السلام را به دست جعده عیال آن حضرت مسموماً شهید کرد. معاویه مردی خوش‌گذران و پرخور بود، به حدی که از کثرت خوردن می‌گفت: خسته شدم ولی سیر نشدم، و این به خاطر نفرین حضرت رسول صلی الله علیه و آله در باره او بود. او در نفاق و عوام فریبی تجربه به سزایی داشت. محدث قمی رحمه الله نقل می کند که دویست خبر از طرق معتمده اهل سنت در مذمت معاویه نقل شده است.

ماجرای مرگ معاویه

آخر الامر معاویه در مسیر مکه به شام بیمار شد، به حدی که می‌لرزید و دهان او بسته نمی‌شد، تا وارد شام شد و در آنجا جان به مالک دوزخ داد و رهین اعمال خویش گردید. هنگام مرگ سن او را ۷۵ یا ۸۲ یا ۹۲ سال نقل کرده‌اند. 

جنایات او زیاده از آن است که در این مختصر بگنجد ولی در هنگام مرگ به یکی از خواص خود گفت: چند گناه بزرگ کرده‌ام: حق علی بن ابی طالب را غصب کردم، حسن بن علی را به فریب دادن جعده به شهادت رساندم، و یزید را به جانشینی خود انتخاب کردم، و حجر بن عدی و اصحاب او را به قتل رساندم. در مرگ معاویه بعضی فقط ماه را ذکر کرده‌اند و بعضی ۴ رجب و برخی ۲۲ رجب ذکر نموده‌اند. ۱۲ رجب، ۱۴ رجب، ۱۵ رجب هم نقل شده است که این سه قول به یکدیگر نزدیک‌ترند.

۲- ورود امیر المومنین علیه السلام به کوفه

در این روز در سال ۳۶ هجری قمری امیر المومنین علیه السلام بعد از واقعه جمل وارد کوفه شدند و آن شهر را به عنوان مقر حکومت انتخاب نمودند، و اولین خطبه را در شهر کوفه در این روز ایراد فرمودند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۹۱-۱۹۴

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۴)

يا علي في التوراة من أتى غنيا فتضعضع له ذهب ثلثا دينه.

ای علی! در تورات آمده است که کسی که خود را در برابر ثروتمند به خاطر ثروتش حقیر نماید، دو سوم دینش را از دست داده است.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲۲

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

آية المنافق ثلاث، إذا حدّث كذب و إذا وعد أخلف وإذا ائتمن خان.

نشانه منافق سه چیز است، سخن به دروغ گوید، از وعده تخلف کند و در امانت خیانت نماید.

نهج الفصاحة، تألیف ابو القاسم پاینده، حدیث ۷

تقویم شیعه

پانزدهم رجب

۱- زیارت امام حسین علیه السلام

در شب ۱۵ رجب و روز آن زیارت امام حسین علیه السلام و همچنین زیارت مشاهد مشرفه معصومین علیهم السلام مستحب است.

۲- شهادت حضرت زینب سلام الله علیها

وفات (شهادت) مظلومانه و غریبانه ام المصائب حضرت فاطمه صغری عقیله بنی هاشم زینب کبری علیها السلام در شب یکشنبه ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری قمری به وقوع پیوسته است. در مدت یک سال بعد از واقعه کربلا، زندگانی آن حضرت همراه با اشک و آه و خاطرات اسارت و کربلا سپری گشت. در عظمت آن مخدره همین بس که به فرموده صدوق رحمه الله، از جانب امام حسین علیه السلام نیابت خاصه داشته است، و تا هنگامی که بیماری امام زین العابدین علیه السلام تمام نشده بود، این نیابت ادامه داشت.

نامگذاری حضرت

هنگام ولادت حضرت زینب سلام الله علیها جبرئیل از جانب خداوند متعال بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله، اسم این دختر را زینب بگذار. آنگاه جبرئیل گریست. پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: سبب این گریه چیست؟ عرض کرد: همانا این دختر از آغاز زندگانی تا پایان روزگار در این سرای ناپایدار با رنج و درد و بلا خواهد زیست. گاهی به درد مصیبت شما یا رسول الله مبتلا می‌شود، و گاهی در ماتم مادرش و گاهی در مصیبت پدر و گاهی به درد فراق برادرش حسن مجتبی علیه السلام دچار خواهد شد. از همه بالاتر به مصائب کربلا و نوائب دشت نینوا گرفتار می‌شود چنانکه مویش سفید و قامتش خمیده خواهد گردید. این خبر را اهل بیت علیهم السلام شنیدند و اندوهناک و گریان شدند. پیامبر صلی الله علیه و آله صورت بر صورت حضرت زینب علیها السلام نهاد و گریست. حضرت صدیقه طاهره علیها السلام فرمود: یا ابتا، این گریه برای چیست؟ خداوند دیده‌های تو را نگریاند. فرمود: ای فاطمه، بعد از من و تو این دختر دچار بلاها و مصائبی می‌شود. حضرت صدیقه علیها السلام فرمود: چه ثواب دارد آن کسی که بر دخترم زینب علیها السلام گریه کند؟ آن حضرت فرمود: ای پاره تنم و ای نور چشمم، ثواب کسی که بر او و مصائب او گریه کند مانند ثواب کسی است که بر برادرش حسین گریه کند. سپس نام آن حضرت را زینب نهاد. آن حضرت یک سال و چند ماه بعد از واقعه کربلا با قلبی پر از اندوه از مصائب کربلا در خانه خود رحلت فرمودند و در همان خانه دفن شدند. در وفات آن مخدره مظلومه روزهای ۱۴ رجب و دهم ماه رمضان را هم گفته اند.

پی نوشت: البته بر خلاف نویسنده محترم بسیاری از مورخین خبر از مسموم شدن و شهادت حضرت زینب سلام الله علیها به دست بنی امیه لعنت الله علیهم داده‌اند که با شناختی که از سیره و روش حکام ظالم بنی امیه و افشاگری‌های حضرت زینب علیها السلام از این حکام جور داریم معقولانه‌تر است.

۳- تغییر قبله

در روز ۱۵ رجب سال دوم هجری قمری قبله از بیت المقدس به سوی کعبه تغییر پیدا کرد. این برنامه در نماز ظهر در مسجد بنی سالم مدینه اتفاق افتاد و این مسجد بعد از آن به مسجد ذی القبلتین نامیده شد.

۴- خروج از شعب ابی طالب علیه السلام

در این روز حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله از شعب ابی طالب علیه السلام خارج شدند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۰۶-۲۰۸

تقویم شیعه

نوزدهم رجب

مرگ معتمد عباسی لعنت الله علیه

در این روز در سال ۲۷۹ هجری قمری المعتمد علی الله احمد بن متوکل ملقب به معتمد به جهنم واصل شد. علت مرگ او این بود که در کنار نهری در حال عیش و نوش بود و در اثر نوشیدن زیاد شراب یا زهری که توسط پسر برادرش در شراب او ریخته بودند، شکمش ترکید. به قول دیگر او در هجدهم رجب به درک واصل شد.

معتمد در ۲۳ سال غصب خلافتش لذت و ملاهی را اختیار کرده بود و امورات مملکت به دست برادرش احمد موفق بود. بعد از او پسرش احمد معتضد کارهای پدر را انجام می‌داد تا عمویش معتمد را از سر راه برداشت و خود به خلافت رسید.

از کبائر جرائم اعمال معتمد، مسموم کردن آقا و مولایمان حضرت امام حسین عسکری علیه السلام است. صدوق رحمه الله می‌فرماید: معتمد چندین بار امام عسکری علیه السلام را حبس کرد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۰-۲۱۱

تقویم شیعه

هجدهم رجب

۱- وفات ابراهیم فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله

در سال دهم هجری قمری ابراهیم فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله از دنیا رفت. مادر این بزرگوار ماریه قبطیه بود. سن ابراهیم هنگام وفات به قولی ۱۸ ماه و چند روز، و به قولی یک سال و ده ماه و هشت روز بود.

۲- اول خلافت شوم یزید (لعنت الله علیه)

در این روز یزید ملعون خلافت غصب شده را در دست گرفت. سه روز بعد از مرگ معاویه و دفن او در ۱۵ رجب، یزید به دمشق آمد و کنار قبر او رفت و گریست. بعد از آن به کاخ رفت و تا سه روز بیرون نیامد. سپس در روز ۲۱ رجب به مسجد آمد و به منبر رفت و خطبه خواند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۰۹-۲۱۰

تقویم شیعه

هفدهم رجب

مرگ مأمون (لعنت الله علیه)

روز پنچ شنبه ۱۷ رجب سال ۲۱۸ هجری قمری، یا به قولی ۸ رجب یا ۹ رجب یا ۱۸ رجب مأمون لعنت الله علیه در سن ۴۸ سالگی به اجدادش پیوست. مدت غصب خلافت توسط او ۲۱ سال بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۰۹

ثواب کسی که بگوید لا اله الا الله

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

۷- حَدَّثَنَا أَبِي رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ اَلْكُوفِيِّ وَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ كُلُّهُمْ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ يُوسُفَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ عَمْرٍو عَنْ مُهَاجِرِ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ عَنِ اَلنَّبِيِّ ص قَالَ : مَنْ قَالَ‌ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ اَلْجَنَّةَ وَ إِخْلاَصُهُ بِهَا أَنْ يَحْجُزَهُ‌ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ عَمَّا حَرَّمَ اَللَّهُ.

زید بن ارقم از حضرت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نقل کرده است که آن حضرت فرمودند: کسی که مخلصانه بگوید لا اله الا الله داخل بهشت می‌شود و شرط مخلص بودن او این است که همین جمله لا اله الا الله» او را از انجام کارهای حرام باز دارد.

صفات الشیعة، تالیف شیخ صدوق، حديث ۷

تقویم شیعه

بیست و پنجم رجب

شهادت امام موسی بن جعفر علیهما السلام

در این روز در سال ۱۸۳ هجری قمری بنا بر مشهور امام موسی بن جعفر علیهما السلام، در حبس سندی بن شاهک (لعنت الله علیه) به شهادت رسیدند. به روایت مرحوم کلینی روز شهادت حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام ششم رجب است. هارون ملعون به ظاهر برای زیارت و در حقیقت برای دستگیر نمودن حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام و فرستادن آن حضرت از مدینه به بغداد به مسجد النبی صلی الله علیه و آله آمد.

خلفای ظالم در دوران امامت حضرت

آن حضرت ۲۰ سال داشتند که امامت به ایشان منتقل شد و مدت ۳۵ سال امامت فرمودند. در این مدت بعد از شهادت امام صادق علیه السلام مقداری همزمان با ابو جعفر منصور بودند که او متعرض آن حضرت نشد. بعد از منصور قریب به ده سال ایام خلافت مهدی بود. او حضرت را به عراق طلبید و حبس کرد. شبی امیر المومنین علیه السلام را در خواب دید که به او فرمود: فهل عسیتم ان تولیتم أن تفسدوا فی الارض و تقطعوا أرحامکم. وقتی بیدار شد مراد حضرت را دانست و موسی بن جعفر علیهما السلام را از زندان آزاد کرد. پس از مهدی، پسرش هادی خواست آن حضرت را محبوس کند ولی اجل او را مهلت نداد، چه اینکه کمتر از یک سال بیشتر خلافت نکرد. خلافت به هارون که رسید امام علیه السلام را از زندانی به زندان دیگر فرستاد، تا در سال چهاردهم خلافتش آن حضرت را در سن ۵۵ سالگی به زهر جفا شهید کرد.

غسل و تدفین حضرت

پس از شهادت بدن شریف حضرت را طبق دستور هارون با جامه های کهنه، جهت اهانت به آن بزرگوار، روی نردبانی گذاردند و چهار حمال بر دوش گرفتند، و کسی جلوی جنازه صدا می زد: این امام رافضیان است. امام رضا علیه السلام قبلاً متوجه غسل و کفن و نماز آن حضرت شده بودند. سپس شیعیان آمدند و گل آوردند و احترام کردند و در محل فعلی حرم مطهر، بدن آن حضرت را دفن کردند. تعداد فرزندان آن حضرت ۳۷ نفرند و مدت امامت آن حضرت ۳۵ سال، و عمر شریف امام علیه السلام هنگام شهادت ۵۵ سال بود. شهادت آن حضرت در پنجم یا ششم رجب نیز ذکر شده است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۶-۲۱۷

تقویم شیعه

بیست و چهارم رجب

۱- فتح خیبر به دست امیر المومنین علیه السلام

در این روز در سال هفتم هجری قمری در جنگ خیبر مرحب به دست امیر المومنین علیه السلام کشته شد و قلعه خیبر به دست آن حضرت فتح گردید. و در بحار الانوار ۲۷ رجب روز فتح خیبر ذکر شده است. چون پیامبر صلی الله علیه و آله به جنگ خیبریان رفت و قلعه قموص را محاصره کرد، ابتدا پرچم را برای مبارزه با آنان به ابو بکر دادند. ابو بکر با لشکری رفت، ولی چون نظر به پهلوانان آنان نمود فرار کرد و لشکریان هم در پی او بازگشتند. روز بعد پیامبر صلی الله علیه و آله پرچم را به عمر داد و او هم از ترس کشته شدن به میدان جنگ نرسیده بازگشت.

انتخاب امیر المومنین علیه السلام برای فتح خیبر

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: فردا پرچم را به مردی می‌دهم که حمله‌هایش را تکرار کند، نه اینکه فرار کند. کسی که خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبرش هم او را دوست دارند، و خداوند خیبر را به دست او فتح می‌کند. همه اصحاب آرزو کردند که این مقام و منزلت به آنان واگذار شود. فردای آن روز، پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: علی بن ابی طالب علیهما السلام کجاست؟ گفتند: چشم دردی دارد که حرکت برای آن حضرت مشکل است. خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله فرمود: او را حاضر کنید. سلمه بن اکوع رفت و آن حضرت را آورد. پیامبر صلی الله علیه و آله سر آن حضرت را در بر گرفت و از آب دهان مبارک به چشمان نورانی حضرت خاتم الاوصیاء علی مرتضی علیه السلام مالید و فرمود: بار الها، زحمت گرما و سرما را از او بردار. پس از آن روز بر امیر المومنین علیه السلام درد چشم عارض نشد و از گرما و سرما آزرده نگشت.

پیامبر صلی الله علیه و آله زره خود را بر او پوشانید و ذو الفقار را بر کمر او بست و پرچم به آن حضرت سپرد و سوار بر مرکبش نموده فرمود: جبرئیل از سمت راست، میکائیل از سمت چپ، عزرائیل از پیش رو و اسرافیل از پشت سر، و نصرت خدا بالای سر، و دعای من نیز از پشت سر تو است. فرمود: یا علی، مسلماتی را بر ایشان عرضه کن.

◾️ میدان جنگ خیبر

آن حضرت رفت، و پس از موعظه و نصیحت عده‌ای برای جنگ با او آمدند. آنان دو نفر از مسلمانان را شهید کردند. امیر المومنین علیه السلام بر آن‌ها تاخته و آن‌ها را کشتند. آنگاه برادر مرحب با عده‌ای آمدند. حضرت آن‌ها را هم به درک فرستاد. مرحب که شجاع بود به خونخواهی آمد. امیر المومنین علیه السلام چنان با ذو الفقار بر سرش فرود آورد که شمشیر از حلقش گذشت و او را دو نیم ساخت و به خاک انداخت. صدای تکبیر مسلمانان بلند شد. عده‌ای از یهود به دفاع آمدند و با مسلمانان به جنگ پرداختند. امیر المومنین علیه السلام به مبارزه ادامه داد تا عده‌ای کشته شدند و عده‌ای به قلعه گریختند. آن حضرت با دست قدرتمند حیدری در قلعه را کند و برای مسلمانان معبر قرار داد تا از خندق عبور کنند. حضرت چندین بار مسلمانان را از روی خندق به وسیله آن در عبور داد، با اینکه از سه روز قبل، آن حضرت گرسنه بود.

۲- بازگشت جعفر طیار از حبشه

آمدن جناب جعفر بن ابی طالب علیهما السلام برادر امیر المومنین علیه السلام از حبشه در روز فتح خیبر اتفاق افتاده است. در این هنگام رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: به کدامین امر سرور من بیشتر باشد، به آمدن جعفر یا فتح خیبر؟!» پیامبر صلی الله علیه و آله جعفر را در آغوش گرفت و پیشانی او را بوسید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۳-۲۱۵

تقویم شیعه

بیست و سوم رجب

۱- حمله به امام مجتبی علیه السلام در مدائن

در این روز جراح بن سنان اسدی ملعون در ساباط مدائن با استفاده از تاریکی شب خنجر یا تیغی مسموم را به ران مبارک امام حسن مجتبی علیه السلام زد که تا استخوان شکافت. آن حضرت از شدت درد دست در گردن او افکند و هر دو به زمین افتادند. دوستان حضرت آن ملعون را کشتند و امام علیه السلام را به خانه والی مدائن، سعد بن مسعود (عموی مختار) بردند. سعد جراحی آورد و جراحت آن حضرت را مداوا نمود. مخفی نماند که معاویه هر یک از عمرو بن حریث و اشعث بن قیس و حجر حارث و شبث بن ربعی را به همراه جاسوسی از جاسوسان خود برای کشتن اما مجتبی به عراق فرستاد و به آن‌ها وعده کرد هرکس حسن بن علی او را بکشد ۲۰۰ هزار درهم به اضافه سرلشکری یکی از لشکرهای شام، و یکی از دخترانم را به همسری او خواهم داد. این خبر به امام حسن علیه السلام که رسید، آن حضرت زیر لباس حتی در نماز زره می‌پوشید. یک بار در نماز تیری به سوی آن حضرت پرتاب کردند و چون زره در تن مبارک بود بر آن حضرت اثری نکرد. اما در تاریکی‌های ساباط مدائن با خنجری زهر آلود به آن حضرت حمله کردند. در این روز زیارت آن حضرت و لعن بر ظالمان و قاتلان آن حضرت مناسب است.

۲- مسموم شدن موسی بن جعفر علیه السلام

در این روز در سال ۱۸۳ هجری قمری آقا و مولایمان حضرت موسی بن جعفر علیه السلام را به دستور هارون ملعون در زندان بغداد زهر داده و مسموم کردند.

۳- فرار عمر در جنگ خیبر

در این روز در جنگ خیبر پرچم را به دست عمر دادند و او با دیدن دشمن گریخت و گروه خود را نیز به فرار تشویق کرد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۲-۲۱۳

تقویم شیعه

بیست و دوم رجب

فرار ابو بکر در جنگ خیبر

در این روز در ایام جنگ خیبر علم به ابو بکر داده شد و او با دیدن دشمن گریخت و گروه خود را نیز به فرار تشویق کرد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۱

وصف روزگاران بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله در کلام امیر المومنین علیه السلام

امیر المومنین عليه السلام فرمودند:

أَرْسَلَهُ عَلَى حِينِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ وَ طُولِ هَجْعَةٍ مِنَ الْأُمَمِ وَ اعْتِزَامٍ مِنَ الْفِتَنِ وَ انْتِشَارٍ مِنَ الْأُمُورِ وَ تَلَظٍّ مِنَ الْحُرُوبِ وَ الدُّنْيَا كَاسِفَةُ النُّورِ ظَاهِرَةُ الْغُرُورِ عَلَى حِينِ اصْفِرَارٍ مِنْ وَرَقِهَا وَ إِيَاسٍ مِنْ ثَمَرِهَا وَ [إِعْوَارٍ] اغْوِرَارٍ مِنْ مَائِهَا قَدْ دَرَسَتْ مَنَارُ الْهُدَى وَ ظَهَرَتْ أَعْلَامُ الرَّدَى فَهِيَ مُتَجَهِّمَةٌ لِأَهْلِهَا عَابِسَةٌ فِي وَجْهِ طَالِبِهَا ثَمَرُهَا الْفِتْنَةُ وَ طَعَامُهَا الْجِيفَةُ وَ شِعَارُهَا الْخَوْفُ وَ دِثَارُهَا السَّيْفُ.

خدا پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را هنگامی مبعوث فرمود که از زمان بعثت پیامبران پیشین مدت‌ها گذشته، و ملت‌ها در خواب عمیقی فرو خفته بودند. فتنه و فساد جهان را فرا گرفته و اعمال زشت رواج یافته بود. آتش جنگ همه جا زبانه می‌کشید و دنیا، بی‌نور و پر از مکر و فریب گشته بود. برگ‌های درخت زندگی به زردی گراییده و از میوه آن خبری نبود، آب حیات فروخشکیده و نشانه‌های هدایت کهنه و ویران شده بود. پرچم‌های هلاکت و گمراهی آشکار و دنیا با قیافه زشتی به مردم می‌نگریست، و با چهره‌ای عبوس و غم‌آلود با اهل دنیا روبرو می‌گشت. میوه درخت دنیا در جاهلیت فتنه، و خوراکش مردار بود، در درونش وحشت و اضطراب، و بر بیرون شمشیرهاى ستم حکومت داشت.

نهج البلاغه، خطبه ۸۹

تقویم شیعه

بیست و هفتم رجب

بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله

مبعث مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله در سن ۴۰ سالگی و آغاز نزول قرآن بر پیامبر صلی الله علیه و آله در این روز بوده است. این روز یکی از اعیاد بزرگ است، و روزی است که حضرت رسول صلی الله علیه و آله به رسالت مبعوث گردید و جبرئیل علیه السلام بر پیامبری آن حضرت نازل شد. غیر شیعه مبعث را در ۱۷ یا ۱۸ یا ۲۴ ماه رمضان و بعضی در ۱۲ ربیع الاول می دانند.

در این روز صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت آن حضرت و نیز زیارت آن حضرت و امیر المومنین علیه السلام وارد شده است.

سالیان سال بود که از بعثت انبیا علیهم السلام می‌گذشت، و هر قوم و قبیله‌ای با عقیده‌های مختلف خود زندگی می‌کردند و در حجاز و مکه آن روز بیار بت می‌پرستیدند: بت سنگی، فی، چوبی، و گاهی از جنس خرما. دختران را زنده به گور می‌کردند. اکثر قبایل در حال جنگ و خونریزی بودند. دنیا غرق در گمراهی و ضلالت بود. تا اینکه چهل سال از ولادت با سعادت اشرف مخلوقات و سرور کائنات حضرت محمد بن عبد الله صلی الله علیه و آله گذشت. خداوند آن حضرت را به پیامبری مبعوص فرمود، و جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و وحی‌های الهی را با آداب و مراسمی مخصوص به آن حضرت رسانید که در کتب روایی با سندهای مختلف ذکر شده است.

طبق بعضی روایات هنگامی که آن حضرت از کوه حرا بر می‌گشتند انوار جلال و عظمت ایشان را فرا گرفته بود، به حدی بود که هیچکس را یارای آن نبود که به آن حضرت نظر کند. از کنار هر درخت و گیاه و سنگ که می گذشت در برابر آن حضرت خم می‌شدند و به زبان فصیح می‌گفتند: السلام علیک یا نبی الله، السلام علیک یا رسول الله. هنگامی که آن حضرت داخل خانه حضرت خدیجه علیه السلام شدند، از شعاع انوار جمال آن حضرت خانه منور شد. خدیجه علیه السلام عرض کرد: ای محمد، این چه نور است که از شما مشاهده می‌کنم؟ آن حضرت فرمودند: این نور پیامبری است. سپس خطاب به حضرت خدیجه علیه السلام فرمودند: بگو: لا اله الا الله محمد رسول الله. خدیجه علیه السلام عرض کرد: سال‌هاست من پیامبری شما را می‌دانم. سپس به وحدانیت خداوند متعال و رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله شهادت داد. در این هنگام آن حضرت فرمودند: ای خدیجه، احساس سرما می‌کنم. جامه‌ای بر من بپوشان. حضرت جامعه بر خود کشید و خوابید. از جانب حق تعالی ندا رسید: یا ایها المدثر، قم فانذر و ربک فکبر.: ای جامه به خود پیچیده، بر خیز و بترسان مردم را از عذاب پروردگار خود، و تکبیر بگو و پروردگارت را به بزرگی یاد کن آن حضرت برخاست و انگشت مبارک در گوش خود گذاشت و فرمود: الله اکبر، الله اکبر پس صدای آن حضرت به همه موجودات رسید، و همه با او موافقت کردند.

پیامبر صلی الله علیه و آله سه سال پنهانی مردم را به خدای یکتا دعوت می‌فرمود، و پس از سه سال جبرئیل آمد و عرض کرد: خداوند متعال امر فرموده که دعوت خویش را آشکار فرمایی. سپس آن حضرت از کوه صفا بالا رفتند و مردم را انذار فرمودند و دعوت خود را علنی نمودند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۲۱-۲۲۳

تقویم شیعه

بیست و ششم رجب

وفات حضرت ابو طالب علیه السلام

سید بطحاء حضرت ابو طالب علیه السلام سه سال قبل از هجرت و در سال ۱۰ بعثت از دنیا رفت. بنا بر نقلی سن آن حضرت به هنگام رحلت ۸۱ سال بوده است. اقوال دیگر در رحلت حضرت ابو طالب علیه السلام عبارت است از: ۲۷ جمادی الاول، ۲۶ و ۲۹ رجب، ۷ و ۱۸ ماه رمضان، ۱۵ و ۱۷ شوال، اول و دهم ذی القعده، اول ذی الحجه.

نسب حضرت ابو طالب علیه السلام

نام مبارک آن حضرت عمران است، و پدرشان جناب عبد المطلب، و مادرشان فاطمه بنت عمر و بن عائذ است. ابو طالب صلی الله علیه و آله با عبد الله پدر پیامبر صلی الله علیه و آله و زبیر بن عبد المطلب برادر ابوینی بودند، یعنی از طرف پدر و مادر یکی بودند و سایر اولاد جناب عبد المطلب با این سه بزرگوار فقط از پدر یکی بودند.

ایمان حضرت ابو طالب علیه السلام

مجلسی رحمه الله می‌فرماید: امامیه اتفاق دارند بر اسلام و ایمان جناب ابو طالب علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه و آله و اینکه هیچگاه عبادت بتی نکرده است. بلکه ابو طالب علیه السلام یکی از اوصیاء حضرت ابراهیم علیه السلام است و امر اسلام و ایمان او در شیعه مشهور است و علمای شیعه کتاب‌ها در ایمان آن بزرگوار تألیف کرده‌اند.

صدوق رحمه الله می‌فرماید: در حدیث آمده که جناب عبد المطلب علیه السلام حجت الهی و جناب ابو طالب علیه السلام وصی ایشان بوده است. طبق روایت ودایع انبیاء، عصای حضرت موسی علیه السلام و انگشتر حضرت سلیمان علیه السلام و. توسط عبد المطلب علیه السلام به ابو طالب سپرده شد که ایشان آن‌ها را به خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله سپردند.

ابن اثیر جزری شافعی در جامع الاصول می‌گوید: از عموهای پیامبر (صلی الله علیه و آله) جز حمزه و عباس و ابو طالب کس دیگری نزد اهل بیت (علیهم السلام) ایمان نیاورده‌اند‌.

علامه طبرسی می‌گوید: اهل بیت علیهم السلام اجماع دارند بر ایمان ابو طالب علیه السلام و اجماع اهل بیت علیهم السلام حجت است‌. چون آن بزرگواران یکی از ثقلین هستند که پیامبر صلی الله علیه و آله امر به تمسک به آن دو نموده‌اند.

کتب زیادی در ایمان حضرت ابو طالب علیه السلام تألیف شده که اولین آنها در سال ۶۳۰ هجری قمری نوشته شده است. از آن زمان تاکنون کتبی به زبان‌های مختلف در ایمان، عظمت و بزرگی آن بزرگوار تألیف و چاپ شده است که بر اهل تحقیق پوشیده نیست. 

حضرت رضا علیه السلام می‌فرمایند: کسی که معتقد باشد ابو طالب علیه السلام با حالت کفر از دنیا رفته، کافر است.

اشعار حضرت ابو طالب علیه السلام در حمایت از پیامبر صلی الله علیه و آله، اشعار منسوب به امیر المومنین علیه السلام)چ هنگام رحلت ابو طالب علیه السلام و کلمات آن بزرگوار به قریش در مسجد الحرام هنگام قصد سوء قریش نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله، و کلمات آن حضرت هنگام رحلت، کلمات آن حضرت در طلب باران همه دلالت دارد بر اینکه دارای ایمانی منحصر به فرد بوده است که در روایات تشبیه به ایمان اصحاب کهف شده است. بعضی از ابیات امیر المومنین علیه السلام در مرثیه آن بزرگوار نیز دلالت بر افضیلت آن بزرگوار بر حمزه دارد.

اصبغ بن نباته می‌گوید: امیر المومنین (چعلیه السلام فرمود: به خدا قسم هرگز پدرم و جدم عبد المطلب و هاشم و عبد مناف عبادت بت نکرده‌اند. گفتند: پس چه را عبادت می‌کردند؟فرمودند: به سوی کعبه نماز می‌خواندند و بر دین ابراهیم و به آن متمسک بودند. 

ابن ابی الحدید در ضمن اشعاری می‌گوید: اگر ابو طالب و پسرش نبودند، از دین اثری نبود که اینچنین استوار شود. ابو طالب در مکه از پیامبر صلی الله علیه و آله حمایت کرد و پسرش در مدینه بی‌دریغ از پیامبر صلی الله علیه و آله حمایت و دفاع می‌نمود.

پیامبر صلی الله علیه و آله در وفات ابو طالب علیه السلام

هنگامی که حضرت امیر المومنین علیه السلام خبر وفات ابو طالب علیه السلام را به پیامبر صلی الله علیه و آله داد، آن حضرت به شدت ملول و محزون شدند و فرمودند: یا علی برو و او را غسل و حنوط و کفن کن و چون بر روی سریر نهادی به من خبر بده. هنگامی که آن حضرت دستورات پیامبر صلی الله علیه و آله را انجام داد و پدر بزرگوار را بر روی سریر گذاشت، پیامبر صلی الله علیه و آله خودشان تشریف آوردند و چون نظر مبارکشان بر نعش عموی بزرگوارشان افتاد، رقت و حزن به آن حضرت دست داد و فرمودند: ای عمو، صله‌ی رحم و مهربانی کردی و جزای خیر دیدی. ای عمو، در کوچکی مرا کفالت کردی و در بزرگی مرا نصرت و حمایت نمودی. بعد به مردم رو کردند و فرمودند: سوگند به خدا که اذن شفاعت می‌دهم در روز قیامت به عمویم که جن و انس از آن شفاعت تعجب کنند. با رحلت ابو طالب علیه السلام جبرئیل نازل شده به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کرد: یاور تو از دنیا رفت، هجرت کن.

امام باقر علیه السلام می‌فرمایند: اگر ایمان حضرت ابو طالب علیه السلام در یک کفه‌ی ترازو قرار بگیرد و ایمان این خلق در ترازوی دیگر قرار بگیرد حتما ایمان او بالاتر است.» سپس فرمودند: آیا نمی‌دانید که امیر المومنین علیه السلام در زمان حیات خود نایب می‌گرفت که برای عبد الله و آمنه و ابو طالب علیهم السلام حج انجام دهند، و هنگام شهادت به اولاد خود وصیت فرمودند مکه نایب برای حج از طرف آن بزرگواران بگیرند».

امام صادق علیه السلام از پدرش از امام سجاد علیه السلام از پدرش از نقل می‌کند که امیر المومنین علیه السلام در صحن مسجد نشسته و مردم اطرافش جمع بودند؛ که مردی بلند شد و پرسید: ای امیر المومنین ! تو در مقام و مرتبه‌ای هستی که خداوند تو را در آن جایگاه قرار داده، اما پدرت در آتش دوزخ شکنجه می‌شود؟ امیر المومنین فرمود: آرام باش! خدای دهانت بشکند! سوگند به آن کسی که محمد را به حق مبعوث کرد! اگر پدرم برای تمام گناهکاران روی زمین شفاعت کند خداوند شفاعت او را می‌پذیرد. آیا پدرم در آتش معذب باشد و من که پسرش هستم تقسیم کننده بهشت و دوزخ باشم؟! سوگند به آن کس که محمد را به حق مبعوث کرد! روز قیامت نور ابو طالب علیه السلام نور تمام آفریدگان را تحت الشعاع قرار می‌دهد مگر پنج نور: نور محمد صلی الله علیه و آله، نور من، نور فاطمه علیها السلام، نور حسن علیه السلام، نور حسین علیه السلام و نور امامان از فرزندان حسین علی. آگاه باش! نور ابو طالب از نور ماست، که خداوند آن را دو هزار سال پیش از آفرینش حضرت آدم علیه السلام آفریده است».

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۷-۲۲۱

تقویم شیعه

ماه شعبان المعظم

ماه شعبان ماه سرور شیعه به قدوم امامان معصوم علیهم السلام است. روزهای ۲، ۳، ۴، ۵، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۵، ۱۸، ۱۹ این ماه روزهای مهمی از تاریخ اسلام است. ولادت امام حسین علیه السلام، امام زین العابدین علیه السلام، حضرت بقیه الله الاعظم علیه السلام، حضرت عباس علیه السلام و حضرت علی اکبر علیه السلام مهم‌ترین اخبار سراسر سرور در این ماه هستند. مرگ حفصه و مغیره بن شعبه نیز دو خبر مسرور کننده در این ماه‌اند. از سوی دیگر شهادت سعید بن جبیر، وفات علی بن محمد سمری و حسین بن روح نوبختی دو نایب امام زمان (علیه السلام) روزهای حزن این ماه‌اند. جنگ بنی سعد جنگ رخ داده در این ماه است. آغاز وجوب روزه یک روز تاریخی در زمینه احکام اسلامی است. ورود امام حسین علیه السلام به مکه، آخرین توقیع امام زمان علیه السلام و شناساندن امام زمان علیه السلام به شیعیان نیز سر آغاز تحولات عظیمی در تاریخ اسلام‌اند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۳۱

تقویم شیعه

آخر رجب

۱- مرگ ابوحنیفه

در این روز در سال ۱۵۰ هجری قمری نعمان بن ثابت مشهور به ابو حنیفه رئیس حنفی‌ها در بغداد مرد و در همان شهر دفن شد.

۲- مرگ شافعی

در روز جمعه آخر ماه رجب سال ۲۰۴ هجری قمری محمد بن ادریس شافعی در مصر مرد. او مدت چهار سال در شکم مادر بود و در روز وفات ابو حنیفه به دنیا آمد. جای تعجب است که پدر شافعی چهار سال قبل از ولادت او مرده بود و او در ولادت به احترام حیات ابو حنیفه تأخیر کرد!!!! (خخخخخ )

۳- غزوه نخله

در آخر این ماه در سال دوم غزوه نخله به وقوع پیوست.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۲۵-۲۲۶

تقویم شیعه

بیست و هشتم رجب

۱- خروج امام حسین علیه السلام از مدینه به سمت مکه

در این روز در سال ۶۰ هجری قمری امام حسین علیه السلام از مدینه منوره متوجه مکه شدند. بنا بر قولی شب ۲۹ رجب آن حضرت از مدینه خارج شدند. در این سفر همراه ایشان عقیله بنی هاشم زینب کبری، برادرشان حضرت ابو الفضل العباس، ام کلثوم، علی اکبر و دیگر اهل بیت علیهم السلام بودند. خواهران حضرت سید الشهدا علیهم السلام با عقیله بنی هاشم و ام کلثوم علیها السلام ۱۳ نفر بودند. بانوان دیگر از منسوبین حضرت، علیا مخدره ام کلثوم صغری دختر زینب کبری علیهما السلام که با شوهرش به کربلا آمد و دیگری خواهر امیر المومنین علیه السلام جمانه دختر ابو طالب علیهما السلام. همچنین ۹ کنیز با حضرت از مدینه خارج شدند و ۱۰ نفر غلام با حضرت بودند. چند نفر از همسران امام مجتبی علیه السلام و ۱۶ نفر از اولاد دختر و پسر امام مجتبی علیه السلام و خانواده مسلم بن عقیل علیهم السلام و دیگر اصحاب و بستگان حضرت نیز همراه بودند. لوازم و سواری‌هایی که همراه داشتند عبارت بود از ۲۵۰ اسب، ۲۵۰ ناقه. از این تعداد، ۷۰ ناقه برای حمله خیمه‌ها، ۴۰ ناقه برای حمل دیگ و ظروف و ادوات ارزاق، ۳۰ ناقه برای حمل مشک‌های آب، ۱۲ ناقه برای جامه‌ها و دراهم و دنانیر، ۵۰ ناقه برای حمل ۵۰ هودج تعبیه شده برای حمل مخدرات و علویات و اطفال و ذراری و خدمتگزاران و کنیزان، و بقیه شتران برای حمل وسایل مختلف که مورد وم بود.

۲- اولین اقامه‌ی نماز در اسلام

در این روز اولین کسی که بعد از بعثت با پیامبر صلی الله علیه و آله نماز خواند، امیر المومنین علیه السلام بود. روز دوشنبه ۲۷ رجب پیامبر صلی الله علیه و آله مبعوث شدند و در ۲۸ رجب حضرت امیر المومنین علیه السلام با آن حضرت نماز اقامه فرمودند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۲۴-۲۲۵

اعتراف فخر رازی عالم مشهور اهل تسنن به معصوم بودن و لقب صاحب امان امام مهدی علیه السلام

فخر رازی عالم و مفسر بزرگ و مشهور اهل تسنن پیرامون معصوم بودن و صاحب امان بودن امام عصر علیه السلام می‌نویسد:

وجماعة من الشیعة الامامیة یسمونه بالامام المعصوم. وقد یسمونه بصاحب امان ویقولون بأنه غائب. ولقد صدقوا فی الوصفین ایضا لأنه لما کان خالیا عن النقائص التی هی حاصلة فی غیره کان معصوما من تلک النقائص وهو ایضا صاحب امان.

عده‌ای از شیعیان دوازده امامی ایشان را امام معصوم می‌دانند. و گاهی نیز به او صاحب امان گفته و می‌گویند که غائب است. شیعیان در این دو وصف اخیر (معصوم بودن و صاحب امان بودن حضرت مهدی علیه السلام) راست گفته‌اند. چرا که او [امام زمان] از نواقصی که در دیگران وجود دارد، مبرا و معصوم است و همچنین صاحب امان می‌باشد.

المطالب العالیة، تالیف فخر رازی، جلد ۸، صفحه ۱۰۶، چاپ دار الکتاب العربی

السلام علیک یا صاحب امان عجل الله تعالی فرجه الشریف، اللهم عجل فرجک

تقویم شیعه

دوم شعبان

۱- آغاز وجوب روزه

در این روز در سال دوم هجری روزه ماه مبارک رمضان واجب شد.

۲- مرگ معتز عباسی

در این روز در سال ۲۵۵ هجری قمری معتز بالله به درک واصل شد. نام او زبیر یا محمد بود که بعد از پسر عمویش مستعین به خلافت رسید. از بزرگ‌ترین جرائم او این بود که امام هادی علیه السلام را به شهادت رساند؛ و چون ترس آن داشت که مؤید بر ضد او قیام کند او را در لحاف مسموم پیچید و دو طرف آن را بست تا در ۲۳ رجب مرد. او پیوسته سرکردگان اتراک را می‌کشت تا در روز مبعث سال ۲۵۵ هجری قمری عده‌ای به سرکردگی صالح بن وصیف دور معتز را گرفتند و توبیخ و سرزنش کردند و از او مطالبه اموال کردند و او را از حجره بیرون کشیدند و در آفتاب گرم به پای داشتند که از شدت گرما تکیه بر یک پا می‌کرد و او را پیوسته می‌زدند تا اینکه در ۲۷ رجب خود را از خلافت خلع کرد. سپس سه روز به او آب و غذا ندادند تا مرد؛ و به قولی دیگر او را با آب جوش تنقیه کردند. بعضی گفته‌اند: او را پنج روز در گرمابه بدون آب و غذا حبس کردند و روز آخر آب نمک یا آب برفی به او دادند و به این سبب کشته شد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۳۳

مقام والای حضرت ابالفضل العباس سلام الله علیه در بیان امام سجاد علیه السلام

شیخ صدوق رحمه الله روایت کرده است:

۱۰۱- حدثنا أحمد بن زياد بن جعفر الهمداني رضي الله عنه قال: حدثنا علي بن إبراهيم بن هاشم، عن محمد بن عيسى بن عبيد، عن يونس بن عبد الرحمن، عن ابن أسباط، عن علي بن سالم، عن أبيه، عن ثابت بن أبي صفية قال: قال علي بن - الحسين عليهما السلام: رحم الله العباس يعني ابن علي فلقد آثر وأبلى وفدى أخاه بنفسه حتى قطعت يداه فأبدله الله بهما جناحين يطير بهما مع الملائكة في الجنة كما جعل لجعفر بن أبي طالب، وإن للعباس عند الله تبارك وتعالى لمنزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة.

امام سجاد علیه السلام فرمودند: رحمت خدا بر عمویم عباس بن علی علیهما السلام؛ همانا او برادرش [امام حسین علیه السلام] را بر خود مقدم داشت و امتحانش را به خوبی پس داد و جان خود را فدای برادرش کرد، تا اینکه دستانش جدا شدند و خداوند به جای آن‌ها به او دو بال داد که در بهشت با فرشتگان پرواز کند، همان گونه که به جعفر بن ابی طالب علیهما السلام داد؛ برای او نزد خداوند متعال در روز قیامت مقامی است که همه شهدا به آن غبطه می‌خورند.

الخصال، تألیف شیخ صدوق، جلد ۱، صفحه ۶۸، چاپ موسسه النشر الاسلامی

تقویم شیعه

پنجم شعبان

ولادت امام زین العابدین علیه السلام

در این روز در سال ۳۸ هجری قمری در زمان امیر المومنین علیه السلام آقا و مولایمان حضرت سید الساجدین زین العابدین بن الحسین علیهما السلام به دنیا آمدند.

نام آن حضرت علی است، و مشهور ترین لقب مبارکش زین العابدین و سجاد است. پدرشان سرور شهیدان حضرت اباعبد الله الحسین علیه السلام، و مادرشان حضرت شهربانو است. 

امام سجاد علیه السلام دو سال از عمر بابرکتش را با جدش امیر المومنین علیه السلام بود، و بقیه عمر شریفش همراه عموی مکرم و مظلومش امام مجتبی علیه السلام و پدر والامقامش امام حسین علیه السلام سپری شد. در واقعه جانسوز کربلا شاهد شهادت پدر، برادر، عمو و بستگان و اصحاب علیهم السلام بود، همراه با عمه‌اش زینب کبری علیهم السلام و دیگر اسرا به کوفه و شام رفتند. در کوفه و شام جسارت‌ها به آن حضرت و اهل بیت علیهم السلام نمودند، ولی با خطبه‌هایی نورانی از امامت و عصمت اهل بیت علیهم السلام دفاع فرمود. در کاخ یزید در حالی که با چند تن دیگر از خاندان امامت به یک ریسمان بسته شده بودند، رو به یزید کرده فرمودند: ما ظنک برسول الله لو رانا موثقین فی الحبال.: ای یزید، چه گمان به پیامبر می‌بری اگر آن حضرت ما را این چنین در بند ببیند؟

در ولادت آن حضرت اقوال دیگری به این ترتیب وجود دارد: ۸ ربیع الاول، ۱۵ جمادی الاولی، ۱۵ جمادی الاخر، ۵ رجب، ۱۱ رجب، ۷ شعبان، ۹ شعبان، ۱۵ شعبان، ۵ رمضان در روز ولادت هم اختلاف است که یکشنبه بوده یا سه شنبه یا پنجشنبه یا جمعه. در سال ولادت هم اختلاف است که ۳۶ یا ۳۷ یا ۳۸ هجری قمری بوده است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۳۸-۲۴۰

تقویم شیعه

چهارم شعبان

ولادت حضرت عباس علیه السلام

در این روز در سال ۲۶ هجری قمری علمدار کربلا سقای نینوا حضرت قمر منیر بنی هاشم ابو الفضل العباس علیه السلام به دنیا آمد. نام مشهور آن حضرت عباس علیه السلام است. به آن حضرت ابو الفضل، ابو القربه، قمر بنی هاشم، باب الحوائج، عبد صالح و سقا می‌گویند. پدرشان حضرت امیر المومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام، و مادرشان حضرت ام البنین فاطمه علیها السلام دختر حزام کلابیه است. آن حضرت خوش سیما و زیبارو بود و به همین جهت به ماه بنی هاشم ملقب شد. قامتی بلند و بازوهایی قوی داشت و بر اسب که می نشست و پا در رکاب می‌نمود زانوی آن حضرت تاگردن اسب می‌رسید. مظهر جلال و جبروت حضرت کردگار بود، و در شجاعت و صفات بعد از امام حسن و امام حسین علیهم السلام سرآمد اولاد امیر المومنین علیه السلام بود. آن حضرت سپهسالار و علمدار مظلوم کربلا بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۳۷-۲۳۸

فضائل امام حسین علیه السلام به اعتراف صفدی عالم بزرگ تسنن

صلاح الدین صفدی از علمای بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

ابْن عَليّ بن أبي طَالب رَضِي الله عَنْهُمَا الْحُسَيْن بن عَليّ بن أبي طَالب رَضِي الله عَنْهُمَا رَيْحَانَة رَسُول الله صلى الله عَلَيْهِ وَسلم وَابْن ابْنَته فَاطِمَة اهراء رَضِي الله عَنْهَا وَأحد سَيِّدي شباب أهل الْجنَّة هُوَ وَأَخُوهُ وَأمه وَأَبوهُ أهل الْبَيْت الَّذين أذهب الله عَنْهُم الرجس وطهرهم تَطْهِيرا.

حسین بن علی (علیهما السلام) فرزند علی بن ابی طالب (علیهما السلام) و ریحانه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و پسر دختر او فاطمه زهرا (سلام الله علیها) می‌باشد. او یکی از دو سرور جوانان اهل بهشت است و او و برادرش و مادرش و پدرش همان اهل بیتی هستند که خدا پلیدی را از آنان برده و پاکشان گردانیده است.

الوافی بالوفیات، تالیف صفدی، جلد ۱۲، صفحه ۲۶۲، چاپ دار إحیاء التراث العربی

یا علی گفتن حلقه‌ی در بهشت

شیخ صدوق رحمه الله روایت کرده است:

۱۳- حدثنا أبي (رحمه الله)، قال: حدثنا عبد الله بن الحسن المؤدب، عن أحمد بن علي الاصبهاني، عن إبراهيم بن محمد الثقفي، قال: حدثنا محمد بن داود الدينوري، قال: حدثنا منذر العشراني، قال: حدثنا سعيد بن زيد، عن أبي قنبل، عن أبي الجارود، عن سعيد بن جبير، عن ابن عباس، عن النبي (صلى الله عليه وآله)، قال: إن حلقة باب الجنة من ياقوتة حمراء على صفائح الذهب، فإذا دقتالحلقة على الصفحة طنت وقالت: يا علي.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: حلقه‌ی درب بهشت از یاقوت سرخی است که بر روی صفحاتی از طلا قرار دارد، هنگامی که حلقه را بر در بکوبند بانگی می‌کند و می‌گوید: یا علی.

امالی شیخ صدوق، صفحه ۴۲۰، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۳۹، صفحه ۲۳۵، چاپ موسسه دار احیاء التراث الاسلامی

یا علی مدد

تقویم شیعه

یازدهم شعبان

ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام

در سال ۳۳ هجری قمری شبیه‌ترین مردم به خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله حضرت علی اکبر علیه السلام به دنیا آمد. نام آن حضرت علی، پدرشان حضرت سید الشهداء علیه السلام، مادرشان لیلی بنت مره ثقفی است. کنیه آن حضرت طبق فرمایش حضرت صادق علیه السلام ابا الحسن است. روایت بزنطی هم دلالت دارد که آن حضرت ازدواج کرده بودند. در زیارت وارده از حضرت صادق (علیه السلام) هم می‌خوانیم: صلی الله علیک و علی عترتک و اهل بیتک و ابائک و أبنائک و امهاتک الأخیار الذین أذهب الله عنهم الرجس و طهر هم تطهیراً و لفظ أبناء در زیارت دلالت بر این دارد که آن حضرت حتی بیشتر از دو فرزند داشته است. در واقعه کربلا نزدیک ۲۷ سال از عمر مبارک آن حضرت گذشته بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۴۰-۲۴۱

مدح امام حسین علیه السلام توسط خداوند در حدیث شریف لوح

شیخ صدوق رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه و هم چنین جوینی عالم بزرگ اهل تسنن روایت کرده‌اند که خدای تبارک و تعالی در حدیث لوح فرمود:

جَعَلتُ حُسَيناً خازِنَ وَحيي وَ أكرَمتُهُ بِالشَّهادَةِ وَ خَتَمتُ لَهُ بِالسَّعادَةِ فَهُوَ أفضَلُ مَن استُشهِدَ وَ أرفَعُ الشُّهَداءِ دَرَجَةً عِندي ، وَ جَعَلتُ كَلِمَتِيَ التّامَّةَ مَعَهُ وَ الحُجَّةَ البالِغَةَ عِندَهُ ، بِعِترَتِهِ اُثيبُ وَ اُعاقِبُ. 

حسین را خزانه‌دار وحی خود نمودم و او را با شهادت اکرام کردم و عاقبتش را به سعادت ختم نمودم؛ پس او والاترین کسی است که شهید شده و در بین شهداء بالاترین درجه را نزد من داراست، و من کلمه‌ی تامه خود را (علم یا قدرت) را همراه او کرده و حجت بالغه را نزد او قرار دادم؛ به خاطر عترت اوست که ثواب می‌دهم و عقاب می‌نمایم.

کمال الدین و تمام النعمة، تألیف شیخ صدوق رحمه الله، جلد ۱، صفحه ۲۹۱، باب ۲۸، حدیث ۱، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

بحار الانوار، تألیف علامه مجلسی رحمه الله، جلد ۳۶، حدیث ۱۹۵، باب ۴۰، حدیث ۳، صفحه ۱۹۶، چاپ موسسه احیاء الکتب الاسلامیة

فرائد السمطین، تألیف جوینی، جلد ۲، باب ۳۲، صفحه ۱۳۷-۱۳۸، چاپ دار الحبیب

السلام علیک یا سید الشهدا امام حسین علیه السلام

اعتراف خنجی اصفهانی یکی از علمای متعصب اهل تسنن به امامت و غیبت امام زمان علیه السلام

فضل الله بن روزبهان خنجی اصفهانی شافعی یکی از علمای متعصب اهل تسنن و دشمنان تشیع در مورد عقیده‌ی خود پیرامون حضرت مهدی عجل الله فرجه چنین می‌نویسد:

و مختار ما آن است که وجود مهدی در آخر زمان واجب است که بر آن حکم کنند بنا بر احادیث صحیحه که یاد کردیم و واجب است که حکم کنند که از اولاد فاطمه عليها السلام است و نام او م‌ح‌م‌د است، اکنون این صفات تمامی در م‌ح‌م‌د [بن حسن عسکری علیه السلام] است. اکنون این صفات تمامی در محمد بن الحسن جمع است طایفه‌ای عظیم از مؤمنان بر آن رفته‌اند که او م‌ح‌م‌د بن الحسن است، آثار و حکایات و اخبار بسیار را روایت می‌کند تا به غایتی که به حد استفاضه و تواتر رسیده است و حکم کردن بدانکه مهدی موعود م‌ح‌م‌د بن الحسن است با هیچ قاعده‌ای از قواعد اسلام منافات ندارد و در هیچ حکم از احکام شریعت قدحی و خلعی پیدا نمی کند؛ بلکه اولی و انسب آنست که او باشد، زیرا که عدد دوازده امام که در حدیث بدان اشارت واقع شده به وجود م‌ح‌م‌د بن الحسن تمام می‌شود و آن مهدی موعود که در حدیث بدان واقع شده که در آخر امان ظهور خواهد کرد و عالم از عدل مالامال خواهد ساخت اگر م‌ح‌م‌د بن الحسن باشد نسب او از همه شریف‌تر باشد و نظم دوازده امام به وجود مهدی موعود مکمل شده باشد و اثر امامت و خلافت هم در این مسلک کمال یافته باشد و عالم از عدل او تازه گردد و فایده آن حضرت پیغمبر (صلی الله علیه و آله) تا دوازده امام را همچون دوازده نقیب بنی اسرائیل خواهد بر آن تقدیر ظاهر شود.

وسیلة الخادم الی المخدوم، تألیف خنجی اصفهانی، صفحه ۲۷۸

خنجی اصفهانی لعنت الله علیه یکی از بزرگ‌ترین دشمنان شیعه و همان کسی است که کتب زیادی بر ضد شیعه مانند ابطال نهج الباطل را نوشت و علمای شیعه نیز مانند شهید نور الله شوشتری نور الله مرقده با نوشتن کتبی مثل کتاب شریف احقاق الحق پاسخش دادند. هم چنین این ملعون همان کسی است که با چاپلوسی به دربار حکام سنی مانند ازبکان و عثمانی راه یافت و آنان را به جنگ با ایران شیعه تحریک می‌کرد؛ اما امامت و فضل امام زمان علیه السلام به قدری روشن است که چنین کسی به آن اعتراف می‌کند و چندین بار تأکید می‌کند که فرزند امام حسن عسکری علیه السلام همان مهدی موعود است !!!

امشب به زمین ستاره‌ای تابان است

از برکت او کل جهان خندان است

نور دل و هم دیده‌ی زهرا باشد

تفسیر تمام و کامل قرآن است

در چهره‌ی او جلوه‌ای از نور خدا

خورشید و چراغ خانه‌ی ایمان است

داروی شفابخش تمام عالم

بر درد همه خلق خدا درمان است

هر چند که او نوگل نرگس باشد

او لاله و نسرین و گل مرجان است

محبوب تمام عرش و فرش و هستی

آیینه‌ای از فضایل یزدان است

این ماه درخشنده ی عالم آرا

صد حیف که از چشم همه پنهان است

(وحید زحمتکش شهری)

شهادت سه‌گانه از ابتدای آفرینش

شیخ صدوق و ثقة الاسلام کلینی رحمهما الله روایت کرده‌اند:

٤- حدثنا محمد بن علي ماجيلويه رضي الله عنه، قال: حدثنا محمد بن يحيى العطار، قال: حدثني سهل بن زياد، عن محمد بن الوليد، قال: سمعت يونس ابن يعقوب يقول عن سنان بن طريف، عن أبي عبد الله الصادق عليه السلام، قال: قال: إنا أول أهل بيت نوه الله بأسمائنا، أنه لما خلق الله السماوات والارض أمر مناديا فنادى: أشهد أن لا إله إلا الله، ثلاثا، أشهد أن محمدا رسول الله، ثلاثا، أشهد أن عليا أمير المؤمنين حقا، ثلاثا.

امام صادق علیه السلام فرمود: ما نخستین خاندانی هستیم که خداوند نام ما را بلند آوازه کرده. چون خداوند آسمان‌ها و زمین را آفرید به منادایی فرمان داد که فریاد کند: اشهد ان لا اله الا الله» سه بار؛ اشهد ان محمدا رسول الله» سه بار؛ اشهد ان علیا امیر المؤمنین حقا» سه بار.

امالى شیخ صدوق، مجلس ۸۸، حديث ۴، صفحه ۴۳۱، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

الکافی، تالیف مرحوم ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۲۷۹، حدیث ۸، چاپ منشورات الفجر

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۵)

يا علي أربع إلى جنبهن أربع: من ملك استأثر . ومن لم يستشر يندم. كما تدين تدان. والفقر الموت الاكبر، فقيل له: الفقر من الدينار والدرهم ؟ فقال: الفقر من الدين .

ای علی! چهار چیز هم ردیف چهار چیز است: آنکه به فرمانروایی رسد خودرأی شود، و آنکه م نکند عاقبت پشیمان شود، هرگونه عمل کنی جزایش را بینی، ناداری و فقر مرگ اکبر است. از آن حضرت پرسیدند: مراد از فقر، نداشتن طلا و نقره مال و ثروت است؟ حضرت فرمود: نه، بلکه منظور فقر در دین است.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲۲

ائمه از آل محمد علیهم السلام همان هدایتگرانی هستند که به آنچه پیامبر صلی الله علیه و آله آورده مردم را هدایت می‌کنند

شیخ محمد بن حسن صفار رضوان الله علیه روایت کرده است:

۱- حدثنا يعقوب بن يزيد عن ابن ابى عمير عن ابن  اذينه عن بريد العجلى عن ابي جعفر عليه السلام في قول الله {انما انت منذر ولكل قوم هاد} [الرعد: ۷] قال: رسول الله صلى الله عليه وآله المنذر وفى كل  زمان منا هاديا يديهم إلى ما جاء به نبى الله ثم الهداة من بعد على ثم الاوصياء واحدا بعد واحد.

برید عجلی از حضرت باقر علیه السلام نقل کرده است که درمورد تفسیر آیه ای پیامبر! تو همانا تو انذار‌کننده‌ای و برای هر قومی هدایتگری است» فرمودند: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله منذر است و در هر زمانی هادی و راهنمایی از ما اهل بیت است که مردم را به دستورات پیامبر هدایت و راهنمایی می‌کند، و هدایتگران بعد از پیامبر اولین آن‌ها امیر المومنین علیه السلام و سپس اوصیاء آن حضرت یکی پس از دیگری است.

بصائر الدرجات، تالیف محمد بن حسن صفار بخش ۱، باب ۱۳، حدیث ۱، صفحه ۶۰، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

امیر المومنین علیه السلام موذن روز قیامت و لعن‌کننده بر غاصبین ولایت (به روایت اهل تسنن)

 

فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللهِ عَلَى الظَّالِمِين» (اعراف / ۴۴)

روز رستاخیز، موذن بین جمعیت ندا مى‌دهد: لعنت خدا بر ظالمین! 

حاکم حسکانی از علمای بزرگ اهل تسنن در تفسیر این آیه می‌نویسد:

فرات بن إبراهيم الكوفي قال حدثني علي بن عتاب، قال حدثنا جعفر بن عبد الله، قال حدثنا محمد بن عمر، عن يحيى بن راشد، عن كامل عن أبي صالح: عن ابن عباس قال إن لعلي بن أبي طالب في كتاب الله أسماء لا يعرفها الناس |منها| قوله فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ فهو المؤذن بينهم يقول ألا لعنة الله على الذين كذبوا بولايتي و استخفوا بحقي.

ابن عباس گفت که مولا علی علیه السلام در مورد این آیه فرمودند: من آن موذن روز رستاخیز هستم، لعنت خدا بر کسانی که ولایت مرا تکذیب نموده و حق مرا تضعیف کردند.

شواهد التنزیل، تالیف حاکم حسکانی، جلد ۱، صفحه ۲۰۲-۲۰۳، حدیث ۲۶۲، 

ذهبی از متعصبین علمای بزرگ اهل تسنن در باره حاکم حسکانی می نویسد:

القاضي المحدث . الحاكم . [ الحافظ ] شيخ متقن ذو عناية تامة بعلم الحديث ، وهو من ذرية الأمير عبد الله بن عامر بن كريز الذي افتتح خراسان زمن عثمان وكان معمرا عالي الاسناد ، صنف [ في الأبواب ] وجمع وحدث . وما زال يسمع ويجمع ويفيد.

قاضی، محدث، حاکم، حافظ، شیخ متقن و دارای عنایت تمام به حدیث. او از ذریه ی امیر عبد الله بن عامر بن کریز است که در زمان عثمان خراسان را فتح نمود. فردی سالخورده بود که در حدیث گرفتن از او مقام بالائی داشت. در باب های مختلف تالیف نمود و احادیث را جمع و نقل کرد. پیوسته حدیث می شنید و جمع می کرد و نفع می رساند.

تذکرة الحفاظ، تالیف ذهبی، صفحه ۱۲۰۰

سلونی گفتن ابن جوزی و رسوا و ضایع شدن وی توسط بانوی شجاع شیعه

شیخ زین الدین علی بن یوسف عاملی بیاضی رضوان الله علیه می‌نویسد:

أَنَّ ابْنَ الْجَوْزِيِّ قَالَ يَوْماً عَلَى مِنْبَرِهِ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي، فَسَأَلَتْهُ امْرَأَةٌ عَمَّا رُوِيَ أَنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلَامُ سَارَ فِي لَيْلَةٍ إِلَى سَلْمَانَ فَجَهَّزَهُ وَ رَجَعَ فَقَالَ رُوِيَ ذَلِكَ، قَالَتْ فَعُثْمَانُ ثَمَّ ثَلَاثَةَ أَيَّامِ مَنْبُوذاً فِي الْمَزَابِلِ وَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ حَاضِرٌ. قَالَ نَعَمْ. قَالَتْ فَقَدْ لَزِمَ الْخَطَأُ لِأَحَدِهِمَا. فَقَالَ إِنْ كُنْتِ خَرَجْتِ مِنْ بَيْتِكِ بِغَيْرِ إِذْنِ زَوْجِكِ فَعَلَيْكِ لَعْنَةُ اللَّهِ، وَ إِلَّا فَعَلَيْهِ. فَقَالَتْ خَرَجَتْ عَائِشَةُ إِلَى حَرْبِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ بِإِذْنِ النَّبِيِ‏ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَوْ لَا فَانْقَطَعَ وَ لَمْ يُحِرْ جَوَاباً.

روزى ابن جوزى (عالم بزرگ اهل تسنن) بر روى منبر گفت: هر چه مى‌خواهيد از من سوال كنيد، قبل از آن كه مرا از دست بدهيد (تقلید از امیر المومنین علیه السلام)؛ زنى از او سؤال كرد از اين روايت كه على (عليه السلام) شبانه (از مدينه به مدائن) پيش سلمان آمد،‌ او را تجهيز (كفن و دفن) كرد و سپس برگشت. ابن جوزى گفت: بلى، اين روايت نقل شده است. آن زن سؤال كرد: آيا عثمان سه روز در زباله‌دانى بقيع ماند؛ در حالى كه على (عليه السلام) در آن جا حاضر بود؟ ابن جوزى گفت: بلى. آن زن گفت: پس لازم مى‌آيد كه على در يكى از اين دو مورد اشتباه كرده باشد. ابن جوزى گفت: اگر شما بدون اجازه شوهرت خارج شدی؛ پس بر تو لعنت و گر نه بر او لعنت. آن زن گفت: آيا عایشه براى جنگ با على عليه السلام با اجازه پيامبر صلى الله عليه و آله خارج شد يا بدون اجازه آن حضرت؟ ابن جوزى ساكت شد و جوابى نداشت.

الصراط المستقيم إلى مستحقی التقديم، تالیف علامه بیاضی عاملی، جلد ۱، صفحه ۲۱۸، چاپ المكتبة المرتضوية

پی نوشت: علت کم آوردن ابن جوزی این بود که نمی‌توانست بگوید امیر المومنین علیه السلام که آیه تطهیر درمورد او نازل شده اشتباه کرده پس باید اعتراف می‌کرد که امیر المومنین وقتی که برای کفن و دفن حضرت سلمان رضوان الله علیه که در مدائن بود شبانه حرکت می‌کند اما برای عثمان که جسدش سه روز در زباله‌دان مدینه ول شده بود با اینکه حضرت در مدینه حضور داشت هیچکاری نمی‌کند، به این دلیل است که حضرت اصلا ارزشی برای عثمان قائل نبود و او را حتی مسلمان هم نمی‌دانست !!! لذا برای همین به مانند سایر منحرفین پرمدعا سعی می‌کند تا بحث را عوض کرده و با مغلطه طرف مقابل را سرکوب کند لیکن صاعقه‌ای دیگر از این بانوی بزرگوار برائتی شیعه دریافت می‌کند و رسما نابود می‌شود زیرا باید این دفعه به ملعونه بودن عایشه اعتراف کند؛ پس ابن جوزی رسما نابود شد !!!

تقویم شیعه

تتمه شعبان

۱- مرگ حفصه

در ماه شعبان سال ۴۵ هجری قمری حفصه از دنیا رفت و مروان بر جنازه او نماز خواند. حفصه دختر عمر بن خطاب ابتدا زوجه خنیس بن عبد الله بود. بعد از آنکه خنیس وفات کرد عمر او را به عقد پیامبر صلی الله علیه و آله در آورد. او با اخلاق و رفتار خود پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام را می‌آزرد، به حدی که پیامبر صلی الله علیه و آله او را طلاق داد و با اصرار بعضی رجوع فرمود. در جنگ جمل خواست با عایشه حرکت کند. ولی برادرش عبد الله بن عمر مانع گردید. اما هنگامی که لشکر امیر المومنین علیه السلام به منزل ذی قار رسیدند عایشه نامه‌ای به این مضمون برای حفصه نوشت: خبر زیادی لشکر ما به علی بن ابی طالب (علیهما السلام) رسیده است و او از ترس در ذی قار اقامت کرده است و از این جنگ جان سالم به در نخواهد برد 

چون نامه به دست حفصه رسید کنیزان و مغنیه‌ها را جمع کرد و آنان دایره‌ها می‌نواختند و اشعاری می‌خواندند که در آنها امیر المومنین علیه السلام را به بدی ذکر می‌کردند و زن‌های بنی امیه جمع شدند و شادی می‌کردند. خبر به حضرت ام کلثوم علیها السلام که رسید با عده‌ای از بانوان به صورت ناشناس وارد مجلس شدند و ناگهان صورت‌ها را باز کردند. حفصه خجالت کشید. ام کلثوم علیها السلام آیه‌ای که مربوط به زن‌های حضرت نوح و لوط علیهما السلام بود که نافرمانی آن دو پیامبر را نمودند و درباره حفصه و عایشه نازل شده بود بر حفصه قرائت کرد و فرمود: اگر تو و عایشه امروز برای خواری پدر من امیر المومنین (علیه السلام) به یکدیگر کمک می‌کنید، این کار شما تازگی ندارد چرا که همین معامله را با جدم پیامبر (صلی الله علیه و آله) کردید.  حفصه چون دید رسوا شده است نامه عایشه را پاره کرد و از حضرت ام کلثوم (علیها السلام) خواست بیشتر از این او را رسوا نکند.

۲- جنگ پیامبر صلی الله علیه و آله با بنی سعد

در شعبان سال ششم هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله حضرت امیر المومنین علیه السلام را به همراه ۱۰۰ نفر برای مقابله با طائفه بنی سعد در اطراف مدینه فرستاد. بنی سعد با خبر شده فرار کردند و مسلمانان صد شتر و هزار گوسفند به غنیمت گرفتند. امیر المومنین علیه السلام چند شتر برای پیامبر صلی الله علیه و آله جدا کرد و سایر غنایم را بین مسلمانان تقسیم فرمود و به مدینه بازگشتند.

۳- شهادت سعید بن جبیر

در این ماه در سال ۹۵ هجری قمری جناب سعید بن جبیر کوفی به دست حجاج بن یوسف ثقفی لعنت الله علیه به شهادت رسید.

سعید مردی فقیه، زاهد و عابد بود که توفیق کسب علم از محضر مبارک حضرت زین العابدین علیه السلام را یافته بود. او به خاطر اعتقاد خالص و محبت کاملی که به اهل بیت معصومین علیهم السلام داشت، نزد امام زین العابدین علیه السلام از احترام خاصی برخوردار بود. هنگامی که حجاج خواست آن بزرگوار را شهید کند، دعا کرد که حجاج بعد از شهادت او قادر به قتل هیچکس نشود. خداوند دعای او را مستجاب کرد و حجاج ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از شهادت سعید زنده بود و کسی را نکشت تا به مرض آکله به درک واصل شد. 

بعد از آنکه حجاج سر آن بزرگوار را جدا کرد، دو پای مبارک او را نیز از ساق جدا کردند، در حالی که از سن مبارکش ۵۷ یا ۷۹ سال می‌گذشت در شهر الحی در واسط عراق مدفون شد. قبر آن بزرگوار یکی از زیارتگاه‌های محبین اهل بیت علیهم السلام است که دارای گنبد و صحنی بزرگ مشتمل بر چهار در است. 

بعضی مرگ حجاج را ۱۵ روز و بعضی ۲۰ روز و عده ای ۴۰ روز بعد از شهادت جناب سعید بن جبیر نقل کرده‌اند، که اگر مرگ حجاج در ۱۳ ماه رمضان باشد، شهادت سعید به ترتیب در روزهای ۲۷ یا ۲۸ یا ۲۲ یا ۲۳ و ۲ یا ۳ شعبان محتمل است، ولی قدر مسلم این است که شهادت سعید در شعبان بوده است.

۴- مرگ مغیره بن شعبه

در ماه شعبان سال ۵۰ هجری قمری مغیره بن شعبه در حالی که از طرف معاویه حاکم کوفه بود، در سن ۷۰ سالگی به درک واصل شد و زیاد بن ابیه به جای او منصوب شد. مغیره بن شعبه در کوفه سب به امیر المومنین علیه السلام می‌نمود و خطبا را امر می‌کرد که آن حضرت را لعن کنند و تا زمان فرا رسیدن مرگش این عمل را ترک نکرد. مغیره از اصحاب صحیفه ملعونه و لیلة عقبه بود که می‌خواستند پیامبر صلی الله علیه و آله را به قتل برسانند، و همچنین از اصحاب سقیفه است. او از کسانی بود که در آتش زدن در منزل امیر المومنین علیه السلام، شکستن در، کتک زدن به مادر سادات حضرت صدیقه شهیده فاطمه اهرا علیها السلام و سقط جنین شریک بود. ی مغیره با ام جمیل در بصره شهرت خاص دارد و در کتب شیعه و سنی با مدارک مختلف ذکر شده است. ابن ابی الحدید می گوید: مغیره کارترین مردم در جاهلیت و اسلام بود. مغیره از کسانی بود که به دستور معاویه همراه با عمرو عاص و عروه بن زبیر روایاتی دروغین ساختند که مقتضای آن‌ها وجوب لعن و برائت از امیر المومنین علیه السلام بود و برای این کار معاویه جوائز فوق العاده‌ای برای آنان مقرر کرد. او در محضر امام حسن علیه السلام جسارت‌ها به پدر بزرگوارش نمود. اما آن حضرت جواب‌های مناسبی به او دادند و در آخر فرمودند: تو آن کسی هستی که در شهادت مادرم و برادرم محسن علیهما السلام شریک بودی

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۵۴-۲۵۸

تقویم شیعه

ماه مبارک رمضان

ماه مبارک رمضان ماه پر خاطره ای است. روزهای ۱، ۳، ۴، ۶، ۱۰، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۹، ۲۰، ۲۱، ۲۳، ۲۴ یاد آور لحظاتی حساس از تاریخ اسلام است. هم یادمان‌های خوش و هم روزهای حزن انگیز در این ماه به چشم می‌خورد. ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام و معراج پیامبر صلی الله علیه و آله دو خبر سرور آفرین در این ماه است. مرگ ابو لهب، ابن ملجم، عایشه، مروان، زیاد بن ابیه، حجاج ثقفی نیز روزهای نابودی دشمنان اهل بیت علیهم السلام است. از سوی دیگر شهادت حضرت زهرا علیها السلام بنا بر قولی، ضربت خوردن و شهادت امیر المؤمنین علیه السلام، وفات حضرت خدیجه علیها السلام و حضرت نفسیه علیها السلام و شهادت مختار روزهای حزن آل محمد علیهم السلام است. جنگ بدر، طائف، تبوک و فتح مکه روزهای تاریخ ساز اسلام است. عروج حضرت عیسی علیه السلام به آسمان، نزول قرآن، مراسم عقد اخوت، دعای باران توسط پیامبر صلی الله علیه و آله نیز وقایع مهم تاریخی هستند. بدعت نماز تراویح توسط عمر، ورود محمد بن ابی بکر به مصر، بیعت با امام مجتبی علیه السلام، آمدن نامه‌های اهل کوفه برای امام حسین علیه السلام، حرکت حضرت مسلم به سمت کوفه،این ولایتعهدی امام رضا علیه السلام و ضرب سکه به نام آن حضرت، هر یک یاد آور فرازهایی از برگ‌های اسلام‌اند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۶۱

مودت اهل بیت شرط قبولی اعمال امت (به روایت اهل تسنن)

طبرانی عالم بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

۲۲۳۰- حدّثنا أحمد بن محمّد المرّيّ البغداديّ قال: نا حرب بن الحسن الطّحّان قال: نا حسين بن الحسن الأشقر قال: نا قيس بن الرّبيع، عن ليث، عن ابن أبي ليلى، عن الحسن بن عليّ أنّ رسول اللّه صلّى الله عليه وسلّم قال: زَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ، فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ وَهُوَ يَوَدُّنَا دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لَا يَنْفَعُ عَبْدًا عَمَلُهُ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقَّنَا».

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: مودت ما اهل بیت را شعار خودتان قرار دهید. هر كس خدا را ملاقات كند و مودت ما اهل بیت در دلش باشد، با شفاعت ما وارد بهشت می‌شود. قسم به خدایی که جان من در دست اوست! بدون معرفت حق ما اهل بیت، عملی از احدی مقبول نیست.

المعجم الاوسط، تالیف طبرانی، جلد ۲، صفحه ۳۶۰، حدیث ۲۲۳۰

اهل تسنن با مودت دشمنان اهل بیت و غاصبین حق آن‌ها چگونه انتظار قبولی اعمال خود را دارند؟

به اعتراف احمد بن حنبل اگر علمای اهل تسنن خیانت نمی‌كردند و همه روایات را نقل می‌كردند، تمام مردم شیعه می‌شدند!!!

۵۵۶۹ـ حدثني محمد بن عبد الله قال حدثنا أبو داود عن شعبه قال لقد حدثنا الحكم عن عبد الرحمن بن أبي ليلي عن علي بشيء لو حدثتكم لرقصتم والله لا تسمونه مني أبدا

۵۵۷۰ـ وحدثنا به محمود بن غيلان مثله وقال لترفضتم.

قال أبو عبد الرحمن وهو أشبه

احمد بن حنبل (از ائمه اربعه اهل تسنن) می‌گوید: ابو داود از شعبه بن حجاج نقل می‌كند كه: من روایاتی را از عبد الرحمن بن ابی ليلی از قول امیر المومنین (علیه السلام) شنیده‌ام كه اگر برای شما آن‌ها را نقل كنم، به خدا سوگند كه همه شما می‌رقصید و هرگز آن‌ها را از من نخواهید شنید.

احمد بن حنبل در ادامه می‌گوید كه همین روایت را محمود بن غيلان برای من نقل كرده است كه شعبه گفته كه اگر آن‌ها را نقل كنم، همه شما رافضی (شیعه) خواهید شد. ابو عبد الرحمن (عبد الله بن احمد بن حنبل) گفته: اين تعبير درست‌تر است.

العلل و معرفة الرجال، تالیف احمد بن حنبل، جلد ۳، صفحه ۳۵۴-۳۵۵، چاپ دار الخانی

شرح حال شعبة بن الحجاج

شمس الدین ذهبی در شرح حال او می‌نویسد:

شعبة بن الحجاج بن الورد الحجة الحافظ شيخ الإسلام أبو بسطام الأزدي … بن المديني له نحو ألفي حديث وكان الثوري يقول شعبه أمير المؤمنين في الحديث وقال الشافعي لولا شعبه لما عرف الحديث بالعراق قال أبو بكر البكراوي ما رأيت أحدا أعبد لله من شعبه…

شعبه بن حجاج حجت و حافظ (بیش از سیصد هزار حدیث حفظ بود) و شیخ الاسلام بود. ابن مدینی گفته که او دو هزار حدیث نقل کرده است. ثوری گفته كه او در علم حدیث امیر المومنین» بود. شافعی گفته كه اگر شعبه نبود، کسی در عراق حدیث را نمی‌شناخت. ابو بکر بکراوی گفته که کسی را ندیده است كه به اندازه شعبه خداوند را عبادت کند !!! ….

تذکرة الحفاظ، تالیف ذهبی، جلد ۱، صفحه ۱۹۳، چاپ دائرة المعارف العثمانیة

بله، اگر دستان امانت‌دار اجازه می‌دادند، الآن همه بشریت در صراط مستقیم الهی بودند و این خیانت‌ها باعث شده است كه امت اسلامی به هفتاد و سه فرقه تقسیم شوند و …

این شخص که گفته‌اند از همه عابدتر بوده، این خیانت بزرگ را کرده است، دیگرانی که به اندازه او نبوده‌اند، چه خیانت‌هایی کرده‌اند، خدا می‌داند !!!!

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولاية أمير المؤمنين عليه السلام.

حکومت همه اصناف مردم قبل ظهور

شیخ نعمانی رضوان الله علیه روایت کرده است:

۵۳ - حدثنا أحمد بن محمد بن سعيد قال: حدثنا علي بن الحسن، قال: حدثنا محمد بن عبد الله، عن محمد بن أبى عمير، عن هشام بن سالم، عن أبي عبد الله (عليه السلام) أنه قال: " ما يكون هذا الامر حتى لا يبقى صنف منالناس إلا وقد ولوا على الناس حتى لا يقول قائل " إنا لو ولينا لعدلنا " ثم يقوم القائم بالحق والعدل.

هشام بن صالح گوید: امام صادق علیه السلام فرمودند: این امر (ظهور) اتفاق نخواهد افتاد تا اینکه هیچ گروهی از مردم باقی نمی‌ماند که مگر اینکه بر مردم حکومت می‌کنند تا کسی نگوید که اگر ما حاکم می‌شدیم عدالت را جاری می‌کردیم؛ سپس حضرت قائم علیه السلام به حق و عدالت قیام می‌کند.

غیبت نعمانی، باب ۱۴، حدیث ۵۳، صفحه ۲۸۲، چاپ دار الجوادین

اللهم عجل لولیک الفرج

تقویم شیعه

یکم رمضان

در شب اول ماه مبارک رمضان غسل و زیارت امام حسین علیه السلام وارد شده است.

۱- ولایتعهدی امام رضا علیه السلام

در هفتم رجب سال ۲۰۰ مأمون عباسی (لعنه الله) نامه‌ای به امام رضا علیه السلام نوشت، و آن بزرگوار را برای ولایتعهدی خویش به مرو فراخواند. در روز اول ماه رمضان سال ۲۰۱ هجری قمری مردم با حضرت رضا علیه السلام به ولایتعهدی بیعت کردند، و بعضی ششم این ماه نقل کرده‌اند.

۲- احتجاج اُبَی بن کعب بر ابو بکر

هنگامی که ابو بکر در روز جمعه‌ی اول ماه رمضان خطبه‌ای خواند، اُبَی بن کعب (رضوان الله علیه) ایستاد و خطبه‌ای خطاب به انصار و مهاجر قرائت کرد. در این خطبه ابی بن کعب از فضائل و مناقب امیر المومنین علیه السلام و جانشینی بلا فصل بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله ایراد سخن کرد و در دفاع از ولایت جواب همگان را داد. قسمتی از خطبه‌ی ابی بن کعب چنین است:

آیا نمی‌دانید که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس من مولای اویم این علی علیه السلام مولای اوست، و هر کس من نبی اویم این علی علیه السلام امیر اوست؟» آیا نمی‌دانید که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی مَثَل من و تو مانند هارون نسبت به موسی علیه السلام است. اطاعت از تو بعد از من واجب است مانند اطاعت از من در زمان حیاتم؛ جز اینکه بعد از من پیامبری نیست». آیا نمی‌دانید که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: وصیت می‌کنم به شما که با اهل بیتم به خیر و خوبی. کسی بر آن ها پیشی نگیرد بلکه آن‌ها را مقدم بدارید. کسی به آن‌ها دستور ندهد، بلکه دستورات آنان را گوش فرا دهید.» آیا نمی‌دانید رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: علی بن ابی طالب علیهما السلام زنده کننده‌ی سنت من و معلم امت من است.».

۳- مرگ مروان

در این روز در سال ۶۵ هجری قمری مروان بن حکم در سن ۸۱ سالگی در دمشق به درکات جحیم شتافت، و مدت غصب خلافت توسط او او ۹ ماه بود. مروان پسر حکم بن ابی العاص بود و به وزغ بن وزغ ملقب گردیده بود. او و پدرش مورد لعن پیامبر صلی الله علیه و آله واقع شدند، حتی عایشه به مروان گفت: شهادت می دهم که پیامبر (صلی الله علیه و آله) پدرت را لعن کرد در حالی که تو در صلب او بودی.» مروان در عداوت با خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام خصوصاً امیر المومنین علیه السلام از زمان عثمان تا آخر ایام خود بسیار کوشید. بعد از آنکه عثمان او و پدرش حکم را از طائف بر خلاف امر پیامبر صلی الله علیه و آله به مدینه بازگردانید، خمس افریقیه را به مروان داد و فدک را هم به او واگذار کرد و او را وزیر و کاتب خود قرار داد. او در ایام خلافت عثمان فتنه‌ها به پا کرد. در جنگ جمل تیری زد و طلحه را کشت و بعد از فتح هنگامی که اسیر شد حسنین علیهم السلام را شفیع قرار داد و امیر المومنین علیه السلام او را رها کرد. به حضرت عرض کردند: از او بیعت بگیر. فرمود: همانا دست او دست یهودی است، چه اینکه یهود به مکر و حیله معروفند.  بعد از آن که مروان به معاویه پیوست هرگاه حکومت شهری به او داده می‌شد، در ترویج سب امیر المومنین علیه السلام مجد و مُصِر بود. او در مدینه هر جمعه بر منبر پیامبر صلی الله علیه و آله بالا می رفت و در حضور مهاجرین و انصار امیر المومنین علیه السلام را سب می‌کرد. مروان بعد از هلاک شدن یزید به جای وی نشست، و همسر او را به عقد خود در آورد و نه ماه غصب خلافت کرد. همسر یزید زهری در غذای او ریخت که لال شد و آخر الآمر متکا بر دهان او گذاشت، و با کنیزان روی او نشستند تا اینکه در اول ماه رمضان به درک واصل شد.

۴- جنگ تبوک

در اول ماه رمضان سال نهم هجری قمری جنگ تبوک به وقوع پیوست. این جنگ را فاضحه نیز می‌گویند، زیرا منافقین مدینه و کسانی که قصد کشتن پیامبر صلی الله علیه و آله را در عقبه داشتند رسوا و مفتضح شدند. به لشکری که در این جنگ شرکت کردند جیش العسرة می‌گویند، زیرا در سختی و زحمت فراوان، با اینکه ایام جمع آوری محصول بود به جنگ رفتند. حرکت لشکر در ماه رجب بود که ۳۰ هزار نفر حرکت کردند و فقط هزار نفر سواره بودند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: کفش فراوان با خود بیاورید، و در مسیر هر دو نفر به یک خرما سد جوع می‌کردند و آب هم کمیاب بود. در این جنگ عده‌ای از زن‌ها نیز همراه حضرت حرکت کردند. از سوی دیگر ۸۲ نفر از منافقین مدینه با عذر تراشی به جنگ نرفتند و در مدینه ماندند تا در غیاب آن حضرت خانه آن حضرت را غارت کنند و خانواده ایشان را از مدینه بیرون نمایند. پیامبر صلی الله علیه و آله امیر المؤمنین علیه السلام را به جای خود در مدینه خلیفه قرار داد و منافقین کلماتی گفتند که خاطر مبارک امیر المومنین علیه السلام را آزردند. پیامبر صلی الله علیه و آله به آن حضرت فرمود: أما ترضی أن ت منی بمنزله هارون من موسی الا أنه لا نبی بعدی.؟» (یعنی آیا راضی نیستی که منزلتت نسبت به من همانند هارون به موسی علیهما السلام باشد؛ الا اینکه پس از من پیامبری نیست؟) در بازگشت از تبوک چهل نفر از منافقین که همراه حضرت بودند، تصمیم گرفتند وقتی شتر حضرت بالای گردنه می‌رسد کدوها (یا دبه) را پر از ریگ نمایند و به زیر دست و پای شتر حضرت رها کنند تا شتر رم کند و پیامبر صلی الله علیه و آله از شتر افتاده و به قتل برسد. هنگام اجرای توطئه شتر حضرت قدم از قدم برنداشت و مکر منافقین شکست خورد و خداوند وجود مقدس پیامبر صلی الله علیه و آله را حفظ کرد. از سوی دیگر منافقینی که در مدینه مانده بودند قصد جان امیر المومنین علیه السلام را نمودند و حفره‌ای طولانی در مسیر راه مدینه حفر کردند و روی آن را با حصیر پوشاندند تا هنگامی که امیر المومنین علیه السلام به استقبال پیامبر صلی الله علیه و آله می‌آید هنگام مراجعت میان آن حفره بیفتد و آنان بر سرش بریزند و او را به قتل برسانند. ولی هنگام مراجعت اسب آن حضرت از روی حصیر و گودال عبور ننمود و بار دیگر حیله منافقین باطل گردید. در تبوک جنگی صورت نگرفت و آن حضرت با لشکر به مدینه بازگشتند. وقوع این جنگ در ماه رجب هم نقل شده است.

۵- وفات حضرت نفیسه علیها السلام

در این روز در سال ۲۰۸ هجری قمری زاهده عابده حضرت نفیسه خاتون علیها السلام دختر حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب علیهم السلام در مصر وفات کرد. شوهر آن حضرت اسحاق موتمن پسر حضرت صادق علیه السلام بوده، و از طرف مادر منتسب به آقا قمر بنی هاشم علیه السلام است. حضرت نفیسه علیها السلام برای خود قبری کنده بود و پیوسته در آن قبر نماز می‌خواند و ختم قرآن می‌نمود. آن حضرت در اول ماه رجب بیمار شد، و نامه‌ای به شوهرش که در مدینه بود نوشت و او را از احوال خود با خبر کرد. در شب اول ماه رمضان بیماری شدت پیدا کرد و فردای آن روز در حالتی که روزه بود طبیب آوردند و او امر به افطار کرد. آن حضرت فرمود: واعجبا! سی سال است از خداوند مسئلت دارم با حالت روزه از دنیا بروم، و اکنون که روزه هستم افطار کنم؟ پس خواندن سوره انعام را شروع کرد، و چون به آیه مبارکه لهم دار السلام عند ربهم رسید وفات کرد. شوهر آن حضرت زمانی رسید که ایشان وفات کرده بود. او می‌خواست آن حضرت را به مدینه ببرد و در بقیع نزد اجداد طاهرینش دفن کند، ولی مردم مصر با التماس و در خواست او را نگه داشتند. اسحاق مؤتمن پیامبر صلی الله علیه و آله را در خواب دید که فرمودند: با اهل مصر در این ماجرا مخالفت نکنی، که به خاطر نفسیه خداوند رحمت و برکاتش را نازل می‌کند. جناب اسحاق بدن آن حضرت را در محل فعلی دفن کردند و معروف است که دعا کنار قبر آن حضرت مستجاب است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۶۳-۲۶۸

تقویم شیعه

چهارم رمضان

مرگ زیاد بن ابیه لعنت الله علیه

زیاد بن ابیه در سال ۵۳ هجری قمری در کوفه به هلاکت رسید. او مشهور به زیاد بن ابیه، زیاد بن امه، زیاد بن عبید، و زیاد بن سمیه است؛ و چون پدر زیاد از کثرت معلوم نبود به او زیاد بن ابیه می‌گفتند. هنگامی که به معاویه پیوست به او زیاد بن ابی سفیان گفتند و برادر معاویه شد و ی مادر خود را قبول کرد. سمیه کنیز حارث بن کلده طبیب بود. حارث او را به چراندن گوسفندان وادار کرده بود ولی طبع زشت و سمیه آنقدر در صحرا ننگ به بار آورد که حارث او را از خود راند. از آن پس سمیه اسماً خود را به عبید چوپان ثقفی چسباند و رسماً جزء فواحش طائف در آمد و حیثیت خاندان عبید را هم لکه‌دار کرد. 

برادری او با معاویه یکی از راه‌هایی بود که معاویه برای جلب زیاد به طرف خود به کار گرفت. او مجلسی ترتیب داد و از عده‌ای به عنوان شاهد در آنجا استفاده کرد که از جمله ابو مریم مشروب فروش طائف بود. او برخاست و به زیاد گفت: شبی ابو سفیان به طائف آمد و از من ‌ای خواست. در آن شب کسی جز سمیه نبود. صبر کردیم تا رفت و آمدها کم شد. سمیه را برای او فرستادم. زیاد ی مادر خود را قبول کرد و برادر معاویه شد! معاویه هم برای باوراندن این نسبت به و خواهرش را به خانه او فرستاد و دستور داد چادر از سر بر دارد چرا که محرم اوست. زیاد بعد از برادری با معاویه برائت از حضرت امیر المومنین علیه السلام و قتل شیعیان علی بن ابی طالب علیهم السلام و غارت اموال آنان را شروع کرد. دست بریدن، شکم پاره کردن، با دار آویختن، زنده به گور کردن، میل سرخ شده به چشمان شیعیان کشیدن، فرزندان را سر بریدن، خانه خراب کردن و آتش زدن از جمله کارهای او بود. (باز بگویید داعش از کجا نشأت گرفته است) عبد الرحمن بن حسان را به جرم محبت علی بن ابی طالب علیهما السلام زنده در گور کرد. در بصره و کوفه سیزده هزار نفر را به جرم شیعه بودن یا به احتمال شیعه بودن کشت، و بعد به معاویه نوشت: من تا به این حد خواسته تو را انجام دادم و این کارها با دست چپم بود. اگر حکومت حجاز به من واگذار شود با دست راستم که بیکار است همین عمل را انجم می‌دهم، و تصمیم دارم از مردم عراق در مسجد بخواهم که برائت از علی علیه السلام و مدح خاندان امیه را علنی نمایند. هر کس قبول نکند او را بکشم و خانه او را خراب کنم، چون این خبر منتشر شد، امام حسن علیه السلام و شیعیان نفرین کردند و بعضی امیر المؤمنین علیه السلام را در خواب دیدند که او را نفرین کرد، و آن ملعون قبل از عملی کردن تصمیمش به مرض طاعون مبتلا شد و به درکات جحیم واصل گردید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۶۸-۲۷۰

اعتراف عالم بزرگ زرتشتی به محبت ایرانیان به اهل بیت و آزار ایرانیان به این دلیل توسط بنی امیه ملعون

رشید شهمردان تاریخدان، ایران شناس و اوستا پژوه بزرگ و متعصب زرتشتی در کتاب خود می‌نویسد که حکومت خلفای غاصب بنی امیه ایرانی‌ها را به خاطر علاقه و به خاطر محبتی که به فرزندان حضرت علی علیه سلام داشتند شکنجه و اذیت می‌کردند. وی می‌نویسد:

خلفای اموی ملل تابعه به ویژه ایرانیان و زرتشتیان را به نظر حقارت و پستی می‌نگریستند و هرنوع شکنجه و آزار بر آن‌ها روا می‌داشتند، زیرا که ایرانیان خاندان علی (علیه السلام) را محترم می‌شمردند.

تاریخ زرتشتیان پس از ساسانیان، تألیف رشید شهمردان، صفحه ۵۹

تقویم شیعه

ششم رمضان

ضرب سکه به نام امام رضا علیه السلام

در این روز در سال ۲۰۱ هجری قمری سکه طلا به نام مبارک حضرت رضا علیه السلام زدند. بنا بر قولی این روز روز ولایتعهدی اجباری آن حضرت بوده است، و مردم با آن حضرت به ولایت عهدی بیعت نمودند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۰

وعنه رفعه قال: قال أبو عبد الله عليه السلام لرجل: اجعل قلبك قرينا برا، وولدا واصلا، واجعل علمك والدا تتبعه، واجعل نفسك عدوا تجاهده، واجعل مالك عارية تردها. محمد بن علي بن الحسين بإسناده، عن مسكان، عن عبد الله بن أبي يعفور، عن الصادق عليه السلام نحوه.

امام صادق علیه السلام به مردی فرمودند: قلب خود را قرین و همراه نیکو و فرزند شایسته‌ای برای خود قرار ده، دانش خود را برای خودت پدری قرار ده که از آن پیروی کنی، و نفس خود را برای دشمن قرار ده که با آن مبارزه کنی، و مال خویش را عاریتی قرار ده که آن را برگردانی.

وسائل الشیعة، تالیف شیخ حر عاملی رحمه الله، ابواب جهاد با نفس، باب ۱، حدیث ۴

اسامی و القاب و کنیه‌های امام زمان علیه السلام و وجه تسمیه آن‌ها

اول: احمد

شیخ صدوق در کمال الدین روایت کرده از امیر المومنین علیه السلام که فرمودند: بیرون می‌آید مردی از فرزندان من در آخرامان . .» تا آنکه فرمود: برای او دو اسم است، اسمی مخفی و اسمی ظاهر، اما اسمی که مخفی است، احمد است. الی آخر»

در غیبت شیخ طوسی روایت شده، از حذیفه که گفت: شنیدم رسول خدا صلی الله علیه و آله را که ذکر کرد مهدی را، پس فرمودند: بیعت می‌کنند با او، میان رکن و مقام. اسم او احمد است و عبد الله و مهدی؛ پس این‌ها نام‌های اوست.»

در تاریخ ابن خشاب» و غیره، روایت است که: آن جناب، صاحب دو اسم است و ظاهرا مراد، دو اسم مبارک رسول خدا صلی الله علیه و آله باشد.»

نجم ثاقب، تالیف میرزای نوری، جلد ۱، صفحه ۸۵-۸۶، چاپ انتشارات کتاب جمکران

امیر المومنین علیه السلام برگزیده خداوند (به روایت اهل تسنن)

ابن مردویه از علمای اهل تسنن روایت کرده‌ است:

ابن مردويه، عن ابن عباس، عن النبي صلى الله عليه وآله وسلم: علي صفوة الله». 

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: علی (علیه السلام) برگزیده خداست.

مناقب علی بن ابی طالب (علیهما السلام)، تالیف ابن مردویه، صفحه ۶۶، حدیث ۳۹، چاپ دار الحدیث

تقویم شیعه

دهم ماه رمضان

۱- آمدن نامه‌های اهل کوفه برای امام حسین علیه السلام

در سال ۶۰ هجری قمری جمعی از کوفیان نامه‌های مردم کوفه را برای امام حسین علیه السلام را آوردند. که از جمله نام سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه و رفاعه بن شداد بجلی و حبیب بن مظاهر و جمعی از شیعیان آن حضرت در آن‌ها بود، که توسط عبد الله بن مسمع همدانی و عبد الله بن وال خدمت امام علیه السلام آورده شد.

۲- وفات حضرت خدیجه علیها السلام

در این روز حضرت خدیجه کبری علیها السلام از دنیا رحلت فرمودند. این قول بنا بر نقل ۴۵ روز بعد از رحلت جناب ابو طالب علیه السلام است. اقوال دیگر در رحلت آن حضرت چنین است: ۲۳ رجب، ۲۷ رجب، آخر رجب، اول ماه رمضان، ۱۲ ماه رمضان. آن حضرت بعد از حضرت ابو طالب علیه السلام به سه روز فاصله و به قولی یک ماه و به قولی ۴۵ روز و به قولی ۵۰ روز وفات کرده است. آن حضرت نخستین همسر پیامبر صلی الله علیه و آله بود، و تا خدیجه صلی الله علیه و آله زنده بود نبی گرامی اسلام صلی الله علیه و آله همسری اختیار نفرمود. سبقت به اسلام و خدمات او به پیامبر صلی الله علیه و آله زیاده از آن است که ذکر شود. در فضیلت آن حضرت همین بس که والده مکرمه حضرت صدیقه طاهره علیها السلام است، و همه ذریه پیامبر صلی الله علیه و آله به ایشان منتهی می شوند. آن حضرت هنگام رحلت چند وصیت به پیامبر صلی الله علیه و آله نمودند، و با آن همه فداکاری و انفاق مال، به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کردند: یا رسول الله، مرا ببخشید که در حق شما کوتاهی کردم. پیامبر صلی الله علیه و آله: حاشا و کلا! من از شما تقصیری ندیدم، بلکه منتهای سعی و کوشش خود را در حق من نمودی. شما در خانه من زحمات زیادی را متحمل شدی. اموالت را در راه خدا بذل و بخشش نمودی. آنگاه خدیجه علیها السلام عرض کرد: یا رسول الله، شما را وصیت می‌کنم به این دختر و به حضرت فاطمه علیها السلام اشاره نمود این دختر بعد از من یتیم و غریب است. کسی از زن‌های قریش او را اذیت نکند. کسی به صورت او لطمه‌ای نزند، به روی او داد نزند و مکروهی نبیند. آن حضرت اولین زنی است که پیامبر صلی الله علیه و آله را تصدیق نمود، و اول زنی است که در مکه با رسول خدا صلی الله علیه و آله نماز جماعت خواند، و اول زنی است که ایمان خود را در مکه در میان مشرکین اظهار نمود، و اول زنی است که در مقابل دشمن از رسول خدا صلی الله علیه و آله دفاع نمود و تمام اموال خود را به پیامبر صلی الله علیه و آله بخشید، و اول زنی است که ایمانش با قبول ولایت امیر المومنین علیه السلام به درجه کمال رسید. روزی پیامبر صلی الله علیه و آله خدیجه علیها السلام را خواست و در کنار خود نشانید و فرمود: این جبرئیل است و می‌گوید: برای اسلام شروطی است که عبارتند از: اقرار به یگانگی خداوند متعال، اقرار به رسالت رسولان، اقرار به معاد و اصول این شریعت و احکام آن، اطاعت از اولی الامر و ائمه طاهرین از فرزندان او یکی بعد از دیگری با برائت از دشمنان ایشان. حضرت خدیجه علیها السلام به همه آن‌ها اقرار نمود و ائمه طاهرین به خصوص امیر المؤمنین علیه السلام را تصدیق کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: هو مولاک و مولی المؤمنین و امامهم بعدی: یعنی علی مولای تو و مولای مومنان بعد از من و امام ایشان است. آنگاه از خدیجه علیها السلام در قبول ولایت امیر المومنین علیه السلام عهد موکد گرفت. سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله یک یک از اصول و فروع دین حتی آداب وضو و نماز و روزه و حج و جهاد و صله رحم و واجبات و محرمات را بیان فرمود. سپس پیامبر صلی الله علیه و آله دست خود را بالای امیر المومنین نهاد و خدیجه علیها السلام دست خود را بالای دست رسول خدا صلی الله علیه و آله و به این ترتیب با امیر المومنین علیه السلام بیعت نمود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۱-۲۷۴

کجاست مثل خدیجه .

قالت أم سلمة فلما ذكرنا خديجة بکی رسول الله ثم قال خديجة و أين مثل خديجة صدقتني حین كذبني الناس و وازرتني على دين الله و أعانني عليه بمالها إن الله عز و جل أمرني أن أبشر خديجة ببيت في الجنة من نصب امرد لا صخب فيه و لا نصب .

ام سلمه رضوان الله علیها گفت: هر وقت ذکر حضرت خدیجه سلام الله علیها می‌کردیم رسول خدا صلی الله علیه گریان می‌شد و سپس می‌فرمود: خدیجه و کجاست مثل خدیجه؟ او در آن هنگام که مردم مرا تکذیب کردند، مرا تصدیق نمود و مرا با ثروت خود برای پیشرفت دین خدا یاری نمود. خدا به من دستور داد خدیجه را به قصر زمردی که در بهشت قرار دارد و هیچ رنج و زحمتی در آن نیست بشارت دهم.

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی رضوان الله علیه، جلد ۴۳، صفحه ۱۳۱، چاپ دار احیاء التراث العربی

امیر المومنین علیه السلام از چه موقع امیر المومنین نامیده شدند؟

سید بن طاووس رضوان الله علیه روایت کرده است:

فيما نذكره من المجلد الأول من كتاب الدلائل» تأليف الشيخ الثقة أبي جعفر محمد بن جرير الطبري، بتقديم تسمية مولانا علي عليه السلام بأمير المؤمنين، فقال ما هذا لفظه: وأخبرني أبو عبد الله الحسين بن عبد الله البزاز قال: حدثنا أبو الحسن علي بن محمد بن أحمد بن لؤلؤ البزاز قال: حدثنا أبو سهيل أحمد بن عبد الله بن زياد قال: حدثني أبو العباس عيسى بن إسحاق قال: سئلت إبراهيم بن هراسة عن عمرو بن شمر عن جابر الجعفي قال: قال أبو جعفر محمد بن علي عليهما السلام: لو علم الناس متى سمي علي (أمير المؤمنين) ما انكروا ولايته. قلت: رحمك الله، متى سمي علي (أمير المؤمنين)، قال: كان ربك عز وجل حيث أخذ من بني آدم من ظهورهم ذريتهم وأشهدهم على أنفسهم ألست بربكم ومحمد رسولي وعلي أمير المؤمنين.

از جابر جعفی نقل شده است که حضرت امام باقر علیه السلام فرمودند: اگر مردم می‌دانستند از چه زمانی علی علیه السلام امیر المومنین خوانده شد، هرگز ولایتش را انکار نمی‌کردند. جابر پرسید: خدا به شما رحمت عنایت کند، علی علیه السلام از چه زمانی امیر المومنین خوانده شد؟ حضرت پاسخ دادند: پروردگار عزیز و جلیل علی علیه السلام را امیر المومنین خواند از زمانی که در عالم ذر از صلب فرزندان حضرت آدم، ذریه آن‌ها را بر گرفت و آن‌ها را گواه بر خویشتن ساخت و فرمود: آیا من پرودگار شما نیستم؟ و محمد (صلی الله علیه و آله) رسول من و علی (علیه السلام) امیر المومنین؟

اليقين، تالیف سید بن طاووس، صفحه ۲۲۲، باب ۶۵، چاپ دار العلوم بیروت

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین علیه السلام

تقویم شیعه

دوازدهم رمضان

مراسم عقد اخوت

در این روز در سال اول هجرت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بین اصحاب خود عقد اخوت بست و امیر المومنین علیه السلام را برادر خود گردانید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۳

٥ـ قال : ومن ألفاظ رسول الله ( صلّى الله عليه وآله وسلم ) : الشديد من غلب نفسه.

از سخنان رسول خدا صلی الله علیه و آله این بود که می‌فرمودند: قوی و استوار آن کسی است که بر نفس خویش غلبه کند.

وسائل الشیعة، تالیف شیخ حر عاملی رحمه الله، ابواب جهاد با نفس، باب ۱، حدیث ۵

امام حسن علیه السلام شبیه‌ترین مردم به رسول خدا صلی الله علیه و آله

شیخ مفید رضوان الله علیه روایت کرده است که امام صادق عليه السلام فرمودند:

كانَ الحَسَنُ أشبَهَ النّاسِ بِرَسولِ اللّه ِ خَلقا و سُؤدُدا و هَديا.

امام حسن عليه السلام در خلقت و سيرت و شرافت شبيه ترين مردم به رسول خدا بود.

الارشاد، تالیف شیخ مفید، جلد ۲، صفحه ۵، چاپ موسسه آل البیت لاحیاء التراث

تقویم شیعه

پانزدهم رمضان

۱- ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام

شب نیمه ماه رمضان سال سوم هجری قمری دومین امام شیعیان حضرت ابو محمد حسن بن علی بن ابی طالب علیهم السلام در شهر مدینه به دنیا آمد. القاب آن حضرت: سید، سبط، امین، اثیر، حجت، بر، نقی، زکی، مجتبی، زاهد. رنگ مبارکش سرخ و سفید، دیدگان مبارکش گشاده و چشمانش مشکی بود. گونه مبارکش هموار و محاسنش انبوه و موی سرش مجعد بود. گردن مبارک در نور و صفا مانند نقره صیقل زده، میانه بالا و شانه‌هایی گشاده داشت و از همه مردم خوشروتر بود. خضاب بسیار می‌کرد و بدن شریفش در نهایت لطافت بود. 

در روز هفتم ولادت آن حضرت، مادرش فاطمه زهرا علیها السلام آن مولود مبارک را در پارچه حریری که جبرئیل علیه السلام آن را برای پیامبر صلی الله علیه و آله از بهشت آورده بود، پیچید و خدمت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله آورد، و آن حضرت نام مبارکش را حسن نهاد و گوسفندی برای حضرتش عقیقه نمود.

۲- حرکت حضرت مسلم علیه السلام به سمت کوفه

در این روز در سال ۶۰ هجری قمری حضرت ابا عبد الله علیه السلام جناب مسلم بن عقیل علیه السلام را به کوفه روانه کرد. همراه او پاسخ نامه‌های کوفیان را داده بود که مضمون آن چنین بود: به سوی شما برادر و پسر عمویم، موثق اهل بیت خویش، مسلم بن عقیل را فرستادم. اگر او بنویسد برای من که رأی دانایان و بزرگان شما متفق شده بر آنچه در نامه‌ها درج کرده‌اید، به زودی به سوی شما خواهم آمد، ان شاء الله.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۶-۲۷۷

تقویم شیعه

چهاردهم رمضان

شهادت مختار رضوان الله علیه

در سال ۶۷ هجری قمری در چنین روزی مختار بن ابی عبیده ثقفی به شهادت رسید، و مزار او کنار مرقد حضرت مسلم علیه السلام در انتها مسجد کوفه است. 

مصعب بعد از به شهادت رساندن مختار، دستور داد همسر او را دستگیر کنند. او زنی مومنه به نام عمره دختر نعمان بن بشیر انصاری بود. مصعب گفت: برائت بجوی از شوهرت. او گفت: چگونه برائت بجویم از کسی که روزهای روزه و شب‌ها به نماز مشغول بود، و خون خود را برای خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله نثار کرد و خونخواهی فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله نمود؟ مصعب در حالتی که شمشیرش را از غلاف بیرون کشیده بود، گفت: پس تو را به شوهرت ملحق می‌کنم. همسر مختار جواب داد: پس از این مرگ بهشت است و به خدا قسم هیچ چیزی را بر محبتم به علی بن ابی طالب علیهما السلام ترجیح نمی‌دهم. 

در گرمای هوا در صحرایی بین حیره و کوفه دست و پای او را بستند و بعد گردن او را زدند و سر از بدنش جدا کردند. این زن مومنه اولین زن شهیدی است که در محبت امیر المومنین علیه السلام با شکنجه کشته شد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۵-۲۷۶

تقویم شیعه

سیزدهم رمضان

مرگ حجاج ثقفی لعنت الله علیه

در سال ۹۵ هجری قمری در چنین روزی ظالم سفاک پلید حجاج بن یوسف ثقفی لعنت الله علیه به هلاکت رسید. او در زمان ولید بن عبد الملک در شهر واسط که خودش بنا کرده بود با مرض آکله در شکمش به درک واصل شد. اقوال دیگر در روز مرگ او ۲۱، ۲۳، ۲۵، ۲۷ ماه رمضان است. مادر او قارحه نامی بود که قبل از همسری با یوسف بن عقیل پدر ظاهری حجاج، در منزل حارث بن کلده طبیب بود. هنگامی که حجاج به دنیا آمد سوراخ مقعد نداشت، طبیب برای او سوراخ قرار داد. همچنین او شیر نمی‌خورد تا اینکه بز سیاهی کشتند و از خونش بر مادر و به صورت حجاج مالیدند و او از روز چهارم قبول کرد. به این سبب حجاج خونخوار شد و می‌گفت: بیشترین لذت من در ریختن خون است. این صفت از کسی که مدت حمل او دو سال و نیم بوده و بیش از دو سال و نیم پس از مرگ پدرش به دنیا آمده، بعید نیست.

تعداد کشته شدگان به دست او را به جز جنگ‌ها، یکصد و بیست هزار نفر نوشته‌اند. هنگامی که هلاک شد، در زندان او پنجاه هزار مرد و سی هزار زن بود که ۱۶ هزار از آن‌ها و عریان بودند، و قاعده‌ی آن ملعون این بود که زن و مرد و اطفال را با هم زندانی می‌کرد، زندان او سقف نداشت.

عده‌ی زیادی از دوستان و شیعیان امیر المومنین علیه السلام را شهید کرد، از جمله کمیل بن زیاد نخعی، قنبر غلام امیر المومنین علیه السلام، عبد الرحمن بن ابی لیلی انصاری، که آن قدر او را تازیانه زد که امیر المومنین علیه السلام را سب کند ولی او مناقب آن حضرت را می‌گفت، تا حجاج دستور داد او را شهید کردند. دست و پای یکی از حواریین امام زین العابدین علیه السلام به نام یحیی بن ام طویل را برید تا شهید شد. همچنین سعید بن جبیر را به شهادت رسانید که ۱۵ روز بعد از قتل او حجاج به درک واصل شد. حجاج به مرض آکله مبتلا شد، و طبیب تکه گوشتی را به نخی بست تا آن ملعون بلعید. طبیب آخر نخ را نگه داشت، و بعد از لحظه ای نخ را کشید و دید چیزی نمانده است، و معلوم شد که به زودی جا با مالک جهنم خواهد سپرد. قبر او را در شهر واسط مخفی کردند و آب روی آن رها کردن ولی در زمان سفاح قبر او را پیدا کردند، آنچه مانده بود سوزانده و بر باد دادند. او بیست سال در عراق حکومت کرد، و عمر نحسش ۵۳ یا ۷۳ سال بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۴-۲۷۵

تقویم شیعه

نوزدهم رمضان

ضرب خوردن امیر المومنین علیه السلام

در ۱۹ ماه رمضان سال ۴۰ هجری قمری در نماز صبح در مسجد کوفه با شمشیری مسموم به دست ناپاک ابن ملجم منافق لعنت الله علیه بر فرق مبارک امیر المومنین علیه السلام ضربت وارد شد. در ۱۳ ماه رمضان سال ۴۰ هجری قمری حضرت مولی الموحدین علی بن ابی طالب امیر المومنین علیهما السلام بعد از فارق شدن از جنگ نهروان از شهادت خود خبر دادند. در آن روز حضرت بر فراز منبر بعد از بیان کلماتی پربار در حقایق اسلام، در آخر بیانات شریف خود، به فرزندشان امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند: تا امروز چند روز از ماه مبارک رمضان می گذرد؟ امام مجتبی علیه السلام فرمود: ۱۳ روز گذشته است. از امام حسین علیه السلام پرسیدند: چند روز باقی مانده است؟ امام حسین علیه السلام فرمود: ۱۷ روز باقی مانده است. در این هنگام امیر المومنین علیه السلام دست به محاسن مبارک گرفتند و فرمودند: نزدیک است این موی من به خون سرم خضاب شود. 

در شب ۱۶ ماه رمضان سال ۴۰ هجری قمری امیر المؤمنین علیه السلام در خواب پیامبر صلی الله علیه و آله را دیدند، و آن حضرت به نزدیک شدن ملاقاتشان در بهشت به امیر المومنین علیه السلام بشارت دادند، امیر المومنین علیه السلام به دخترشان ام کلثوم علیها السلام خبر دادند. در شب نوزدهم در شب نوزدهم امیر المومنین علیه السلام روزه را در منزل ام کلثوم علیها السلام افطار نمودند. در شب ۱۹ ماه رمضان سال ۴۰ هجری قمری وردان و شبیب لعنت الله علیهما که با ابن ملجم در شهادت امیر المومنین علیه السلام همراه بودند، در حین درگیری کشته شدند. در سال چهلم گروهی از خوارج در مکه جمع شدند و بر کشتگان نهروان گریستند. سه نفر از آنان با هم پیمان بستند که در یک شب امیر المومنین علیه السلام و عمرو عاص و معاویه را بکشند. ابن ملجم کشتن امیر المومنین علیه السلام را بر عهده گرفت و وارد کوفه شد و با کمک قطام بنت اخضر که ابن ملجم قصد ازدواج با او را داشت، و با همدستی شبیب بن بجره و وردان بن مجاله تصمیم خود را عملی کرد. در صبح روز نوزدهم بعد از اذان صبح، امیر المومنین علیه السلام وارد مسجد شد و صدای نازنین ایشان به یا ایها الناس، الصلاة بلند شد. سپس آن حضرت مشغول نماز شد. هنگامی که در رکعت اول سر از سجده برداشت شبیب بر آن حضرت حمله‌ور شد، ولی شمشیرش خطا کرد. بلافاصله ابن ملجم لعنه الله حمله کرد و شمشیر او فرق مبارک آن حضرت را شکافت و محاسن شریفش به خون فرق مبارکش خضاب شد، و صدای مبارکش بلند شد: بسم الله و بالله و علی مله رسول الله، فزت و رب الکعبه.  صدای جبرئیل بلند شد: تهدمت والله ارکان الهدی و انطمست اعلام التقی و انفصمت العروه الوثقی، قتل ابن عم المصطفی، قتل الوصی المجتبی، قتل علی المرتضی، قتل اشقی الاشقیاء.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۸۷-۲۸۸

امیر المومنین علیه السلام امام پرهیزگاران، سرور مسلمانان و رهبر رو سفیدان (به روایت اهل تسنن)

فضائل امیر المومنین علیه السلام در کتب اهل تسنن، خارج از شمارش و حد و حصر است. یکی از فضائل مخصوص امیر المومنین علیه السلام که نشان‌دهنده‌ی شایستگی امیر المومنین علیه السلام بر خلافت پیامبر صلی الله علیه و آله و سیادت او بر سایرین است، این حدیث نبوی است که حافظ ابی نعیم اصفهانی از علما و محدثین بزرگ اهل تسنن و همچنین ابن مغازلی یکی دیگر از علمای اهل تسنن روایت کرده‌اند:

حدثنا محمد بن محمد بن أحمد ثنا محمد بن عبد الله الحضرمي ثنا أبو بكر ابن أبي شيبة ثنا أحمد بن مفضل حدثنا جعفر الأحمر عن هلال أبي أيوب الصيرفي عن أبي كثير الأنصاري عن عبد الله بن أسعد قال : قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : انتهيت ليلة أسري بي إلى السدرة المنتهى فأوحي إلي في علي بثلاث : أنه إمام المتقين وسيد المسلمين وقائد الغر المحجلين إلى جنات النعيم .

عبد الله بن اسعد ‌گوید:‌ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: شبی که مرا به آسمان بردند، به سدرة المنتهی رسیدم، در باره علی (علیه السلام) به سه چیز برای من وحی شد: او (علی بن ابی طالب علیهما السلام) امام پرهیزگاران، سرور مسلمانان و رهبر رو سفیدان تا بهشت‌های پرنعمت است.

معرفة الصحابة، تالیف ابی نعیم اصفهانی، جلد ۳، صفحه ۱۵۸۷، حدیث ۴۰۰۲، چاپ دار الوطن

مناقب الامام علی علیه السلام، تألیف ابن مغازلی، صفحه ۱۳۱، حدیث ۱۴۷، چاپ دار الاضواء

قابل توجه مخالفین ولایت امیر المومنین علیه السلام: طبق این حدیث امیر المومنین علیه السلام امام پرهیزگاران، سرور مسلمانان و رهبر رو سفیدان» است پس دو حالت وجود دارد: یا غاصبین خلافت مسلمان نبودند یا مسلمان بودند؛ اگر که نبودند که هیچ کلا، اما اگر واقعا مسلمان بودند پس طبق این حدیث امیر المومنین علیه السلام سرور و امام و رهبر آن‌ها و شایسته خلافت بوده، پس چرا حق ایشان را غصب کرده و به جای امام و سرور خود بر مقام خلافت نشستند؟!

السلام عليك يا يعسوب الدين اسد الله الغالب علي بن ابي طالب عليهما السلام

اعتراف ابن حجر مکی به تولد و قائم بودن امام زمان علیه السلام

 

ابن حجر مکی از علمای بزرگ اهل سنت عمری و از دشمنان مکتب اهل بیت علیهم السلام در کتابی که بر ضد شیعیان نوشته است می‌نویسد:

ولم یخلف غیر ولده أبی القاسم محمد الحجة ، وعمره عند وفاة أبیه خمس سنین ، لکن أتاه الله فیها الحکمة ، ویسمى القائم المنتظر .

امام حسن عسکرى (علیه السلام) فرزندى غیر از ابو القاسم م ح م د حجت نداشته است که عمر آن حضرت در زمان وفات پدرش پنج سال بوده است ولى خداوند به او حکمت آموخت و قائم منتظر نامیده شده است.

الصواعق المحرقة، تالیف ابن حجر مکی، جلد ۲، صفحه ۶۰۱، چاپ موسسه الرسالة

تقویم شیعه

هفدهم رمضان

۱- معراج پیامبر

معراج پیامبر صلی الله وعلیه و آله پنج سال بعد از بعثت در چنین روزی واقع شده، و آیه سبحان الذی اسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد القصی.، در این باره نازل شده است. معراج پیامبر صلی الله علیه و آله در ۲۱ ماه رمضان نیز نقل شده است.

معراج از جمله ضروریات اسلام است، و از آیات کریمه و احادیث متواتره ثابت شده است که خداوند متعال حضرت رسول صلی الله علیه و آله را در یک شب از مکه معظمه تا مسجد الاقصی و از آنجا به آسمان‌ها تا سدرة المنتهی و عرض اعلی برد، و عجایب آفرینش آسمان‌ها را به آن حضرت نمایاند و رازهای نهانی و معارف نامتناهی را به آن حضرت القا فرمود و آن حضرت در بیت المعمور تحت عرش به عبادت حق تعالی قیام فرمود و با انبیاء علیهم السلام ملاقات نمود و داخل بهشت شد و منازل اهل بهشت و احوال کسانی که در عذاب بودند را مشاهده فرمود. احادیث متواتر دلالت دارد که عروج آن حضرت به بدن بوده نه به روح، و در بیداری بوده نه در خواب. اقوال دیگر در تعیین روز معراج چنین است: ۱۷ ماه رمضان سال ۱۲ قبل از هجرت، ۱۷ ربیع الاول قبل از هجرت، ۱۷ رجب قبل از هجرت، ۱۷ ماه رمضان ۵ سال قبل از بعثت، ۲۷ ماه رمضان، ۲۱ ماه رمضان. درباره مکانی که آغاز حرکت پیامبر صلی الله علیه و آله به سوی معراج بوده نیز چند قول است: از منزل خدیجه علیها السلام، از منزل ام هانی خواهر امیر المومنین علیه السلام، از شعب ابی طالب علیه السلام. 

امام صادق علیه السلام فرمودند: حق تعالی حضرت رسول صلی الله علیه و آله را صد و بیست و چهار مرتبه به آسمان برد، و در هر مرتبه به آن حضرت درباره ولایت و امامت امیر المؤمنین علیه السلام و دیگر ائمه طاهرین علیهم السلام زیاده از سایر فرایض تأکید و توصیه نمود.

۲- جنگ بدر

۳- در روز جمعه در سال دوم هجرت جنگ بدر کبری به وقوع پیوست ۱۸ یا ۱۹ این ماه هم ذکر شده است. تعداد مسلمانان ۳۱۳ نفر و تعداد شهدای آنان ۹ تا ۱۴ نفر، و تعداد کفار ۹۵۰ نفر بود. مقتولین کفار ۷۰ نفر بودند و ۷۰ نفر را هم مسلمانان اسیر گرفتند. ۳۵ نفر از ۷۰ نفر کشته های کفار به دست امیر المؤمنین علیه السلام به قتل رسیدند و در کشتن نصف دیگر هم آن حضرت علیه السلام شریک بودند. در این جنگ ابو جهل نیز کشته شد. ابو جهل هشام بن مغیره مخزومی از دشمنان سر سخت پیامبر صلی الله علیه و آله بود. او با اینکه نامش هشام بود ولی از فرط بدجنسی و زشت سیرتی به ابی جهل مکنی شد. ابو جهل کسی بود که در مکه آزار و اذیت بسیار به رسول اکرم صلی الله علیه و آله نمود. بچه‌دان شتر بر سر مبارک حضرت ریخت. خاکستر و خاک بر سر مبارک حضرت ریخت. سنگ به دندان مبارکش زد، نسبت کذب و جنون به آنان حضرت داد. مادر عمار یاسر جناب سمیه را بعد از شکنجه بسیار با نیزه‌ای که به ران او زد شهید کرد.

در جنگ بدر دو برادر انصاری معاذ و معوذ به خاطر سابقه‌ای که از او در اذیت پیامبر صلی الله علیه و آله شنیده بودند تصمیم به کشتن او گرفتند. به هر صورت او را ضربه‌هایی زدند و یکی از دو برادر دستش قطع شد و به پوست آویزان گردید، ولی چون دید دستش مزاحم جنگ با ابو جهل و هواداران اوست، زیر پایش گذاشت و دفعتاً آن را از بدنش جدا کرد، و سپس ابو جهل را نقش زمین کردند. بعد از جنگ، پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: کسی خبر از ابو جهل بیاورد. عبد الله بن مسعود رفت و پا روی سینه او گذاشت. ابو جهل به هوش آمد و گفت: بر جای بلندی پای گذاشته‌ای، کاش قاتل من دهقان نبود (که کنایه‌ای به انصار بود). عبد الله بن مسعود سر او را از بدن جدا کرد و نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آورد و جلوی پای آن حضرت انداخت. پیامبر صلی الله علیه و آله شکر الهی به جا آورد، و خداوند نصرت خود را بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل نمود، و آن حضرت فرمود: امروز روز عید است و باید شکر خدا را بر نعمتی که به اهل ایمان عطا فرموده به جای آورد.

۳- قتل عایشه

در شب ۱۷ ماه رمضان در سال ۵۸ هجری قمری در مدینه، عایشه دختر ابو بکر به دست معاویه کشته شد، و به سزای اعمالش رسید. دو قول دیگر در این باره ۲۹ رجب و آخر ذی الحجه است. پیامبر صلی الله علیه و آله دوست داشت تا زنده است مرگ و دفن عایشه را ببیند. ابن ابی الحدید می گوید: اگر عمر بن خطاب به جای علی علیه السلام بود هر آینه عایشه را قطعه قطعه می کرد.

معاویه (لعنه الله) چون خواست برای پسرش یزید (لعنه الله) از مردم بیعت بگیرد، عایشه (لعنها الله) انکار آن کرد و معاویه را تهدید کرد و گفت: برادرم محمد را کشتی، و برای یزید بیعت می‌گیری؟ معاویه ترسید که مبادا او ایجاد فتنه کند. لذا در خانه خود چاهی کند و آن را پر از آهک کرد و فرش قیمتی بر روی آن پهن نمود و عایشه را وقت نماز عشاء به خانه خود خواندم وقتی عایشه وارد شد، معاویه او را به نشستن بر آن تخت تعارف کرد. همین که روی آنشست، فرو رفت و به چاه افتاد و هلاک شد. معاویه در چاه چندین نیزه مسموم تعبیه کرده بود و هنگامی که عایشه در چاه افتاد فوراً کار او ساخته شد.

عایشه در زمان حیات پیامبر صلی الله علیه و آله با آن حضرت رفتار نامناسبی داشت. با امیر المومنین علیه السلام و حضرت صدیقه علیها السلام و همسران پیامبر صلی الله علیه و آله رفتارهای زشت و کینه‌توزانه‌ای روا داشت. واقعه جمل و کشته شدن حدود بیست هزار نفر از مسلمین به خاطر فتنه او از کارهای معروف اوست. وقتی حضرت زهرا علیها السلام به شهادت رسید، همسران رسول خدا صلی الله علیه و آله برای سر سلامتی امیر المومنین آمدند جز عایشه که اظهار مریضی کرد و سخنی گفت که دلالت بر خوشحالی او داشت.

از مشخص‌ترین نشانه‌های بغض و کینه او نسبت به امیر المومنین علیه السلام این بود که غلامش را عبد الرحمن نام نهاد و گفت: این نام گذاری را به خاطر محبتم به قاتل علی بن ابی طالب یعنی عبد الرحمن بن ملجم انجام دادم.

۴- وفات پسر برادر ابو لؤلؤ رحمه الله

در این روز ابو د عبد الله بن ذکوان پسر برادر ابو لؤلؤ به مرگ ناگهانی در مدینه در سال ۱۳۰ یا ۱۳۱ هجری قمری در گذشت. ابو د از اصحاب امام زین العابدین علیه السلام بود. او عالم اهل مدینه به حساب، فرائض، نحو، شعر، حدیث و فقه بود. ذهبی می‌گوید: عبد الله بن ذکوان، ابو عبد الرحمان، ابو د، از بزرگان و اهل مدینه بود. او پسر برادر ابو لؤلؤ و مورد وثوق است که مالک و لیث و سفیان ثوری و سفیان بن عیینه از او روایت کرده‌اند.

اشاره‌ای به احوال ابو لؤلؤ رحمه الله

اسم او فیروز و چون دختری به نام لؤلؤة داشت مکنی شد به ابو لؤلؤة (ابو لؤلؤ)، و از القاب ایشان شجاع الدین و بابا شجاع الدین است. اصلش ایرانی و در نهاوند به دنیا آمده است.

مذهب آن بزرگوار

صاحب ریاض العلماء می‌فرماید: معروف آن است که ابو لؤلؤ از برگزیدگان شیعیان امیر المومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام بوده است. مغیرة بن شعبه (لعنه الله) چون از زمان حیات رسول خدا صلی الله علیه و آله عداوت و بغض و کینه خاصی به علی بن ابی طالب علیهما السلام داشت، بر ابو لؤلؤ سخت می‌گرفت و میزان مالیات او را سنگین و سنگین‌تر می‌کرد؛ به حدی که یک روز به ابو لؤلؤ گفت: اگر به خانه ی علی بن ابی طالب رفت و آمد نکنی و دست از محبت او برداری مالیات را از تو بر می‌دارم و آن را می‌بخشم؛ اما ابو لؤلؤ قبول نکرد.

قتل هرمزان، جفینه، دختر ابو لؤلؤ (لؤلؤة)، پسر و همسر ابو لؤلؤ

هنگامی که عمر (لعنه الله) در بستر مرگ بود عبید الله بن عمر (لعنهما الله) با رهنمود و همکاری خواهرش حفصه، دختر و همسر و پسر ابو لؤلؤ را که مسلمان بودند کشت، جفینه که ایرانی بود و هرمزان که دوست ابو لؤلؤ و پسر یزدجرد سوم و برادر حضرت شهربانو همسر امام حسین علیه السلام بود را به همراه چند نفر دیگر از فارسی زبانان مدینه به قتل رساند و بعد از کشتن جناب هرمزان بدن او را قطعه قطعه کرد. او می گفت: به هر عجمی که دست پیدا کنم خواهم کشت».

هنگامی که هرمزان اسیر شد به مدینه آمد، و عمر اسلام را بر او عرضه کرد. او قبول نکرد و در همان مجلس هنگامی که عظمت و جلالت امیر المومنین علیه السلام را دید به دست آن حضرت اسلام آورد و از مخلصین اصحاب حضرت شد و اکثر اوقاتش در مسجد مشغول نماز بود. امیر المومنین علیه السلام هنگامی که از کار عبید الله با خبر شد که دختر و پسر و همسر ابو لؤلؤ و هرمزان و جفینه را کشته است، فرمود: این فاسق جرم بزرگی را مرتکب شده و مسلمانی را بدون گناه کشته است». سپس به پسر عمر فرمود: اگر روزی بر تو دست پیدا کنم به خاطر قتل هرمزان تو را خواهم کشت».

درخواست امیر المؤمنین علیه اسلام و عده‌ای از اصحاب برای قصاص عبید الله بن عمر به ارتکاب این جرائم در حق چند مسلمان، دلیل بر اسلام ابو لؤلؤ است و تا عمر مرد و عثمان بعد از سه روز خلیفه شد عبید الله بن عمر در زندان بود و عثمان او را بخشید و آزاد کرد.

ابو لؤلؤ رحمه الله در مدینه

اکثر مورخین معتقدند که روز ضربت خوردن عمر، ابو لؤلؤ در صف اول نماز جماعت در مسجد بوده است، و اگر او مسلمان نبوده است داخل مسجد چه می‌کرده است؟! تناقض گویی عده‌ای دلالت بر کذب کلامشان دارد. عده‌ای گفته‌‌اند: هنگامی که ضربه به عمرر زد در حال فرار بر خود ضربه‌ای زد و مرد. عده‌ای گفته‌اند: عبید الله بن عمر او را کشته است. بعضی گفته‌اند: مردی از بنی تمیم او را کشته است. بعضی گفته‌اند: عبد الله بن عوف سر از بدنش جدا کرد. عده‌ای گفته‌اند : معلوم نشد به کجا رفت و هر چه سربازان دنبال او گشتند او را پیدا نکردند. به هر صورت اگر کشته شد، یا خودش را کشت با جسدش چه کردند و به کجا دفن شد؟ هیچ کس ذکر نکرده است. اما شیعه معتقد است که ابو لؤلؤ با معجزه و عنایت امیر المومنین علیه السلام به کاشان آمد و تا زنده بود مردم به او احترام خاصی می‌گذاشتند و کسانی که بعد از مدتی او را دیدند و شناختند نتوانستند ثابت کنند که چگونه ابو لؤلؤ آن روز در مدینه بوده و همان روز یا شب یا فردایش در کاشان بوده است !!

قبر شریف آن بزرگوار در کاشان

قبر ابو لؤلؤ در شهر کاشان است. در سال‌هاى اخیر عده‌اى از محبین اهل بیت علیهم السلام در تزیین و توسیع صحن و مرقد آن بزرگوار زحمت زیادى کشیدند و امکاناتى جهت رفاه حال زوار فراهم کردند. در ماه ربیع الاول سال ۱۴۲۷ هجری قمری ضریح هشت ضلعى زیبا و نفیسى شبیه ضریح جناب هانى بن عروة رحمه الله به همت دوستان اهل بیت علیهم السلام بر قبر ایشان نصب شد. تاریخ بناى گنبد و رواق به بیش از ۷۲۰ سال قبل بر می‌گردد.

۵- بنای مسجد جمكران

در شب سه شنبه ۱۷ ماه مبارک رمضان سال ۳۷۳ هجری قمری بنا بر آنچه كه شيخ صالح و پرهيزكار جناب حسن بن مثله جمكرانی خبر داده است امام عصر حضرت صاحب امان علیه السلام دستور بنای مسجد شريف جمكران را صادر فرمودند و اين ماجرا داستانی طولانی دارد و مسجد هم دارای آداب و نماز مخصوصی است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۸-۲۸۶

تقویم شیعه

بیست و یکم رمضان

۱- شهادت امیر المومنین علیه السلام

امام المتقین امیر المومنین علیه السلام در شب بیست و یکم ماه رمضان مقارن طلوع فجر به شهادت رسید، در حالی که از سن مبارک حضرتش ۶۳ سال گذشته بود. در بیستم ماه رمضان اثرات سم در پاهای مبارک امیر المومنین علیه السلام ظاهر شد و پاهای مبارک ورم کرد. در شب بیست و یکم اثر زهر بر بدن مبارک امیر المومنین علیه السلام بسیار شد. حضرت فرزندان و اهل بیت خود را جمع کرد و با آنها وداع نمود و وصیت‌های خود را فرمود. در آن شب هر چه خوردنی و آشامیدنی آوردند تناول نفرمود، و لب‌های مبارکش به ذکر خدا حرکت می‌کرد، و مانند مروارید عرق از پیشانی نازنینش می‌ریخت و با دست مبارک خود آن را بر طرف می‌کرد. به امام مجتبی علیه السلام فرمود: تو را به برادرت حسین علیه السلام وصیت می‌کنم. به فرزندان دیگر که از فاطمه زهرا علیها السلام نبودند، فرمود: شما را وصیت می‌کنم به اطاعت از حسن و حسین. سپس فرمودند: خداوند شما را صبر نیکو کرامت فرماید. امشب از میان شما می‌روم و به حبیب خود محمد مصطفی صلی الله علیه و آله ملحق می‌شوم چنانچه مرا وعده داده است. صدای گریه از اهل بیت بلند شد. آنگاه دستوراتی در مورد غسل، کفن، نماز و محل دفن به امام مجتبی علیه السلام فرمودند و با امام حسین علیه السلام و حضرت زینب علیها السلام کلماتی از کربلاء فرمودند. بعد از وداع با همگان دست و پای مبارک را به طرف قبله کشیدند و فرمودند: اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمداً عبده و رسوله، و چشمان مبارک را بستند و بهشت را به قدوم خویش مبارک فرمودند. صدای شیون و گریه از خانه آن حضرت بلند شد. اهل کوفه که باخبر شدند، صدای شیون و ناله از تمامی شهر برخواست، مانند روزی که پیامبر صلی الله علیه و آله از دنیا رفتند. در آن شب آفاق آسمان متغیر گشت و زمین لرزید و صدای تسبیح و تقدیس فرشتگان از هوا شنیده شد. سپس مشغول غسل آن حضرت شدند. بعد از غسل و کفن، امام حسن و امام حسین علیه السلام پشت سر تابوت را همانطور که حضرت فرموده بودند برداشته، جلو تابوت خودش حرکت می‌کرد، تا در مکانی فرود آمد. بعد از نماز بر آن حضرت توسط امام مجتبی علیه السلام، مقداری از زیر تابوت را کندند و قبری آماده یافتند که داخل آن لوحی مسی یا سفالی بود و بر آن نوشته شده بود: بسم الله الرحمن الرحیم، این قبری است که نوح پیامبر برای بنده صالح خدا علی بن ابی طالب حفر نموده است. بدن مطهر آن حضرت را دفن نمودند و حسب وصیت آن حضرت، قبر مطهرش را مخفی نمودند تا در زمان هارون بر همگان معلوم شد. فرزندان آن حضرت از همسران مختلف ۲۸ دختر و پسرند. ۵ نفر آن‌ها اولاد حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا علیها السلام هستند که عبارتند از امام حسن و امام حسین و زینب کبری وام کلثوم و حضرت محسن علیهم السلام که در دوران حمل در شش ماهگی توسط منافقین در ماجرای هجوم به خانه امیر المومنین علیه السلام به شهادت رسید. حضرت عباس علیه السلام و جعفر و عثمان و عبد الله در کربلا به شهادت رسیدند، که مادرشان ام البنین است. بقیه اولاد حضرت از همسران دیگر هستند.

وقتی خبر شهادت امیر المومنین علیه السلام به عایشه رسید چنان خوشحال شد که بی‌اختیار شعری خواند و سپس گفت: چه کسی علی را کشت؟ جواب دادند: ابن ملجم. گفت: خاک بر دهانش مباد (کنایه از اینکه خوب کاری کرد). 

در شب ۲۱ ماه رمضان حضرت عیسی بن مریم علیه السلام به آسمان برده شد؛ و در همین شب حضرت موسی بن عمران و یوشع بن نون علیهم السلام رحلت نمودند.

۲- بیعت با امام مجتبی علیه السلام

در این روز مردم پس از شهادت امیر المومنین علیه السلام با امام حسن علیه السلام بیعت کردند.

۳- قتل ابن ملجم

در این روز ابن ملجم لعنت الله علیه با یک ضربت شمشیر به جهنم فرستاده شد. بعد از کشته شدن ابن ملجم مردم به سوی قطام ملعونه فاسقه هجوم آوردند و او را با شمشیر به درک فرستادند و جثه‌اش را بیرون کوفه سوزانیدند. ابن بطوطه متوفی سال ۷۷۹ هجری قمری گفته است: هنگامی که به کوفه مسافرت کردم، در غربی جبانه کوفه در زمینی سفید، زمینی بسیار سیاه دیدم و علت را پرسیدم. گفتند: اینجا قبر ابن ملجم است. عادت اهل کوفه این است که هر سال هیزم زیادی می‌آوردند و هفت روز در این مکان می‌سوزانند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۹۰-۲۹۳

برتری حضرت امیر المومنین و حضرت زهرا سلام الله علیهما بر همه‌ی مردم (به روایت اهل تسنن)

از جمله فضائل حضرت علی بن ابی طالب سلام الله علیه و حضرت زهرا سلام الله علیها، محبوبیت ایشان نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌باشد چنانچه نسائی از علمای بزرگ اهل تسنن در خصائص چنين روایت کرده است:

۱۱۰- أخبرني احمد بن شعيب ، قال : اخبرني زكريا بن يحيى ، قال : اخبرنا ابراهيم بن سعد قال : حدثنا شاذان ، عن جعفر الاحمر ، عن عبد الله ابن عطاء عن ابن بريدة ، قال : جاء رجل إلى ابي فسأله اي الناس كان احب إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم ؟ قال : من النساء فاطمة ، ومن الرجال علي رضي الله عنه.

بريده گويد: فردی به نزد پدرم آمد و از او سوال کرد که بهترین مردم نزد رسول خدا چه کسی است؟ پدرم پاسخ داد: بهترين مردم از ن [حضرت] فاطمه [سلام الله علیها] و از مردان [حضرت] علی [سلام الله علیه] بود.

ابو اسحاق الحوينی از علمای مشهور وهابی و محقق این کتاب به صحیح بودن سند اين روايت اعتراف می‌کند.

خصائص امیر المومنین علی بن ابی طالب کرم الله وجهه، تالیف نسائی، صفحه ۱۰۸، حدیث ۱۱۰، چاپ دار الکتاب العربی

باورم نیست که خیبرشکن از پا افتاد

حضرت واژه‌ی برخواستن از پا افتاد

کم نمکدان تو را هر که نمک خورد شکست

باز با زخم سرت کعبه ترک خورد شکست

یا علی هیچ کس از لطف تو ناکام نبود

پدری مثل تو همبازی ایتام نبود

هر شب کوفه منور ز نگاهت می‌شد

شمع بزم فقرا صورت ماهت می‌شد

چه بلایی به سرت آمده بابای همه

تیغ که سر زده بر سر زده بابای همه

نه فقط بین سرت فاصله انداخته است

بین چشمان ترت فاصله انداخته است

زخم‌های دل ایتام پی مرهم توست

مرد ویرانه نشین منتظر مقدم توست

همه بودند و امام از همه بی‌کس‌تر بود

زینب ای وای دوباره سر یک بستر بود

صابر خراسانی

دادخواهی حضرت امیر المومنین سلام الله علیه پس از رجعت در عهد ظهور نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله

علامه مجلسی رضوان الله علیه از مفضل بن عمر رضوان الله علیه روایت کرده است که امام صادق علیه السلام در مورد شکایت امیر المومنین علیه السلام نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله پس از رجعت در عهد ظهور فرمودند: پس حضرت امیر المومنین شکایت کند که چندین شب با حسنین و زینب و ام کلثوم (علیهم السلام) به خانه‌ی مهاجر و انصار رفتم از آن‌هایی که مکرر تو بیعت خلافت مرا از ایشان گرفته بودی و از ایشان طلب یاری کردم و همه وعده‌ی یاری کردند و چون صبح شد هیچ یک به نصرت من نیامدند و بسی محنت‌ها از ایشان کشیدم و قصه‌ی من مثل قصه‌ی هارون (علیه السلام) بود در میان بنی اسرائیل که با موسی (علیه السلام) گفت که: ای فرزند مادر! به درستی که قوم تو مرا ضعیف گردانیدند و نزدیک بود که مرا بکشند». پس صبر کردم از برای خدا و آزاری چند کشیدم که هیچ وصی پیغمبری از امت آن پیغمبر مثل آن نکشیده تا آن که مرا شهید کردند به ضربت عبد الرحمن بن ملجم (لعنت الله علیه).

کتاب رجعت، تالیف علامه مجلسی، صفحه ۱۵۰-۱۵۱، چاپ انتشارات دلیل ما

ابن ملجم (لعنه الله) شقی‌ترین فرد امت (به روایت اهل تسنن)

طبرانی و ابی یعلی موصلی از علمای بزرگ اهل تسنن روایت کرده‌اند:

۷۳۱۱- حدثنا محمد بن عبد الله الحضرمي ، ثنا أبو كريب ، (ح) وحدثنا القاسم بن عباد الخطابي ، ثنا سويد بن سعيد ، قالا : ثنارشدين بن سعد ، عن يزيد بن عبد الله بن الهاد ، عن عثمان بن صهيب ، عن أبيه ، عن النبي - صلى الله عليه وسلم - أنه قال يوما لعلي - رضي الله عنه - : من أشقى الأولين ؟ قال : الذي عقر الناقة يا رسول الله . قال : صدقت ، فمن أشقى الآخرين ؟ قال : لا علم لي يا رسول الله . قال : الذي يضربك على هذه ، وأشار النبي - صلى الله عليه وسلم - بيده إلى يافوخه .

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روزی به علی (علیه السلام) فرمودند: می‌دانی چه کسی شقی‌ترین امت‌های اولین است؟ در پاسخ فرمود:  کسی که ناقه را پی کرد ای رسول خدا! پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: راست گفتی، سپس فرمود: چه کسی شقی‌ترین امت‌های آخرین است؟ فرمود: ای رسول خدا آگاه نیستم. آن حضرت فرمودند: کسی که به تو در اینجا ضربه خواهد زد، و با دست به پیشانی آن حضرت اشاره کردند.

المعجم الکبیر، تالیف طبرانی، جلد ۸، صفحه ۴۵، چاپ مکتبة ابن تیمیة

مسند ابی یعلی، جلد ۱، صفحه ۳۷۷-۳۷۸، چاپ دار الثقافة العربیة

ابن حجر مکی عالم متعصب اهل تسنن و از دشمنان مکتب اهل بیت علیهم السلام در کتابی که بر ضد شیعیان نوشته است این حدیث را صحیح و روات را ثقه می‌داند.

الصواعق المحرقة، تالیف ابن حجر مکی، جلد ۲، صفحه ۳۶۲، چاپ مؤسسة الرسالة

بر ابن ملجم ملعون لعنت

جمع نشدن محبت اهل بیت علیهم السلام و دشمنانشان

علی بن ابراهیم قمی رضوان الله علیه مفسر و عالم بزرگ شیعه در تفسیر آیه چهارم سوره احزاب: ما جعل الله لرجل من قلبين في جوفه» (خداوند در درون هیچ شخصی دو قلب قرار ننهاده است.) روایت کرده است:

وفي رواية أبي الجارود عن ابي جعفر (عليه السلام) فيقوله: " ما جعل الله لرجل من قلبين في جوفه " قال علي بن أبي طالب (عليه السلام): لا يجتمع حبنا وحب عدونا فيجوف إنسان ان الله لم يجعل لرجل من قلبين في جوفه فيحب هذا ويبغض هذا فاما محبنا فيخلص الحب لنا كما يخلص الذهب بالنار لا كدر فيه فمن أراد أن يعلم حبنا فليمتحن قلبه فان شاركه في حبنا حب عدونا فليس منا ولسنا منه والله عدوهم وجبرئيل وميكائيل والله عدو للكافرين.

امام باقر علیه السلام از جدشان امیر المومنین صلوات الله علیه نقل کرده است که در مورد این آیه فرمودند: محبت ما و دشمنان ما در قلب یک انسان جمع نمی‌شود؛ به درستی که خداوند برای یک شخص دو دل در باطن او قرار نداده که با یک دل دوست داشته باشد و با قلب دیگر دشمن داشته باشد، پس دوست ما، محبتش نسبت به ما خالص است؛ همان طور که طلا به وسیله آتش خالص و ناب می‌شود. پس اگر کسی خواست بداند [محب ما است] قلبش را امتحان کند، که اگر در محبت ما دوستی دشمنان ما نیز است؛ در این صورت ما از او نیستیم و او نیز از ما نیست و خداوند و جبرئیل و میکائیل با او دشمن هستند و خدا دشمن کافران است.

تفسیر القمی، تالیف علی بن ابراهیم قمی، جلد ۲، صفحه ۱۷۱-۱۷۲، چاپ موسسه دار الکتاب

قابل توجه آن‌هایی که می‌گویند سایر مذاهب که محبت دشمنان اهل بیت علیهم السلام را دارند، محب اهل بیتند!!!

فضائل بی‌نظیر حضرت امیر المومنین علیه السلام (به اعتراف اهل تسنن)

حاکم نیشابوری از علمای بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

سَمِعْتُ الْقَاضِيَ أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ الْحَسَنِ الْجَرَّاحِيَّ، وَأَبَا الْحُسَيْنِ مُحَمَّدَ بْنَ الْمُظَفَّرِ الْحَافِظِ، يَقُولَانِ: سَمِعْنَا أَبَا حَامِدٍ مُحَمَّدَ بْنَ هَارُونَ الْحَضْرَمِيَّ يَقُولُ: سَمِعْتُ مُحَمَّدَ بْنَ مَنْصُورٍ الطُّوسِيَّ يَقُولُ: سَمِعْتُ أَحْمَدَ بْنَ حَنْبَلٍ يَقُولُ: مَا جَاءَ لِأَحَدٍ مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنَ الْفَضَائِلِ مَا جَاءَ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ».

احمد بن حنبل (از علمای بزرگ اهل تسنن) گفت: فضائلی که در حق علی بن ابی طالب (علیهما السلام) آمده است، در حق هیچ یک از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیامده است.

المستدرک علی الصحیحین، تالیف حاکم نیشابوری، جلد ۳، صفحه ۱۱۶، چاپ دار الکتب العلمیة

تقویم شیعه

تتمه ماه رمضان

۱- بدعت نماز تراویح توسط عمر

در این ماه در سال ۱۴ هجری قمری نماز نافله به جماعت خواندن را بدعت گذارد سپس مردی را برای مردها و مردی را برای زن‌ها به عنوان امام جماعت قرار داد.

۲- دعای باران توسط پیامبر صلی الله علیه و آله

در ماه رمضان سال ششم هجری قحطی شدیدی در مدینه رخ داد، که پیامبر صلی الله علیه و آله طلب باران کردند و باران آمد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۹۴-۲۹۵

توحید واقعی در کلام امام صادق علیه السلام و رد وحدت وجود

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است که امام صادق علیه السلام فرمودند:

ومن زعم أنه يعرف الله بحجاب أو بصورة أو بمثال فهو مشرك  لأن الحجاب والمثال والصورة غيره وإنما هو واحد موحد ، فكيف يوحد من زعم أنه عرفه بغيره ، إنما عرف الله من عرفه بالله فمن لم يعرفه به فليس يعرفه ، إنما يعرف غيره ، والله خالق الأشياء لا من شيء ، يسمى بأسمائه فهو غير أسمائه والأسماء غيره ، والموصوف غير الواصف فمن زعم أنه يؤمن بما لا يعرف فهو ضال عن المعرفة ، لا يدرك مخلوق شيئا إلا بالله ، ولا تدرك معرفة الله إلا بالله ، والله خلوا من خلقه ، وخلقه خلو منه.

هر کس گمان کند که خدا را با حجاب یا صورت یا مثال می‌شناسد مشرک است، زیرا حجاب و صورت و مثال غیر اوست. و همانا او واحد و موحد است پس چگونه به توحید می‌رسد کسی که گمان کرده خدا را به غیر شناخته است؟ تنها خدا را کسی شناخته که او را به خودش شناخته است. پس هر کس او را به خودش نشناسد او را نشناخته است بلکه دیگری را شناخته است. بین خالق و مخلوق چیزی نیست و خداوند خالق اشیا از عدم و نیستی است. او به اسمائش خوانده می‌شود پس او غیر اسمائش و اسمائش غیر اوست و توصیف شده، غیر توصیف‌کننده است پس هر کس گمان کند که به کسی که نمی‌شناسد ایمان آورده او از معرفت گمراه است. مخلوق چیزی را درک نمی‌کند مگر به خدا و خدا جدا از خلقش و خلق نیز از خدا جدا می‌باشد.

التوحید، تالیف شیخ صدوق، صفحه ۱۴۳، حدیث ۷، چاپ دار المعرفة بیروت

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۶)

يا علي ثلاث موبقات وثلاث منجيات فأما الموبقات: فهو متبع. وشح مطاع وإعجاب المرء بنفسه. وأما المنجيات فالعدل في الرضا والغضب. والقصد في الغنى والفقر، وخوف الله في السر والعلانية كأنك تراهفإن لم تكن تراه فإنه يراك.

ای على سه چیز موجب هلاكت و سه چیز موجب نجات است‌ اما اسباب هلاکت: هوی و هرسی که از آن پیروی شود، و بخلی که اطاعت شود، و خودپسندی. اما موجبات نجات: رعایت عدل در حال خشنودی و خشم، میانه‌روی در حال ثروتمندی و تنگدستی، و بیم از خدا در نهان و آشکار، گویی او را ناظر اعمال خود می‌بینی، به گونه‌ای که اگر تو او را نمی‌بینی او تو را می‌نگرد.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲۳

تقویم شیعه

سوم شوال

قتل متوکل ملعون

در سال ۲۴۷ هجری قمری در شب چهارشنبه متوکل عباسی ملعون، به دستور فرزندش به قتل رسید. مدت خلافت او ۱۴ سال و ده ماه و عمر نحسش ۴۱ سال بود. متوکل بعد از واثق، در سال ۲۳۲ هجری قمری به خلافت نشست. در ایام او لهو و لعب و طرب، مخصوصا در مجلس او بسیار بود. او مردی خبیث السیرة بود و چنانچه امیر المومنین علیه السلام فرموده بود، کافرترین آل عباس بود. عمرو بن فرج را والی مدینه و مکه کرد، و او به مردم دستور داده بود که کسی به آل ابی طالب احسان نکند، و اگر کسی کوچک‌ترین احسانی کند سخت عقوبت خواهد شد، به حدی کار بر علویین تنگ شده بود که لباس‌های ن علویه کهنه و پاره شده بود و پیراهن سالمی را برای نماز به نوبت می‌پوشیدند، و نخ ریسی می‌کردند، تا متوکل به درک واصل شد.

از اعمال زشت و پست متوکل این بود که همیشه و در همه جا امیر المومنین علیه السلام را به بدی یاد می‌کرد، و به آن حضرت جسارت می‌کرد. او ۱۷ بار قبر مبارک حضرت سید الشهداء علیه السلام را خراب کرد، ولی دوباره بنا شد. متوکل در راه زیارت آن حضرت دست قطع می‌کرد و زوار را می‌کشت. در زمان ما هم بعد از سقوط حاکم ظالم عراق صدام ملعون و حرکت شیعیان به سمت کربلای معلی برای زیارت، جمعی از زائرین به طرق مختلف در مسیر به شهادت رسیدند.

به خاطر جسارت‌هایی که متوکل در مجلسی به امیر المومنین علیه السلام کرد، منتصر پسرش در شب چهارشنبه سوم یا چهارم ماه شوال چند نفر از غلام‌های خاص پدرش را مأمور کشتن وی کرد، و آن‌ها در حالی که متوکل مشغول شرب خمر بود، خونش را ریختند و به درکات جحیم شتافت. در همان روزی که متوکل به دستور پسرش منتصر کشته شد مردم با او در قصر معروف جعفری بیعت کردند. منتصر مردی به ظاهر رئوف و مهربان بر اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله) بود، و بر عکس پدر خود به آل ابی طالب احسان می‌کرد و به هیچ وجه متعرض ایشان نمی‌گشت. او زیارت امام حسین علیه السلام را آزاد کرد و مانع احدی نشد، و دستور داد فدک را به اولاد امام حسن و امام حسین علیهم السلام رد کنند، و اوقاف آل ابی طالب علیه السلام را آزاد کرد و دستور داد کسی متعرض شیعیان علی علیه السلام نشود. همچنین برای علویین و علویات مدینه اموالی فرستاد تا در میانشان تقسیم شود. او در روز ۲۵ ربیع الاول سال ۲۴۸ بیمار شد و در پنجم ربیع الثانی عصر در گذشت و مدت خلافتش ۶ ماه بود. گفته شده که او مسموم شد به زهری که در شاخ حجامت ریخت بودند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۳-۳۰۴

امیر المومنین علیه السلام همراه حق و قرآن و قرآن و حق همراه ایشان (به روایت اهل تسنن)

محمود بن عمر زمخشری عالم بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

۹۸- استأذن أبو ثابت مولى علی رضی الله عنه على أم سلمة، فقالت: مرحبا بک یا أبا ثابت، ثم قالت: یا أبا ثابت أین طار قلبک حین طارت القلوب مطیرها؟ قال: تبع علیا، قالت: وفقت، والذی نفسی بیده لقد سمعت رسول الله صلّى الله علیه وسلّم یقول: علی مع الحق والقرآن، والحق والقرآن مع علی، ولن یتفرقا حتى یردا علیّ الحوض.

ابو ثابت مولی علی برای ورود بر ام سلمه (رضوان الله علیها) اجازه خواست. ام سلمه گفت: خوش آمدی ای ابا ثابت، وقتی دل‌ها به هر سو پرواز می‌کرد، تو دلت به کدام سو پر کشید؟ ابو ثابت گفت: به دنبال علی بن ابی طالب (علیهما السلام). ام سلمه گفت: سوگند به خدایی که جانم در قبضه قدرت اوست، موفق شدی؛ از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شنیدم که می‌فرمود: علی همراه حق و قرآن است و حق و قرآن همراه علی، از هم جدا نخواهند بود تا در حوض کوثر به من بازگردند.

ربیع الابرار و نصوص الاخبار، تألیف زمخشری، جلد ۲، صفحه ۱۷۳، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

تقویم شیعه

اول شوال

۱- عید فطر

اول ماه شوال روز عید فطر است. قبل از نماز عید خوردن مقداری از تربت سید الشهدا علیه السلام و نیز زیارت آن حضرت مستحب است.

۲- مرگ عمروبن عاص

در سال ۴۱ هجری قمری عمرو بن عاص خبیث در سن ۹۰ سالگی به درک واصل شد. مادر او نابغه کنیزی بود که عبد الله بن جذعان او را خرید و آزادش کرد. او به کار خلاف () روی آورد، و چون قیمتش نسبت به سایر ن خلافکار ارزان‌تر بود مراجعه کنند بسیار داشت. لذا آبروی عبد الله بن جذعان را برده بود. از جمله در طهر واحد، ابو لهب و امیه بن خلف و هشام بن مغیره و ابوسفیان و عاص بن وائل با او کردند و عمرو عاص به وجود آمد. هنگامی که وضع حمل کرد هر یک از آنان مدعی او شدند. آخر الامر قضاوت را بر عهده خود نابغه گذاشتند، و او هم عاص را انتخاب کرد. به او گفتند: چرا عاص را انتخاب کردی با اینکه بچه به ابوسفیان شبیه‌تر است؟ گفت: ابو سفیان بخیل است و عاص بهتر نفقه می‌دهد! این عاص ملعون کسی بود که پیامبر صلی الله علیه و آله را ابتر خطاب کرد و خاطر شریف حضرت مکدر نمود، تا آنکه سوره مبارکه کوثر نازل شد. با این نسب و نژاد تعجبی ندارد که او دشمن پیامبر و علی بن ابی طالب علیهم السلام باشد، و عمری با معاویه خون به دل امیر المومنین علیه السلام کنند. واقعه صفین و قرآن بر سر نیزه کردن و شهادت مالک اشتر و واقعه حکمین و کارهای دیگر آن ملعون روشن است. او در وقت مرگ می‌گفت: چنان است که کوه رضوی را بر گردن من نهاده‌اند و درون پر از خار است و مرا از سوراخ سوزنی بیرون می‌کنند!

۳- جنگ قرقرة الکدر

در این روز در سال ۲ هجری قمری جنگ قرقرة الکدر به وقع پیوست. این نام مربوط به آبی متعلق به بنی سلیم در سه منزلی مدینه است. سبب این جنگ آن شد که به سمع مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله رسانده بودند که جمعی از بنی سلیم و بنی غطفان در قرقرة الکدر اجتماع کرده‌اند تا به مدینه شبیخون بزنند. لذا آن حضرت پرچم اسلام را به دست امیر المومنین علیه السلام دادند و حضرت را با دویست نفر به آنجا فرستادند. هنگامی که امیر المومنین علیه السلام به آنجا رسیدند دیدند که آن جماعت از آنجا گریخته‌اند و تا آن حضرت آنجا بودند کسی برنگشت.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۱-۳۰۳

تقویم شیعه

ماه شوال المکرم

ماه شوال شامل رحلت بزرگانی و وقوع جنگ‌هایی است کما اینکه چند نفر از بزرگ‌ترین دشمنان اهل بیت علیهم السلام نیز در آن به درک واصل شده‌اند. روزهای ۱، ۳، ۴، ۵، ۶، ۸، ۱۴، ۱۵، ۱۷، ۲۵ را که شامل این وقایع هستند مرور خواهیم کرد.  عید فطر اولین روز این ماه و روز جشن روزه‌داری است. شهادت امام صادق علیه السلام، حضرت حمزه علیه السلام، وفات ابا صلت هروی و حضرت عبد العظیم علیه السلام روزهای غم در این ماه‌اند؛ که ویرانی قبور ائمه بقیع علیهم السلام نیز بر این مصیبت‌ها افزوده است. مرگ عمرو بن عاص، قتل متوکل و مرگ عبد الملک بن مروان شیرین‌ترین روزهای این ماه‌اند که دشمنان اهل بیت علیهم السلام در آن به درک واصل شده‌اند. از وقایع جنگی این ماه جنگ خندق، حنین، قرقره الکدر، حمراء الاسد، بنی قینقاع و حرکت به سوی جنگ صفین را می‌توان نام برد، و ورود حضرت مسلم علیه السلام به کوفه نیز از همین قبیل به شمار می‌آید. رد الشمس برای امیر المومنین علیه السلام و توقیع امام زمان علیه السلام برای حسین بن روح وقایع مهم دیگری هستند که در این ماه رخ داده‌اند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۹۹

تقویم شیعه

پنجم شوال

۱- حرکت به سوی جنگ صفین

در سال ۳۶ هجری قمری در چنین روزی امیر المومنین علیه السلام برای رفتن به صفین آماده شدند؛ و ابو مسعود عقبه بن عامر انصاری را در کوفه جانشین خویش قرار دادند.

۲- ورود حضرت مسلم علیه السلام به کوفه

در سال ۶۰ هجری قمری در چنین روزی حضرت مسلم علیه السلام وارد کوفه شدند. مردم کوفه به خدمتش شتافتند، و نامه‌ی امام حسین علیه السلام را استماع کردند و هجده هزار نفر با آن حضرت بیعت کردند. جناب مسلم علیه السلام نامه‌ای به امام حسین علیه السلام نوشت و بیعت کوفیان را اطلاع داد، و تشریف فرمایی آن حضرت را به کوفه خواستار شد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۵-۳۰۶

تقویم شیعه

چهارم شوال

جنگ حنین

در این روز در سال ۸ هجری قمری بعد از ۱۵ روز از فتح مکه، غزوه حنین به وقوع پیوست. تعداد لشکر اسلام ۱۲ هزار نفر از مکه و ده هزار نفر از مدینه بودند. در این جنگ چهار نفر شهید شدند، و تعداد مقتولین از کفار را بیشتر از ۳۰۰ نفر نوشته‌اند. یکی از موارد فرار ابو بکر و عمر در همین جنگ بوده است تاریخ این جنگ را ماه رمضان، و ۳ و ۱۰ و ۱۱ شوال هم نقل کرده‌اند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۵

تقویم شیعه

هشتم شوال

۱- ویرانی قبور ائمه بقیع علیهم السلام

در این روز در سال ۱۳۴۴ هجری قمری قبور ائمه بقیع علیهم السلام و نیز قبر حضرت حمزه در احد به دست وهابیون تخریب شد. علت و انگیزه تخریب این قبور مطهر در کتب مختلفی که بر رد عقائد ضاله وهابیت تألیف شده، بیان گردیده است. آنان اضافی بر قبور مطهر ائمه معصومین علیهم السلام، دیگر قبور را هم تخریب نمودند که عبارتند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا علیهم السلام قبر مطهر فاطمه بنت اسد علیها السلام مادر امیر المؤمنین علیه السلام، قبر مطهر حضرت ام البنین علیها السلام، قبر ابراهیم پسر پیامبر صلی الله علیه و آله، قبر اسماعیل فرزند حضرت صادق علیه السلام، قبر دختران پیامبر صلی الله علیه و آله، قبر حلیمه سعدیه مرضعه پیامبر صلی الله علیه و آله، و قبور شهدای زمان پیامبر صلی الله علیه و آله. وهابیان در سال ۱۳۴۳ در مکه گنبدهای قبر حضرت عبد المطلب، ابی طالب، خدیجه، و زادگاه پیامبر صلی الله علیه و آله و فاطمه زهرا علیها السلام را با خاک یکسان کردند. در جده نیز قبر حوا و دیگر قبور را تخریب کردند. در مدینه منور نبوی را به توپ بستند، ولی از ترس مسلمانان قبر شریف را تخریب نکردند. در شوال ۱۳۴۳ با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع علیهم السلام اشیاء نفیس و با ارزش آن قبور مطهر را به یغما بردند. قبر حضرت حمزه علیه السلام و شهدای احد را با خاک یکسان کردند، و گنبد و مرقد حضرت عبد الله و آمنه پدر و مادر پیامبر صلی الله علیه و آله، قبر اسماعیل پسر حضرت صادق علیه السلام و دیگر قبور را هم خراب کردند. در همان سال به کربلای معلی حمله کردند، و ضریح مطهر را کندند و جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را که اکثراً از هدایای سلاطین و بسیار ارزشمند و گرانبها بود، غارت کردند و قریب به ۷۰۰۰ نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را کشتند. سپس به سمت نجف رفتند که موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند.

۲- جنگ حمراء الاسد

در این روز در سال سوم هجری قمری جنگ حمراء الاسد اتفاق افتاد. حمراء الاسد نام مکانی در اطراف مدینه است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۶-۳۰۸

اهل بیت علیهم السلام تنها راه شناخت توحید و خداشناسی

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

٩ ـ حدثنا محمد بن موسى بن المتوكل رحمه‌الله ، قال : حدثنا عبد الله بن جعفر الحميري ، عن أحمد بن محمد بن عيسى ، عن الحسن بن محبوب ، عن عبد العزيز ، عن ابن أبي يعفور ، قال : قال أبو عبد الله عليه‌السلام : إن الله واحد ، أحد ، متوحد بالوحدانية ، متفرد بأمره ، خلق خلقا ففوض إليهم أمر دينه ، فنحن هم يا ابن أبي يعفور نحن حجة الله في عباده ، وشهداؤه على خلقه ، وأمناؤه على وحيه ، وخزانه على علمه ، ووجهه الذي يؤتي منه وعينه في بريته ، ولسانه الناطق ، وقلبه الواعي ، وبابه الذي يدل عليه ، ونحن العاملون بأمره ، والداعون إلى سبيله ، بنا عرف الله ، وبنا عبد الله ، نحن الأدلاء على الله ، ولولانا ما عبد الله .

ابن ابی یعفور از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که آن حضرت فرمودند: حقیقتا خداوند یکتا و یگانه است. به وسیله‌ی یگانه بودن، تنهاست و به وسلیه‌ی فرمان (در دستور دادن) یکتاست. مخلوقات را آفرید و کار دین را به آن‌ها سپرد و ما، همان مخلوقات هستیم. ای پسر ابی یعفور! ما حجت الهی در میان بندگان او و گواهان او در میان مخلوقاتش و مورد اعتماد بر وحی او و گنجینه‌ی او در علمش هستیم و صورت خدایی که از آن وارد می‌شوند و چشم الهی در میان بندگان او و زبان گویای الهی و قلب وسیع او (بردبار و بخشنده و مهربان) هستیم و درب خدایی که بر آن راهنمایی می‌شوند و ما به وسیله‌ی دستور خدا، کار انجام می‌دهیم و به راه او دعوت کننده می‌باشیم. خداوند به وسیله‌ی ما شناخته شده و پرستش می‌شود. ما راهنمایان مردم به خداوند هستیم. اگر ما نبودیم خداوند عبادت نمی‌شد.

التوحید، تالیف شیخ صدوق، صفحه ۱۵۲، حدیث ۹، چاپ دار المعرفة بیروت

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۲۶، صفحه ۲۶۰، حدیث ۳۸، چاپ دار احیاء التراث العربی

تقویم شیعه

ششم شوال

توقیع برای حسین بن روح

روز یکشنبه سال ۳۰۵ هجری قمری اولین توقیع امام عصر علیه السلام در دوران غیبت صغری، برای جناب حسین بن روح رحمه الله صادر شد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۶

علم امیر المومنین علیه السلام به تمام اتفاقات آینده (به روایت اهل تسنن)

عبد الرزاق صنعانى، از علمای بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

۲۹۷۰- عَنْ مَعْمَرٍ ، عَنْ وَهْبِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ ، عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ ، قَالَ شَهِدْتُ عَلِيًّا وَهُوَ يَخْطُبُ وَيَقُولُ : سَلُونِي فَوَاللَّهِ لَا تَسْأَلُونِي عَنْ شَيْءٍ يَكُونُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِلَّا حَدَّثْتُكُمْ بِهِ وَسَلُونِي عَنْ كِتَابِ اللَّهِ ، فَوَاللَّهِ مَا مِنْ آيَةٍ إِلَّا وَأَنَا أَعْلَمُ بِلَيْلٍ نَزَلَتْ أَمْ بِنَهَارٍ وَأَمْ فِي سَهْلٍ ، أَمْ فِي جَبَلٍ .

ابو طفيل (رضوان الله علیه) گفت: شاهد بودم که علی (علیه السلام) خطبه می‌خواند و می‌فرمود: از من بپرسید، به خدا سوگند! از هر چه که تا روز قیامت به وجود می‌آيد و اتفاق می‌افتد، سوال نمی‌کنید، مگر اینکه تمام آن‌ها را پاسخ می‌گویم. از کتاب خدا بپرسید؛ به خدا سوگند! هیچ آیه‏‌ای نازل نشده است؛ مگر اینکه از همه‌ی شما داناترم که شب نازل شده است يا روز، در صحرا نازل شده است يا در کوه‏.

تفسیر عبد الرزاق، جلد ۳، صفحه ۲۳۴، چاپ دار الكتب العلمية

تفسیر آیه ۷۴ سوره الفرقان (به روایت اهل تسنن)

حاکم حسکانی از علمای اهل تسنن روایت کرده است:

۵۷۶- فرات قال: حدّثني عليّ بن حمدون قال: حدّثنا عليّ بن محمّد بن مروان قال: عليّ بن يزيد، عن جرير، عن عبد اللّه بن وهب، عن أبي هارون عن أبي سعيد في قوله تعالى: هب لنا الآية- قال: [قال] النّبيّ صلى الله عليه وآله قلت: يا جبرئيل من أزواجنا؟ قال: خديجة. قال: و [من] ذرّيّاتنا قال: فاطمة. و قرّة أعين» قال: الحسن و الحسين. قال: و اجعلنا للمتّقين إماما قال: عليّ عليه السلام.

رسول الله صلی الله علیه و آله در تفسیر آیه والذين يقولون ربنا هب لنا من أزواجنا وذرياتنا قرّة أعين واجعلنا للمتّقين إماما» (الفرقان / ۷۴) فرمودند‌: بعد از نزول اين آيات از جبرئیل سوال کردم منظور از ازواجنا چه کسی است‌؟ فرمود: منظور حضرت خديجه (سلام الله علیها) است و منظور از ذرياتنا حضرت زهرا (سلام الله علیها) است و منظور از قرة اعين حسنین (علیهما السلام) هستند و منظور از اماماً هم امیر المومنین (علیه السلام) است.

شواهد التنزیل، تالیف حاکم حسکانی، جلد ۱، صفحه ۴۱۶، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

مخالف اهل بیت علیهم السلام از حزب ابلیس است!!! (به روایت اهل تسنن)

ابن حجر مکی از علمای بزرگ اهل تسنن و دشمنان مکتب اهل بیت علیهم السلام در کتابی که بر ضد شیعه نوشته است می‌نویسد:

وَفِي رِوَايَة صححها الْحَاكِم على شَرط الشَّيْخَيْنِ النُّجُوم أَمَان لأهل الأَرْض من الْغَرق وَأهل بَيْتِي أَمَان لأمتي من الِاخْتِلَاف فَإِذا خالفتها قَبيلَة من الْعَرَب اخْتلفُوا فصاروا حزب إِبْلِيس.

در روایتی که حاکم نیشابوری آن را بنا بر شرایط دو شیخ (بخاری و مسلم) صحیح می‌داند آمده است که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: ستارگان موجب امان زمینیان از غرق شدن هستند و اهل بیت من موجب امان امتم از تفرقه می‌باشند؛ پس هر گاه گروهی با ایشان مخالفت کند آن گروه در شمار حزب ابلیس قرار می‌گیرد.

الصواعق المحرقة، تألیف ابن حجر مکی، جلد ۲، صفحه ۴۴۵، چاپ موسسه الرسالة

اسامی و القاب و کنیه‌های امام زمان علیه السلام و وجه تسمیه آن‌ها

دوم: اصل

شیخ کشی در رجال خود، روایت کرده از ابی حامد بن ابراهیم مراغی که گفت: نوشت ابو جعفر بن احمد بن جعفر قمی عطار: نبود از برای او ثالثی در زمین در قرب به اصل» و توصیف نمود ما را برای صاحب ناحیه؛ جواب بیرون آمد که واقف شدم بر آنچه وصف کردی به آن، ابا حامد را که خدایش عزیز کند به طاعت خود. فهمیدیم حالتی را که بر آن حالت است که به اتمام رساند خداوند آن را برای او به احسن از آن و خالی ندارد او را از تفضل خود بر او، خداوند ولی او باشد، بر او باد بیشتر سلام و مخصوصه تو را.» ابو حامد گفت: این در رقعه‌ای طولانی بوده و در آن امر و نهی بود به سوی برادرزاده کثیر. در رقعه مواضعی بود که آن را مقراض کرده بودند و داده شد رقعه، به هیأت خود به علان بن حسن رازی.»

نوشت مردی از اجله برادران ما که او را می‌نامیدند حسن بن نضر، آنچه را که بیرون آمده بود در حق ابی حامد، فرستاد او را به سوی پسرش، ظاهر آن است که مراد از اصل» و صاحب ناحیه و صاحب توقیع، امام عصر علیه السلام باشد.

روایت کلینی از حسن بن نضر

حسن بن نضر، همان است که شیخ کلینی، در باب مولد آن جناب علیه السلام روایت کرده از سعد بن عبد الله که گفت: حسن بن نضر و ابو صدام و جماعتی، بعد از وفات حضرت امام حسن علیه السلام سخن گفتند در باب آنچه در دست وکلا است و اراده کردند که فحص کنند در باب حجت زمان. پس حسن بن نصر به نزد ابو صدام آمد و گفت: من اراده دارم که حج کنم.» ابو صدام به او گفت: حج را در این سال تأخیر بینداز!» حسن گفت که: من در خواب هراسان می‌شوم، یعنی خواب هولناک می‌بینم و ناچارم از بیرون رفتن.» و به احمد بن یعلی بن حماد وصیت کرد و از برای ناحیه، مالی به او داد و گفت: از دست خود بیرون مکن مگر بعد از تبین امر.» حسن گفت: من چون وارد بغداد شدم، خانه‌ای کرایه کردم و در آن خانه آمدم؛ پس بعضی از وکلا، جامه‌ای چند و قدری اشرفی نزد من آورده، گذاشت. من به او گفتم: این چه چیز است؟» گفت: همان است که می‌بینی.» پس دیگری مثل آن آورد و دیگری، تا آنکه خانه پر شد. آنگاه احمد بن اسحاق با تمام آنچه نزد او بود، آمد. تعجب کردم و متفکر ماندم. پس وارد شد بر من رقعه آن مرد، یعنی حضرت صاحب علیه السلام که چون از روز، فلان قدر بگذرد آنچه با تو است حمل کن، یعنی بردار و متوجه سر من رأی (سامرا) شو. پس برداشتم آنچه نزد من بود و رحلت (سفر) نمودم و در راه شصت نفر بودند که قافله را می کردند. من گذشتم و خداوند مرا نجات داد از آن. پس وارد سامره شدم و فرود آمدم و رقعه به من رسید که: آنچه با تو است بردار و بیاور!» من آن‌ها را در سله‌های حمال‌ها گذاشتم، چون به دهلیز خانه رسیدم، غلام سیاهی را دیدم که ایستاده. به من گفت: تو حسن بن نضری؟» گفتم: آری!» گفت: داخل خانه شو!» و من داخل خانه شدم و سله‌های حمال‌ها را خالی کردم. در کنج خانه، نان بسیاری دیدم. به هر یک از حمال‌ها یک قرص نان دادم. بیرون رفتند. اطاقی را دیدم که پرده بر آن آویخته بود و از آنجا مرا کسی ندا کرد که: ای حسن بن نضر! خدای را حمد کن بر آنچه بر تو منت گذاشت؛ شک مکن که شیطان می‌خواهد تو شک کنی.» دو جامه برای من بیرون فرستاد و فرمود: بگیر این را ! پس زود است که محتاج شوی به آن دو.» من آن دو جامه را گرفتم و بیرون آمدم. سعد بن عبد الله گفت: حسن برگشت و در ماه رمضان فوت شد و در آن دو جامه، او را دفن کردند.»

ظاهراً خبر اول متعلق است به حضرت امام حسن علیه السلام .

در کتب رجالیه، مذکور است که مراد از اصل» امام است و به همین خبر استشهاد نمودند. گویا معین نشد که خبر، متعلق به کدام یک از ایشان است، لکن در اراده امام، از آن سخنی نیست و وجه بودن امام عصر علیه السلام یا هر امامی، اصل ظاهر است، چه ایشانند اصل هر علم و خیر و برکت و فیض، هیچ حقی در دست احدی نیست مگر آنکه منتهی شود لابد به ایشان و نعمتی به احدی نمی‌رسد مگر به سبب ایشان و مرجع و ملاذ عبادند در دنیا و برزخ و آخرت. مقصود اصلیند از خلقت جمیع عوالم علویه و سفلیه.

نجم ثاقب، تالیف میرزای نوری، جلد ۱، صفحه ۸۶-۸۸، چاپ انتشارات کتاب جمکران

پاداش انتظار فرج در عصر غیبت

علامه مجلسی رضوان الله علیه می‌نویسد:

و در حدیث معتبر دیگر از حضرت علی بن الحسين صلوات الله عليهما منقول است که آن حضرت فرمود که ممتد و دراز خواهد شد غیبت امام دوازدهم از اوصیای رسول خدا صلوات الله عليه و آله، به درستی که اهل زمان غیبت آن حضرت که قائل به امامت او باشند و انتظار ظهور او کشند بهترین اهل هر زمانی خواهند بود؛ زیرا که حق تعالی به ایشان عطا فرموده است از عقول و افهام و معرفت و شناسایی، آن قدر که غیبت نزد ایشان به منزله مشاهده گردیده است و ایشان را در آن زمان ثواب جماعتی باشد که در زمان حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله در پیش روی آن حضرت با دشمنان او جهاد می‌کردند به شمشیر. ایشانند صاحبان اخلاص به حقیقت و ایشانند شیعیان ما به راستی و ایشانند خوانندگان مردم به دین خدا در پنهان و آشکارا و فرمود که انتظار فرج کشیدن بهترین فرجها است. و در احادیث معتبره وارد شده است که هر که اعتقاد به امامت صاحب الامر عليه السلام داشته باشد و انتظار فرج آن حضرت کشد به منزله کسی است که در زیر علم آن حضرت باشد، بلکه به منزله کسی است که در میان خیمه آن حضرت باشد، بلکه به منزله کسی است که در خون خود دست و پا زند در جهاد فی سبيل الله.

کتاب رجعت، تألیف علامه مجلسی، صفحه ۲۲۱، چاپ انتشارات دلیل ما

اللهم عجل لولیک الفرج

تقویم شیعه

شانزدهم شوال

جنگ حمراء الاسد

در این روز در سال ۳ هجری قمری جنگ حمراء الاسد اتفاق افتاد. حمراء الاسد» نام مکانی در اطراف مدینه است. بعد از جنگ احد و آمدن مسلمانان به مدینه، پیامبر صلی الله علیه و آله برای آن که مبادا قریش مراجعت کنند و به مدینه حمله نمایند امر نمود تا بلال ندا دهد: امر خداوند متعال است که باید آنان که در احد حاضر بوده‌اند و جراحت دیده‌اند به تعقیب دشمن بروند. اصحاب کار معالجه را رها کردند و لباس رزم پوشیدند. امیر المومنین علیه السلام هم با اینکه بیشتر از ۸۰ جراحت برداشته بود و بعضی آنقدر عمیق بود که فتیله داخل آن قرار داده می شد، لباس رزم پوشیدند و رسول خدا صلی الله علیه و آله در حالی که به او نگاه می‌کرد و می‌گریست پرچم را به آن حضرت داد و مسلمین حرکت کردند. بعد از تعقیب و تاخت بر کفار، مسلمانان سه روز در حمراء الاسد ماندند و آنگاه به مدینه مراجعت کردند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۱۷

تقویم شیعه

پانزدهم شوال

۱- جنگ احد و شهادت حضرت حمزه علیه السلام

در سال ۳ هجری قمری در روز جنگ احد، حضرت حمزه سید الشهداء و ۶۹ نفر از مسلمانان به شهادت رسیدند. بعضی جنگ احد را در ۷ و ۱۷ شوال نقل کرده‌اند. در این جنگ مسلمانان هزار نفر بودند که به نوشته ی عده‌ای سیصد نفر در بین راه بر گشتند، و برای جنگ ۷۰۰ نفر باقی ماند. کفار ۳۰۰۰ نفر بودند، و ۲۰۰۰ نفر و ۴۰۰۰ نفر و ۵۰۰۰ نفر هم گفته‌اند. تعداد کشته‌های کفار ۲۲ یا ۲۳ یا ۲۸ نفر، و تعداد شهداء ۷۰ نفر بود. در این روز پیشانی پیامبر صلی الله علیه و آله را شکستند.

فداکاری های امیر المومنین علیه السلام در احد

در این روز بر اثر فداکاری‌ها و شجاعت‌هایی که امیر المومنین علیه السلام در دفاع از وجود شریف خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و حفاظت از آن حضرت نشان داد جراحت‌های زیادی بر بدن مبارکش رسید. و تمامی کشته شدگان کفار، به دست امیر المومنین علیه السلام بودند و پیروزی دوباره و بازگشت مسلمانان به خاطر مقاومت و جنگ امیر المومنین علیه السلام بود.

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: اصحاب پرچم در روز احد در لشکر کفار نه نفر بودند که امیر المومنین علیه السلام همه‌ی آن‌ها را کشت».

این در حالی بود که دیگران فرار کرده بودند، و پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: یا علی، آیا می شنوی که از آسمان تو را مدح می‌کنند.» یکی از ملائکه به نام رضوان می‌گوید: لا سیف الا ذو الفقار و لا فتی الا علی». امیر المومنین علیه السلام می‌فرمایند: از خوشحالی گریستم و خداوند سبحان را بر این نعمت حمد کردم.

در این جنگ پیروزی در ابتدا از آن مسلمانان بود، ولی مقداری که به تعقیب دشمن رفتند و میدان خالی شد، بازگشتند و مشغول جمع غنایم شدند و اکثر نگهبانان مخالفت دستور پیامبر صلی الله علیه و آله نمودند، و محل نگهبانی خود را رها کردند و مانند بقیه مشغول جمع غنایم شدند. خالد بن ولید لعنت الله علیه ـ که از سردسته‌های کفار در این جنگ بود ـ از همان قسمت با کفار حمله کردند. تعداد اندکی از نگهبانان دره که نرفته بودند شهید شدند و کفار از پشت سر به مسلمین حمله کردند. فراریان کفار هم تا این وضع را دیدند بازگشتند و حمله به مسلمین شدت گرفت. جراحت‌های فراوانی بر بدن مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله رسید و شیطان فریاد بر آورد که محمد (صلی الله علیه و آله) کشته شده است ! مسلمانان با شنیدن این ندا فرار کردند، و فقط چند نفری از وجود مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله محافظت می‌کردند که عبارت بودند از امیر المومنین علیه السلام و ابو دجانه که شهید شد و زنی به نام نسیبه و انس بن نضر که تازه از مدینه رسیده بود.

ابو بکر و عمر در جنگ احد

عمر بن خطاب می‌گوید: در احد با پیامبر (صلی الله علیه و آله) بیعت کرده بودیم بر اینکه کسی فرار نکند، و هر کس از ما که فرار کند ضال و گمراه است، و هر کس از ما کشته شود شهید است.»

احمد بن حنبل می‌گوید: ابو بکر و عمر در این جنگ فرار کردند. هنگامی که امیر المومنین علیه السلام در تعقیب فراری‌ها بود، عمر در حالی که اشک چشمانش را پاک می‌کرد برگشت و به امیر المومنین (علیه السلام) عرض کرد: مرا ببخشید!! امیر المومنین (علیه السلام) فرمودند: آیا تو نبودی که صدا زدی: محمد کشته شده است، به دین قبلی خود برگردید»؟!! عمر گفت: این کلام را ابو بکر گفته است! امیر المومنین (علیه السلام) فرمودند: شما و کسانی که از شما دو نفر پیروی کنند وارد جهنم می‌شوید». در اینجا بود که این آیه نازل شد: إنّ الّذین تولّوا منکم یوم التقی الجمعان إنّمَا استزلّهم الشّیطان!

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: در جنگ احد امیر المومنین علیه السلام در حال دفاع از پیامبر صلی الله علیه و آله بودند، و دیگر اصحاب فرار می‌کردند. آن حضرت همچون شیر غضبناک از قفای گریختگان رفت و اول به عمر بن خطاب رسید که به اتفاق عثمان و حارث بن حاطب و عده ای دیگر به سرعت فرار می‌کردند. حضرت فریاد بر آورد: ای جماعت، بیعت شکستید و پیامبر صلی الله علیه و آله را تنها گذاشتید و به سوی جهنم می‌گریزید؟!» عمر بن خطاب می‌گوید: علی را دیدم با شمشیر پهنی که مرگ از آن می‌چکید و چشمه‌ایش از خشم مانند دو قدح خون بود، یا مانند دو کاسه‌ی روغنی که آتش در او افروخته باشند می‌درخشید، و فهمیدم که اگر به ما برسد به یک حمله ما را خواهد کشت. این بود که جلو رفتم و عرض کردم: یا ابا الحسن، تو را به خدا سوگند می‌دهم که دست از ما برداری، که عرب را عادت است که گاهی می‌گریزد و گاهی حمله می‌کند. زمانی که حمله می کند تلافی گریختن را می نماید». پس آن حضرت ما را رها کرد؛ و به خدا قسم چنان ترسی از آن حضرت در دل من افتاد که تا کنون از دلم خارج نشده است.»

در این جنگ بر بدن مبارک امیر المومنین علیه السلام هنگام حمایت از پیامبر صلی الله علیه و آله ۴۰ جراحت بر صورت، سر، سینه، شکم، دست و پای مبارک رسید. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: یا محمد، به خدا سوگند این عمل علی بن ابی طالب مواسات است». پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: این بدان جهت است که من از اویم و او از من است.» جبرئیل عرض کرد: و من از شما دو بزرگوارم».

بانویی به نام نسیبه در جنگ احد

در این روز یکی از کسانی که جانفشانی کرد و فرار نکرد، بلکه مانع از فرار دیگران نیز شد، بانویی به نام نسیبه دختر کعب بن مازنیه بود و به او ام عماره می‌گفتند. او با شوهر و دو پسر خود در جنگ احد شرکت داشتند. نسیبه مشک آبی به دوش داشت و سقایت لشکر اسلام را می‌نمود. هنگامی که موقعیت را چنان دید که مسلمین در حال فرار هستند، مشک را به کناری انداخت و خود را پیش روی پیامبر صلی الله علیه و آله سپر کرد، به گونه‌ای که جراحات زیادی بر او وارد شد، که مداوای یکی از آن‌ها تا یک سال بعد ادامه داشت. این زن فداکار دست به شمشیر برد، و چنان ضربه‌ای بر ابن حمیه ـ که قصد کشتن پیامبر صلی الله علیه و آله را داشت ـ زد که او فرار کرد. عبد الله فرزند نسیبه خواست فرار کند که مانع او شد و او را تشویق به جنگ و دفاع از پیامبر صلی الله علیه و آله نمود و او قبول کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله به نسیبه فرمودند: بارک الله علیک یا نسیبة». در این حال پیامبر صلی الله علیه و آله دید یکی از مهاجرین فرار می‌کند در حالی که سپرش را به پشتش بسته است. آن حضرت فرمودند: ای صاحب سپر، سپرت را بیانداز و خودت به جهنم برو». سپس آن حضرت به نسیبه فرمودند: سپر او را بردار». او آن را برداشت و مشغول جنگ با مشرکین شد. در این هنگام حضرت فرمودند: مقام نسیبه از مقام فلان و فلان و فلان (ابی بکر و عمر و عثمان) افضل است»، چه اینکه آنان فرار کردند.

شهادت حضرت حمزه علیه السلام

در این روز جناب حمزه بن عبد المطلب علیهما السلام عموی پیامبر صلی الله علیه و آله به شهادت رسید. آن حضرت برادر رضاعی پیامبر صلی الله علیه و آله بود، چون هر دو بزرگوار از زنی به نام ثویبه» شیر خورده بودند. آن حضرت مردی شجاع و باهیبت بود و در این جنگ به دست وحشی و به دستور هند همسر ابو سفیان (لعنت الله علیهم) کشته شد. هند به خاطر کشته شدن پدر و برادر و عمویش در جنگ بدر، ابتدا قصد نبش قبر مادر پیامبر صلی الله علیه و آله را داشت، ولی کفار قریش از ترس نبش قبور امواتشان مانع شدند. این بود که او وحشی را با وعده‌هایی به کشتن پیامبر صلی الله علیه و آله یا علی مرتضی علیه السلام و یا حمزه علیه السلام تحریک کرد. وحشی گفت: از کشتن پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پسر عمویش علی (علیه السلام) عاجزم، ولی برای کشتن حمزه (علیه السلام) کمین می‌کنم». او در میدان جنگ با نیزه‌ای بر سینه و یا شکم مبارک آن حضرت زد و آن حضرت را شهید کرد. وقتی خبر به هند دادند، آن خبیث دستور داد سینه‌ی آن حضرت را بشکافد و جگر مبارک آن حضرت را بیرون آورد. وقتی خواست به جگر حمزه علیه السلام دندان بزند دندان‌های نحسش کارگر نشد. همچنین هند با خنجری گوش‌ها، بینی و … آن حضرت را جدا کرد و به گردن انداخت. پیامبر صلی الله علیه و آله هنگامی که حمزه علیه السلام را با آن وضع دیدند، گریستند و عبای مبارک را روی او کشیدند که خواهرش صفیه او را به آن حال نبیند و فرمودند: یا عمّ رسول الله و اسد الله و اسد رسوله … یا فاعل الخیرات، کاشف الکربات …». امیر المومنین و فاطمه زهرا علیهما السلام و صفیه و دیگران بر آن حضرت گریستند. پیامبر صلی الله علیه و آله بر بدن مبارک او نماز خوانده و او را در احد دفن نمودند. بعد از چهل سال که معاویه خواست نهری از احد عبور دهد با قبر حضرت حمزه علیه السلام برخورد نمود و سر بیل‌ها به پای حمزه رسید و فورا خون جاری شد! حضرت رضا علیه السلام به نقل از رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: بهترین برادران من علی علیه السلام و بهترین عموهای من حمزه علیه السلام است».

۳- جنگ بنی قینقاع

در این روز بعد از بیست ماه از هجرت نبوی غزوه‌ی بنی قینقاع واقع شد، و بنا بر قولی این جنگ در صفر به وقوع پیوسته است.

۴- وفات حضرت عبد العظیم علیه السلام

در سال ۲۵۰ یا ۲۵۲ یا ۲۵۵ هـ حضرت ابو القاسم عبد العظیم حسنی فرزند عبد الله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب علیهم السلام وفات یافته است. ایشان از مشاهیر علما و از ثقات و فضلای محدثین است که در زهد و ورع زبانزد خاص و عام بوده و از امام جواد و امام هادی علیهم السلام روایت نقل کرده است. کتاب خطب امیر المومنین علیه السلام و کتاب الیوم و اللیلة از آثار آن بزرگوار است. جلالت و عظمت شأن آن بزرگوار از عرضه‌ی عقایدش خدمت امام زمانش حضرت هادی علیه السلام و تأیید آن حضرت در باره‌ی آن‌ها به وضوح پیداست. ایشان به طور ناشناس وارد ری شدند و از ترس بنی عباس در ساربانان در خانه‌ی یکی از شیعیان زندگی می‌کرد. تا هنگام وفات کسی متوجه نشد آن بزرگوار کیست، تا اینکه بعد از وفات خواستند آن بزرگوار را غسل دهند نوشته‌ای در لباس او یافتند که نسب شریف خود را در آن نوشته بود. مرقد مطهرش در شهر ری مشهور است. پدر آن حضرت عبد الله مشهور به عبدالله قافه» است. قافه» نام مکانی بود که جناب عبد الله از طرف پدر بزرگش جناب حسن بن زید حاکم آنجا بود. همسر حضرت عبد العظیم، خدیجه دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب علیهم السلام است. بعضی امامزاده قاسم شمال تهران را پدر خدیجه همسر حضرت عبد العظیم علیه السلام می‌دانند. دختر آن حضرت سلمی است که حضرت عبد العظیم علیه السلام او را به عقد محمد بن ابراهیم بن ابراهیم بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب علیهم السلام در آورد و ثمره‌ی این ازدواج سه پسر به نام های عبد الله و حسن و احمد بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۹-۳۱۶

تقویم شیعه

هشتم شوال

مرگ عبد الملک بن مروان

در سال ۸۶ هجری قمری عبد الملک بن مروان سفاک بخیل، در دمشق به هلاکت رسید، و بعضی ۱۵ شوال را ذکر کرده‌اند. این در حالی بود که ۲۱ سال و ۶ ماه خلافت را غصب کرده بود. او پیش از سلطنت پیوسته ملازمت مسجد را داشت و تلاوت قرآن می‌نمود و او را حمامة المسجد (کبوتر مسجد) میگفتند! وقتی خبر سلطنت به او رسید قرآن را بر هم نهاد و گفت: اسلام علیک هذا فراق بيني و بينک: خداحافظ، این آغاز جدایی بین من و توست»!!

بیماری او که سخت شد طبیب گفت: اگر آب بخورد می‌میرد. ولی تشنگی بر او غالب شد و از پسرش ولید آب طلبید. او گفت: اگر آب بیاشامی خواهی مرد! عبد الملک به دخترش التماس کرد که آب بدهد، اما وليد پسرش مانع شد. عبد الملک گفت: بگذار به من آب بدهند، و گرنه تو را از ولیعهدی خلع می‌کنم، ولید اجازه داد و عبد الملک آب خورد و مرد.

از بزرگ‌ترین جنایات او به شهادت رساندن امام زین العابدین علیه السلام و مسلط کردن حجاج ثقفی لعنت الله علیه بر شیعیان امیر المومنین علیه السلام بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۸-۳۰۹

اسامی و القاب و کنیه‌های امام زمان علیه السلام و وجه تسمیه آن‌ها

سوم: اوقیدمو

فاصل المعی میرزا محمد نیشابوری در کتاب ذخیرة الالباب» معروف به دوائر العلوم» ذکر کرده که: اسم آن جناب در تورات به لغت ترکوم اوقیدمو» است.»

نجم ثاقب، تالیف میرزای نوری، جلد ۱، صفحه ۸۸، چاپ انتشارات کتاب جمکران

امیر المومنین علیه السلام و ندای لا سيف الا ذو الفقار و لا فتى الا على

علی بن ابراهیم قمی قدس الله روحه الشریف عالم و مفسر بزرگ شیعه می‌نویسد:

[در جنگ احد] با رسول خدا صلی الله علیه و جز ابو دجانه انصاری، سماک بن خرشه و امیر المومنین علی و افرادی دیگر باقی نماند. هر وقت مشرکان بر رسول خدا صلی الله علیه و آله حمله می‌کردند امیر المومنین علیه السلام خودش را سپر آن حضرت می‌نمود و شر کفار را از پیامبر دور می‌کرد و آنها را به هلاكت می‌رساند تا اینکه شمشیرش شکست. نسيبه دختر کعب مازنیه نیز با رسول خدا صلی الله علیه و آله بود، او در همه جنگ‌ها با رسول خدا صلی الله علیه و آله شرکت می‌کرد و زخمی‌ها را مداوا می‌نمود، پسرش هم با او بود؛ وقتی خواست مانند سایرین فرار کند، مادرش بر او حمله کرد و گفت: پسرم به کجا فرار می‌کنی؟ آیا از خدا و رسولش فرار می‌کنی؟ و او را به جبهه برگرداند. مردی از دشمنان بر او حمله کرد و به شهادتش رساند، نسيبه شمشیر پسرش را برداشت و به قاتل او حمله برد و ضربتی بر ران او زد و او را به درک فرستاد، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای نسیبه خدا بر تو برکت دهد. این زن سینه خود را سپر رسول خدا صلی الله علیه و آله کرده بود و خطر را از آن حضرت بر می‌گردانید، به طوری که جراحات بسیاری برداشت. ابن قميتة بر رسول خدا صلی الله علیه و آله حمله کرد و می‌گفت: محمد را به من نشان دهید، نجات نیابم اگر محمد از دست من نجات یابد، ضربه‌ای بر شانه حضرت زد و فریاد کشید: به لات و عزی سوگند محمد را کشتم. در آن حال رسول خدا و مردی از مهاجران را دید که سپرش را بر پشت سر خود آویخته و در حال فرار بود؛ حضرت او را مورد خطاب قرار داده و فرمود: ای صاحب سپر، سپرت را بینداز و به سوی آتش جهنم فرار کن. او سپرش را انداخت. رسول خدا صلی الله علیه و آله به نسیبه فرمود: سپر را بردار. نسیبه سپر را برداشت و با مشرکین به جنگ پرداخت. رسول خدا به فرمود: مقام نسيبه بهتر از مقام فلان و فلان (ابی بکر و عمر که از جنگ فرار کردند) است. چون شمشیر امیر المومنین علیه السلام شکست به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و گفت: ای رسول خدا مرد با سلاح خود می جنگد؛ شمشیرم شکسته است. پیامبر شمشیر خود ذو الفقار را به آن حضرت داد و فرمود: با این شمشیر بجنگ. هر کس قصد پیامبر را می‌کرد امير المومنين علیه السلام با همان شمشیر شر او را از آن حضرت دور می‌کرد، و به درک می‌فرستاد. مشرکان با دیدن حیدر كرار از حمله کردن به پیامبر ناامید می‌شدند تا اینکه پیامبر به جانب کوه احد رفت و در آنجا پشت به کوه ایستاد تا جنگ از یک طرف بوده و حضرت مسلط بر آن باشد؛ چون اصحاب آن حضرت همگی فرار کرده بودند و على علیه السلام از آن حضرت دفاع می‌کرد و با مشرکان به جنگ می‌پرداخت تا اینکه در صورت، سر، سینه، شكم، دست‌ها و پاهایش نود زخم برداشت. شنیده شد که نداکننده‌ای از آسمان ندا سر داد لا سيف الا ذو الفقار و لا فتى الا على»؛ شمشیری جز ذو الفقار و جوانمردی جز على نیست. جبرئیل بر رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل شد و گفت: ای محمد به خدا سوگند این عمل على برادری و مواسات (برابری) است. رسول خدا او فرمود: همانا من از او هستم و او از من است و جبرئیل گفت: و من با هر دوی شما.

تفسیر قمی، تألیف علی بن ابراهیم قمی، با ترجمه فارسی جابر رضوانی، جلد ۱، صفحه ۳۳۲-۳۳۴، چاپ انتشارات بنی اهرا علیهم السلام

تقویم شیعه

هفدهم شوال

۱- جنگ خندق

در این روز در سال ۵ هجری قمری غزوه‌ی خندق (احزاب) و کشته شدن عمرو بن عبدود به دست امیر المومنین علیه السلام به وقوع پیوست، و این جنگ در زمستان به وقوع پیوست. وقوع جنگ خندق را بعضی در ۸ ذی القعده و بعضی در ۱۵ شوال گفته‌اند، و استبعادی ندارد که شروع جنگ در ۱۵ شوال باشد. همچنین به قولی غزوه‌ی خندق در سال ۴ هـ اتفاق افتاده است. در این جنگ تعداد مسلمانان ۳۰۰۰ نفر و تعداد شهدای مسلمانان ۶ نفر بود. تعداد کفار ۱۰۰۰۰ نفر بود ولی تعداد مقتولین کفار ذکر نشده است. در این جنگ مسلمانان داخل مدینه در اطراف شهر خندقی کندند. مشرکین ۲۵ روز مدینه را محاصره کردند و از هر طرف که خواستند وارد شوند خندق بود. در اثنای این کار منافقین جسارت‌ها به پیامبر صلی الله علیه و آله نمودند و عمرو بن عبدود مبارز طلبید ولی کسی جرات نکرد. عمر بن خطاب از شجاعت‌های عمرو سخن گفت، و در مردم ایجاد ترس کرد. عمر که از شجاعت عمرو بن عبدود سخن گفت و رعب و وحشتی در دل مسلمانان انداخته بود به عبد الرحمن بن عوف گفت: اگر عمرو بر ما چیره شود همه‌ی ما را خواهد کشت. بهترین راه این است که محمد را دست بسته تحویل آن‌ها دهیم؛ و خودمان به قوممان ملحق شویم» !! این جا بود که آیاتی از سوره‌ی احزاب نازل شد !! در چنین شرایطی پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: چه کسی به مبارزه‌ی عمرو می‌رود تا من بهشت را برایش ضمانت کنم»؟ آیا دوستی هست که شر این دشمن را کفایت کند؟ آقا و مولایمان اسد الله الغالب علی بن ابی طالب علیهما السلام فرمودند: من به مبارزه ی او می روم». پیامبر صلی الله علیه و آله سکوت کردند، و تا سه بار این کلام را فرمودند، و هر سه بار امیر المومنین علیه السلام برای مبارزه اعلام آمادگی نمودند. آخر الامر پیامبر صلی الله علیه و آله اجازه فرمودند و با دستانش عمامه بر سر آن حضرت پیچیدند و امیر المومنین علیه السلام حرکت کردند. در این هنگام پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: برز الایمان كلّه الی الشّرک كلّه»: به تحقیق تمام اسلام در مقابل تمام کفر ایستاد. بعد از آن عمرو بن عبدود اسلام اختیار نکرد و دست از جنگ بر نداشت، امیر المومنین علیه السلام او را به یک ضربت از پا در آورد. در این حال صدای تکبیر مسلمین بلند شد و پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: مبارزه‌ی علی بن ابی طالب علیه السلام با عمرو بن عبدود در روز خندق از اعمال امت من تا روز قیامت افضل است».

۲- وفات ابا صلت هروی رحمه الله

در این روز در سال ۲۰۷ هجری قمری ثقه‌ی جلیل ابا صلت عبد السلام بن صالح هروی که اهل هرات بود پس از آزادی از زندان مامون لعنت الله علیه از دنیا رفت. ابا صلت از اصحاب امام رضا علیه السلام و از خواص شیعیان بود، و کتاب وفاة الرضا علیه السلام» تالیف اوست. در ایران دو قبر منسوب به آن بزرگوار است: یکی در بیرون شهر مشهد مقدس، و دیگری در دروازه، ری قم، که قبر منسوب به او در قم طبق تحقیق اعتبار بیشتری دارد. بنا بر قولی دیگر وفات او در ۲۴ شوال سال ۲۳۶ هجری قمری است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۱۷-۳۲۰

فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله (به روایت اهل تسنن)

محب الدین طبری از علمای اهل تسنن روایت کرده است:

عن أنس بن مالك قال صعد رسول الله صلى الله عليه وآله المنبر فذكر قولا كثيرا ثم قال أين على بن أبى طالب فوثب إليه فقال ها أنا ذا يا رسول الله فضمه إلى صدره وقبل بين عينيه وقال بأعلى صوته معاشر المسلمين هذا أخى وابن عمى وختنى هذا لحمى ودمى وشعرى هذا أبو السبطين الحسن والحسين سيدى شباب أهل الجنه هذا مفرج الكروب عنى هذا أسد الله وسيفه في أرضه على أعدائه على مبغضه لعنة الله ولعنة اللاعنين والله منه برئ وأنا منه برئ فمن أحب أن يبرأ من الله ومنى فليبرأ من على وليبلغ الشاهد الغائب ثم قال اجلس يا على قد عرف الله لك ذلك أخرجه أبو سعيد في شريف النبوة.

انس بن مالک گفت: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله منبر رفته و بعد از صحبتی طولانی فرمودند: علی بن ابی طالب (علیهما السلام) کجاست؟ وقتی امیر المومنین کنار ایشان آمدند او را به سینه چسبانيدند و بین دو چشم ايشان را بوسیده و با صدایی بلند فرمودند: او پدر سبطین، حسن و حسین (علیهما السلام) دو سرور جوانان اهل بهشت است، او برطرف کننده گرفتاری‌ها از من است، او شیر خداست و او شمشیر خداست در زمین بر علیه دشمنان خدا، بر دشمن او لعنت خدا و لعنت لعنت کنندگان باد، و به خدا قسم، خدا و من از دشمن او دور هستیم، پس هر کس دوست دارد از خدا و از من ببرد از علی دوری کند، [این کلام را] شاهدان به غایبان برسانند.

ذخائر العقبی، تالیف محب الدین طبری، جلد ۱، صفحه ۴۴۵، چاپ دار الکتاب الاسلامی

اسامی و القاب و کنیه‌های امام زمان علیه السلام و وجه تسمیه آن‌ها

چهارم: ایزدشناس

پنجم: ایزدنشان

در کتاب مذکور، مسطور است که این دو، نام آن جناب است در نزد مجوس و شیخ بهایی رحمه الله در کشکول» فرموده که: فارسیان، آن جناب را ایزدشناس و ایزدنشان گویند.»

نجم ثاقب، تالیف میرزای نوری، جلد ۱، صفحه ۸۹، چاپ انتشارات کتاب جمکران

امیر المومنین علیه السلام باب هدایت

شیخ صدوق قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:

وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ (ع) قَالَ عَلِيٌّبَابُ الْهُدَى مَنْ خَالَفَهُ كَانَ كَافِراً وَ مَنْ أَنْكَرَهُ دَخَلَ النَّارَ.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: امیر المومنین علیه السلام باب هدایت است؛ هر کس با او مخالفت کند، کافر است و هر کس ولایت او را انکار کند به قعر جهنم می‌رود.

محقق کتاب شیخ احمد ماحوزی در مورد سند حدیث می‌نویسد:

وسنده كالسابق حسن.

سند روایت مانند روایات قبل حسن (نیکو) است.

عقاب الاعمال، تالیف شیخ صدوق، صفحه ۲۳، حدیث ۲۵، چاپ انتشارات فاروس

کرامات امام صادق علیه السلام به اعتراف عالم اهل تسنن

 

نبهانی از علمای اهل تسنن به نقل از شعرانی عالم بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

جعفر الصادق أحد أئمة ساداتنا آل البيت الكبار ، كان رضي الله عنه إذا احتاج إلى شيء قال يا رباه أنا محتاج إلى كذا ، فما يستتم دعاءه إلا و ذلك الشيء بجنبه موضوعا ، قاله الشعراني .

جعفر صادق (علیه السلام) یکی از ائمه سادات اهل بیت بزرگوار است. او هر زمانی که چیزی را احتیاج داشت می‌گفت: خدایا فلان چیز را احتیاج دارم. هنوز دعایش تمام نشده بود که آن چیز در کنارش آماده بود.

جامع کرامات الاولیاء، تألیف نبهانی، جلد ۲، صفحه ۴، چاپ دار الکتب العلمیة

تقویم شیعه

بیست و پنجم شوال

شهادت امام صادق علیه السلام

امام صادق علیه السلام در سال ۱۴۸ هجری قمری در چنین روزی به شهادت رسید. در شهادت حضرت نیمه رجب و نیمه شوال را هم گفته‌اند. شهادت آن حضرت به سبب انگور زهر آلودی بود که منصور دوانیقی (لعنت الله علیه) به آن حضرت خورانید. مدت امامت آن حضرت ۳۴ سال و عمر شریفشان ۶۵ سال بود. دوران امامت آن حضرت همزمان با هفت نفر از زمامداران غاصب بود که عبارتند از: هشام بن عبد الملک، ولید بن یزید بن عبد الملک، یزید بن ولید، ابراهیم بن ولید و مروان حمار از بنی امیه و سفاح و منصور دوانیقی از بنی عباس. فرزندان آن حضرت هفت پسر و سه دخترند: حضرت موسی بن جعفر، اسماعیل، عبد الله، محمد دیباج، اسحاق، علی عریضی (علی بن جعفر مدفون در قم) عباس، ام فروه، اسماء فاطمه.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۲۰-۳۲۱

تقویم شیعه

ذی القعده الحرام

ماه ذی القعده از یک سو با چند ولادت یادآوری ایام سرور است. و از سوی دیگر با وقوع چند شهادت و اتفاق دیگر یادآور ایام حسن است. روزهای ۱، ۹، ۱۱، ۲۳، ۲۵، ۲۶، ۳۰ در بر دارنده روزهای مهم این ماه هستند. ولادت امام رضا علیه السلام، ولادت حضرت معصومه علیها السلام اخبار خوش این ماه‌اند که با ضمیمه مرگ اشعث بن قیس لعنت الله علیه این سرور دو چندان می‌شود. شهادت امام رضا و امام و جواد علیهم السلام روزهای اندوه در این ماه است. جنگ بدر صغری، جنگ بنی قریظه، صلح حدیبیه، حرکت پیامبر صلی الله علیه و آله برای حجة الوداع صفحات مهمی از تاریخ اسلام است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۲۵

انکار امام زمان علیه السلام یعنی انکار رسول خدا صلی الله علیه و آله

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

حدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ زِيَادِ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمَدَانِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ غِيَاثِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عليهم السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله مَنْ أَنْكَرَ الْقَائِمَ مِنْ وُلْدِي فَقَدْ أَنْكَرَنِي.

امام صادق علیه السلام از پدران خود صلوات الله علیهم روایت کرده است که رسول‌خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: هر کسی که قائم از فرزندان من را انکار کند، پس من را انکار کرده است.

کمال الدین، تألیف شیخ صدوق، جلد ۲، صفحه ۴۴۰، چاپ موسسه النشر الاسلامی

تقویم شیعه

یکم ذی القعده

۱- ولادت حضرت معصومه علیها السلام

در این روز در سال ۱۷۳ هجری قمری دخت گرامی موسی بن جعفر علیه السلام، حضرت فاطمه معصومه علیها السلام به دنیا آمده است. پدر بزرگوار آن حضرت امام موسی بن جعفر علیهما السلام، و مادر مکرمه آن حضرت جناب نجمه علیها السلام مادر امام رضا علیه السلام است. نام مبارکش فاطمه، لقب آن حضرت معصومه و در خانواده امام هفتم علیه السلام حضرت معصومه علیها السلام را فاطمه کبری می‌خواندند.

۲- جنگ بدر صغری

در این روز در سال چهارم هجری قمری جنگ بدر صغری واقع شد، و به آن بدر الموعد و بدر الثالثه هم می‌گویند.

۳- مرگ اشعث بن قیس لعنت الله علیه

در شب اول ذی القعده سال ۴۰ هجری قمری اشعث بن قیس کندی لعنت الله علیه به درکات جحیم شتافت.

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: اشعث بن قیس در قتل امیر المومنین علیه السلام شریک بود، و دخترش جعده امام مجتبی علیه السلام را مسموم کرد، و محمد پسرش در قتل امام حسین علیه السلام شریک بود. 

اشعث در سال دهم هجرت با جمعی از قبیله خود اسلام (ظاهری و دروغین) آورد، و بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله مرتد شد. ابو بکر او را دستگیر کرد و خواهر کورش را به شرط همسری به او داد. از این زن جعده و محمد به دنیا آمدند. که جعده قاتل امام حسن علیه السلام و محمد جزء لشکر عمر سعد در کربلا شد، و در دستگیری جناب مسلم بن عقیل علیه السلام نیز نقش بسزایی داشت. در روز عاشورا به سبب جسارتی که حضرت امام حسین علیه السلام کرد هنگامی که برای قضای حاجت به کناری رفته بود، عقرب او را نیش زد و در حالی که عورتش پیدا بود به آتش جهنم وارد شد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۲۷-۳۲۹

مسح پا در وضوی پیامبر صلی الله علیه و آله (به روایت اهل تسنن)

احمد بن حنبل از ائمه اهل تسنن روایت کرده است:

۷۳۷- حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، حَدَّثَنَا الْأَعْمَشُ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ، عَنْ عَبْدِ خَيْرٍ، عَنْ عَلِيٍّ، قَالَ: كُنْتُ أَرَى أَنَّ بَاطِنَ الْقَدَمَيْنِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِهِمَا، حَتَّى رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَمْسَحُ ظَاهِرَهُمَا‌.

امیر المومنین علی (علیه السلام) فرمودند: دیدم که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روی دو پایشان مسح می‌کردند.

شعیب ارنووط عالم و محدث بزرگ وهابیت در تعلیقاتش بر مسند احمد بن حنبل تصریح می‌کند که حدیث صحیح است.

مسند احمد بن حنبل، جلد ۲، صفحه ۱۳۹، حدیث ۷۳۷، چاپ موسسه الرسالة

حال وضو شیعیان به رسول خدا صلی الله علیه و آله نزدیک‌تر است یا اهل تسنن که پاهای خود را می‌شویند؟

چرا اهل تسنن خلاف عمل رسول خدا عمل می‌کنند؟